Alle inzendingen over veelheid

de woestijn gesloten in ogen gevouwen, zuchtend naar een mond vloeibaar naar weiden of een verworpen stad bevangen aan uiterste randen van trillende lucht op een morgen ontwaakt nog beschonken van donker de volgende dag na vandaag met daarboven eeuwig hemel het zicht ontnomen, in kluwen tot stof vergaan mijn steen verdronken, in de veelheid…

na het vreugdevuur van de dood - het leven gaat er na de dood niet op vooruit - keert zij haar gezicht naar de barsten van alledag de flakkerende veelheid van het leven kiert tussen haar woorden door zij ziet en schrijft alles op haar woorden baden in welige zomergloed het licht in haar ogen werd niet gegund zij heeft gezien en geschreven…

jij hebt met subtiele hand en lange armbeweging geluiden aan elkaar gevlochten met een rode draad als toon daaromheen vibreerden golven rapten teksten hun akkoorden vloekten dissonanten in een straattaal die hier niet hoorde in de veelheid van muziek knoopten losse einden snel weer hun begin in eindeloze mantra’s en repeterende…

bloemen maar bladeren vormloos in het voorjaarsboek de spirit is weg en de flow aan kleuren en geuren verleden tijd de hemelbestormende power naar ruimte en licht is slechts een flits vergeleken met vroeger dat is wat ik mis in samen zijn en het ontbreken van meerwaarde doet ongelooflijk veel pijn kijk om je heen waar is de veelheid…

zachte wolken voortgedreven door een warme wind jij liet ons dwalen door dit sprookjesland de mooiste vruchten in je slanke hand kijkend waar de smakelijkste hangt daar waar de seizoenen samenkomen met de producten van hun lentedromen is het uitbundig jaarmarktfeest de natuur kleurt bellefleuren in haar overvloed toont de veelheid…

ik ken de beelden niet waar hij van geniet in zijn onrustig kijken de lach is verworden tot een grimas van wat vroeger blijdschap was hij laat nooit blijken waardoor hij wordt geraakt in de veelheid van impulsen zoekt zijn eigen pad tussen voor ons vaak onbestaanbare wegen hij is niet mensenschuw maar komt een ander nooit echt…

nooit heb jij jezelf verwond aan de scherpe contrasten van het licht altijd waren er zachte filters uit de veelheid van jouw emoties die scherpte rondden jij die altijd binding had met degene die in het donker gevangen zat zonder enig perspectief jij die wars was van alle schijnwerpers en toch je boodschap van liefde en gelijkheid…

ik zag je ogen lachen toen ik wat zachte gedachten uit onze lock down streamde naar normaal we waren verstrikt in de veelheid van losse einden waaraan wij zelfs geen punt konden zuigen tot ik in je blik fantasie en blijmoedigheid las voelde hoe je hart brandde omdat jij nog spirit had je zong het lied van de arbeid met…

je vulkaande in hectiek smeet magma tot op hoge sferen droop rood de helling af in een steeds opnieuw proberen brak de rots in een veelheid van erupties ik zag de onderkant waar vruchtbaar groen zich wortelt in een eeuwenlange reconstructie daar vond ik jou je glinsterde in ruwe diamant ik zag en voelde je karaat jouw glans…

Als alle vogels een tophit zouden maken wil ik er wel tien in mijn hand ze zullen mij hun liedje leren elke vogel herken ik aan zijn veren en veelheid aan talenten die ik heb ontdekt Nee ik hou ze niet vast zonder commentaar laat ik ze gaan met groot respect want geen enkele vogel zingt vals of raar Met even slikken en…

Nou ís er vrouwenvoetbal op tv, Moet Inge weer poëtisch protesteren. Sportiever is het er dan bij de heren, Gelukkig doen de speelsters aan fair play. Soldaten van Oranje, ware krijgers, Leeuwinnen die de strijd aangaan als tijgers.…

jij bent als glas waarin de zon kan schijnen zonder dat de beelden meteen verdwijnen want in de nagloei kristalliseert nog eenmaal alle essentie voordat de opslag open gaat die de data keurig opslaat in het algoritmisch feest de doorlaatbaarheid is meegegroeid in selecteren aan de poort omdat de veelheid van gegevens de input…

ik was groen aan het scheuren omdat het groeien moet maar kreeg het rood voor de ogen omdat het altijd eerst bloeien moest ze zeiden dat onkruid alles snel overwoekerd maar toch vond ik daar de mooiste kleuren klein weggedoken in de beschutting van stallen boer en boerderij waar in de veelheid van gewassen niet op het…

Nu nog al die veelheid, al het duizendvoudig leven van mensen, bloemen, kruiden, groen, het denken aan het ooit en toen we nog als kinderen gelukkig waren omdat we leefden in het enkelvoudig nu.…

De veelheid der tijden is hier gelegeerd, samengesmolten zielen bezegeld en ongedeerd. Zal het leven de dood hier overstijgen of is het de liefde die eeuwigdurend de harp zijn snaar besneert en de wereld doet verstillen?…

de dag erna is er de melancholie van overvloed als gevoelens zijn uitgeput door veelheid in nuance lijkt de de ziel beboet door de aangereikte kansen van woorden die nu rusten in de geest of een enkel hart van vaak gesloten ogen de dag erna roep je in de leegte van een woestijn met vergane glorie terwijl in het bloed nog wat chocolade…

Een fijn Charisma, dat zich onverbloemd Manifesteert in eenvoud of in veelheid? & dat waarneembaar is, niet opgedrongen? Erkend, herkend, door iedereen gevoeld? Een stille ziel, van tweedracht schoongespoeld? Realisatie uit de kern ontsprongen?…

Ik verbaas me, over de veelheid van de dingen. Ik verwonder me, over de onafhoorbare verhalen, die we elkaar vertellen, en dezelfde liedjes die we zingen. Ik vraag me af, waar die triljarden foto's blijven, die we onophoudelijk fotograferen. Waarom we van orde rommel maken.…

ik heb je nog nooit horen zingen in de veelheid van jouw expressief vocaal is het er nooit van gekomen of zit jij liever te dromen bij een talentvol muzikaal onthaal jij hebt de mystieke sfeer van ballads in hun weemoedig vertolken van het levensverhaal juist de hoge tonen waarin eenzaamheid klinkt mogen niet verwijlen…

de tak dreef beschreef met levende woorden zijn langzaam sterven op de waterspiegel hij gaat land en hemel niet beërven maar zal zich in veelheid van zaden op toekomst beraden had de pech dat een bliksemschicht hem heeft geslecht door brand dacht hij al in de hel te zijn beland de sloot redde hem van een acute dood een onverwachte…

Waarderen luistert heel goed Naar mensen respecteren En in de veelheid van hun zijn De juiste waarde eren Ik zag een roos en voelde Hij prikte mij tot bloed Toch was het dat ik voelde Jij roos geurt vreselijk zoet Ik zag zovele zoete kruiden Die normaliter dood inluiden Bij mij bluste de zere wonde In lachen en een goede daad Zo ben…

Als de zomerzon de wereld weer verwarmt alsof U het bent die met Uw liefde ons omarmt het veld met tal van bloemen weer kleurt de weide door de veelheid van kruiden geurt wekt U weer in ons het paradijselijk verlangen onze stem te paren met schone vogelzangen vrij en zorgeloos Uw vreugdefeest te vieren ons met bloemenslingers blij te versieren…

Een veelheid, mogelijk. Ik sta op straat. ---------------------------------- uit: 'Altijd commentaar', 1991.…

Uit meer dan duizend draadjes Bestaat die ene hele grote IJzeren kogel die waarschijnlijk Mij het leven zal benemen Elk draadje een vergeten Afgezant van pijn in het verleden Van dagelijkse treiterijen in de Jeugd tot verlies van kinderen Van schofferingen door wat zich Collega's placht te noemen of Anders bekvechterijen met Over-assertieve…

waar de voorplecht het water sneed en jij golven weer dichtritste gaf het water in een kleine opening snel stand van zaken in spiegelend glad verschijnen lieten de diverse metamorfoses een veelheid aan mogelijkheden zien waarvan velen in kleine rimpelingen geschiedenis spraken terug kijkend konden wij de vaart zien die wij…

uitnodigende verlokking de vragende hand voor een eerste ontmoeting in een warme begroeting het tasten en raken van energieën en info volledig verbonden niet te doorgronden er is overgave omdat de impact voor een mens alleen niet te dragen is waar het universum grossiert in familie en bekenden uit haar altruïstische databank de veelheid…

als eminent handelsland is het ons altijd gelukt een veelheid aan produkt te leveren binnen zeer korte tijd fris vers met exportkwaliteit dat schept vertrouwen en een band verbazen doet het dus niet dat landen die Sint en Piet via ons zien binnen voeren - oneerbiedig gezegd - altijd lekker boeren Sinterklaas en Pieterman zijn na ons…

zij was alchemist kende het boek wist de namen van de meeste stoffen zo uit het onzichtbare te halen van base tot loog en alle metalen tijd etaleerde pipet en petrischaal in het donkere lab waar licht valse info gaf de stoffige receptuur voor een veelheid van elixers bedekte een hele boekenwand in chaos geordend zacht klonk…

het gesprek dat ze met zichzelf voerde vond hij terug in zijn hand hij schreef naar huis zij sprak vanuit een schaduw met ogen van weggaan een laatste reis door een donker huis, denkbeeldig heengegaan in de veelheid van rouw ze ontkleedde woorden en het wachten uit openstaande deuren het geluid en de stervenspijn; erom huilen…

waar zij nog duurzaam stof deden opdwarrelen en jij met het losse golvende haar nog met de tang gekruld in de licht belegen vintage kledij die zich nu in modische snufjes helemaal kan uitleven daar waar oud en jong elkaar weer kunnen vinden in model en stof die jong weer uit het slop heeft getrokken omdat zij zich verloor in de veelheid…