Alle inzendingen over vangst

de zon speelt spiegelt zich trots in watergolven zeilen tekenen de horizon een windvlaag, een bewegen het bootje gaat overstag rode pompeblêden sieren het blauw en wit de Friese vlag ik lach mijn zorgen de vreugde tegemoet net als de visser die een goede vangst doet nu is veel dichterbij in dobberend geklater geen pijn bij een…

ik heb woorden gevangen maar de mazen van mijn net waren te klein er bleven teveel hangen zinnen groeiden strofen stapelden er kwam geen einde aan in dit doolhof lieten ogen mij zonder vragen gaan ik wil weer klein en overzichtelijk de ruimte in mijn leefnet is aan de schrale kant vangsten lopen uit de hand wil kwaliteit dat…

In het nieuws is verteld, dat een vangst werd gedaan geld werd gevonden, zou om een groot bedrag gaan De loterij staat hoog, maar als ik zo eens kijk Zijn die dealers niet zo gek, en vreselijk rijk.…

De geur van vis, die tussen vangst en slacht hier gebleven is. De boten hangen op hoge poten, gevangen in de haven van laagtij. Het cirkelen van schreeuwende meeuwen, die elkaar verjagen. Hij zet zijn kraag op tegen dit grauw, dit weidse vage. Dat schilders toen hier ooit een schitterend gat in zagen.…

Dan al Die vissers langs de waterkant die zich graag Laten voorstaan op hun enorme vangst. De hoogste bergen; de grootste helden; Sterke Verhalen vermaken de toehoorder op zijn tijd. Wanneer de verteller vertelt over zaken, waarin Niets doorklinkt van gevoelde spijt.…

altijd weer gooi ik de netten uit zoek naar antwoorden op vele levensvragen de zee lijkt groot genoeg om alle opstekers in hun markante kleur te dragen vaak rest een schamele buit als ik de vangsten binnen haal hun filosofische waarde bepaal spartelend aan het oppervlak is alle diepgang ze ontgaan in het speelse van een gemakkelijk…

Religie wentelt zich in ethiek, haalt haar vangst op, oogst is ondermaats.…

ik blader schreeuw een bloem mompel zacht de steel denk de wortels al afdalend langs behang gaf je laminaat als water bij de vis die niet tevreden is omdat de vangst haar zwemmend leven wist ben niet bang om eigen kleuren weer te geuren warm je maar het zal je stuifmeel slechts eenmaal gebeuren ik stamper al je macht je woorden…

och, gezielt zijn mijn hem’len prijkt mijner geest in’t ganser sop gerstenwater is wat het beneveld heersen den schim’len bij ’t hop doch, och here die mijne geest verslindt is het dan mijn begane lichaam waar verlangen, streven, weerzin vindt zijt gij toch met mij betaamd mocht gij ogen tijdens vangsten rust dan in mijner nederigheid…

Waar bleef nu de schimmenjager met zijn zekere pijl en boog, die trots de vangst toonde, mager, maar niet over de opbrengst loog? Was hij de heer der heerscharen of ben ik nog steeds de half-gare? (dank aan Harm Bos)…

Het kleine joch schopt steentjes voor zich uit fluitend op zijn vingers verschrikt hij vogels aan de waterkant waar hij de vissen voert, azend op grote vangst, ’t liefst een karper of dezelfde snoek, die hij met vader ving hij zou ‘m herkennen, die blinde vlek en de ring van vuur achter zijn angst in zijn handen ligt vaders favoriet…

het donkere hout heeft afgedaan de wortelnoten glans waar kinderhanden smetten op barokke rondingen is weer een nieuwe vangst in kringloops grote netten in glas brengt licht de luchtigheid die kaatst in chroom en spiegelruit pas kleur ontmoet in het zwarte leer waarmee de bank en stoelen zijn getuigd ik heb de zon gevangen…

Sint is de regeltjes, de kapjes en de lapjes, de code die van node, de testen die verpesten, de te mikke prikken, bedoelde angst voor geldgewin en vangst, de golven door massa hysterie bedolven, Sint kan het niet geloven dat zovelen hun mouw opschoven, dat iets van boven, iets demissionairs, wetten, unfairs van miljardairs….…

al vanaf zijn kinderjaren kon hij troebel kijken als door wazig glas om niet te laten blijken dat hij verloren was te groot voor hemzelf zoals de wereld leek zonder kleur of iets vlogen de dagen bleek om en verder niets een machtige oceaan met hem als vis erin opgesloten in zijn vangst enkel verlangen naar begin verdronk z’n grootste…

zompig waren de hectaren zomers groen en winters kaal waar stads de mensen lonkend rij aan rij nu huizen staan ooit daar lag zijn kolonie waar in bronsgroen vederpak kruiend op de wind gericht hij zijn gedachten droogde kronend zilverig zijn manen kon hij genieten van zijn vangst die uit rijk toen het water nog zijn gehaakte snavel viste…

Wat je binnenbracht in volle licht als vangst. Wat wij koesterden en toen al wisten, dat we even de langdurige dromen gingen maken. Je naam ging mee naar huis.…

We zagen poezen en konijnen, treinen, karren, soms een fiets bouwden uit gestapeld niets de allermooiste luchtkastelen zilvermeeuwen gilden schril over het schrale van hun vangst maar als wij beide ogen sloten murmelde ons universum stil nu treft de blik enkel nog grijs krijgt geen droom meer eigen vorm schuilen vogels voor de storm…

benauwend en bekrompen Maar ’s zomers waren er de waterpompen Een uitkomst na een dagje aan het strand Het lessen van zijn dorst, schuren van zand Het wassen van zijn kleine kindervoeten Die dingen konden al het zilt verzoeten Waardoor hij veel te vaak werd overmand Beschonken als de meeste vissers waren -Na terugkeer met een moddervette vangst…

Een late reiger is opgestegen uit zijn nest in een els aan de vaart en daalt nu met diepe vleugelslagen zijn vlucht is de vangst immers waard. Majesteitelijk maar zonder veel luister zet hij zich naast een visser in het riet zo wachten ze samen op het duister een merel zingt zijn avondlied..…

het kleine joch schopt steentjes voor zich uit fluitend op zijn vingers verschrikt hij vogels aan de waterkant waar hij de vissen voert, azend op grote vangst, ’t liefst een karper of dezelfde snoek, die hij met vader ving hij zou ‘m herkennen, die blinde vlek en de ring van vuur achter zijn angst hij opent de koffer, kunstige visjes…

Maar als ik op een avond bij ruig weer de vangst bijeengaar uit mijn rijmennetten, de troost schud uit de kuil van mijn sonnetten, vind ik mijn stem wel maar mijn hart niet meer.…

steeds boenen, wassen en soppen de kinderen achter de rokken dagen, soms weken achtereen een vissersvrouw is vaak alleen al turend op de uitkijk staan hoe vaak heb ik dat al gedaan zal de donkere lucht gaan klaren en je schip gauw binnen varen het ergste is voor mij de angst jij maakt je zorgen om de vangst de netten, de mannen en de…

lange rijen En op de rimpelloos spiegelende meren, Bekleed aan de oevers met ruisend wuivend riet, Waarin men weerspiegeling van vele bootjes ziet Daar was ’t voor ieder eindeloos recreëren En op het water aan d’ andere zijde Zag men een eenzame visser in zijn boot Die alle aandacht aan zijn dobber wijdde Zijn ontspanning veel, zijn vangst…

Als ik eens op een dag wakker word en niet terugdenk aan de laatste tijd dan zie ik een toekomst voor me liggen, een toekomst die ik wil m'n leven in rustig vaarwater en stil mooie en leuke gedachten die overheersen overheersen over de angst m'n leven in eigen handen, mijn vangst Dan word ik wakker uit mijn droom ik rek me uit, lekker loom…

Ik mijmer, Christus is als een afgebakende vangst, Die de achtervolgers blootlegt en laat hen laven - Maar merkt Hij dat alles maar mag, bangst Onderkent hij en vlucht zoals alleen alle braven.…

de wind rond mijn vangsten van de dag over trekvaart en de wijdse tuinen van een ziel die ik ben en daar is de harde wind zij is geschoren nog jong van hart daar is de wind een weinig drukverschil in jouw zachte handen? in het groeibeeld van onze cosmos daar is de harde wind?…

Onzichtbare angst Houdt mensen gevangen Ieder in zijn eigen blok Van glas en steen Buiten gluurt het beest Wachtend op zijn volgende vangst Onzichtbaar en dodelijk Regeert hij ons leven Hij neemt levens Hij neemt banen Hij neemt kansen op liefde en succes Zijn hebberigheid kent geen grenzen We werken aan een wapen…

Dag na dag gaan we door Dag na dag doen we voort Glad als een paling wacht de muze op de vangst Hels en hemels is de aardse tocht De kortste weg vaak een lange bocht Een omweg geeft ander zicht op wat donker is en wat licht Hij was een zanger die je hoorde Hij was een schrijver die men las Een performer die bekoorde met materiaal van…

toen ik jong was kon en moest ik wat de tijd mij bood allemaal binnenhalen ik kende geen angst en liet me voor mijn vangst een eerlijke prijs betalen ik was een sterke nette visser nu ben ik oud en zal er niet meer naar talen ben me veel gewisser dat ik het maar moet laten bij mijn waargebeurde verhalen het jochie dat mij koffie en…

Bezoekt en helpt hem waar hij maar kan Gezamenlijke passie: honkbal, en zeker Joe DiMaggio De oude man zal de vol- gende dag ver de Golf opvaren Op dag 85 vangt hij een grote marlijn na 84 dagen van geen vangst geen mens is hoe dan ook waardig genoeg dit dappere dier te eten Deze baars-achtige zeilvis is slachtoffer van overbevissing…