Alle inzendingen over verbeelden OR opgaan in OR anderen

zie je verborgen schoonheid in de mist of denk je aan eenheid nog voor het verdwijnt wanneer de nacht het aardse heeft gewist zoals het geluid op't achtergebleven eind of denk je aan eenheid nog voor het verdwijnt zo harmonieus in dit oude verbond zoals het geluid op't achtergebleven eind boven een vrome, gezegende grond zo harmonieus…

geen woord verbeeld de schoonheid komt tot leven niet op papier: mijn paradijs blijft onbeschreven…

ik schrap de verveling uit mijn verbeelding als dagen zich zonder ver zicht vullen ontken dan de leegte van mijn bestaan gedachten willen slechts dromen omhullen mijn handen aaien bloemen van nabij zal ze raken noch storen in hun pracht ze bloeien hun onbesproken gedrag zij aan zij vertellen van schoonheid in stilte van…

het is luisteren naar wat men niet kan horen zelfs niet met wijd openstaande oren ik kijk met mijn ogen en zie niet wat ik ervaar het is de herkenning die ik van binnen bewaar hoe schilder ik intiem ontwaken het dansen van nevel over een meer of het knisperen van gevallen bladeren als ik ze met mijn voeten bezeer waar ook nog het herfstfruit…

Trillen ze de woorden traag uit een cilinder Gooien ze een teerling of een bal De dichters Hun gedachten tekenen Merken het papier Overal in hun verbeelding Ver van hier Doen ze de horizon het water likken En toch tempert troebel glas Het zoeken om te zien…

Je vroeg mij of ik klaar was met de Goden, lieve schat waarom denk je dat ik je woordloos bemin en altijd zwijgend doorga in zuiverheid der liefde achter blauwe schemerlampen hoor ik zachte droeve stemmen van andere lijfzuchtige schimmen die voelen waarom denken aan taal taal schenken aan het denken is en in verbeelding vertrouw ik…

verschuil, verruil de paraplu van de verbeelding met minder pijn en minder kwetsbaar dan tevoren, verkeek me over de jaren terug, om de brug met barrière te vergelijken, maar dat zou zinloos zijn.…

Verbeelding Tussen jou en mij Verdampen de gesprekken tot Zweverige sneeuwvlokken In de roes van hebberige Weetheid op zoek naar Liefde Beroeren onze gevoelens Mond vol knetterzoenen Al bereiken onze levens Soms wat dwaalsporen Toch zijn we in wezen verbonden Met het jij en ik zijn En gloeit de verbeelding in onze Verdoken harten…

watersnood in '53 ik was nog maar een kind en waar ik woonde was geen ramp het onheil leek veel verder weg maar ik voelde wel de angst van ouders om familie, vrienden hoorde de toegeknepen stem er waren zo veel schokkende verhalen via de radio kwamen de berichten wij maakten ons een eigen beeld pas later zagen we hoe water genadeloos…

nacht Verschijnt jouw gezicht in de maan Ik doe mijn gordijnen dicht En loop weg bij het raam Het helpt niet Vanuit elk ooghoek Staar jij mij aan Ik wil het uitschreeuwen Ik kan het niet meer aan Wat heb ik toch misdaan Ik huil Uit jou oog Rolt ook een traan Ik wil hem weg vegen Maar mijn vinger Komt tegen een verbeelding…

ze zetten het leven dik in de verf kleuren zwarte woorden en vangen echo's ze bevriezen vuur laten geesten los en maken wolken ze dompelen donkere dagen in glinsterend licht openen onwillige deuren en zetten dichte denkramen open ze zijn hoeders hoeders van onze verbeelding…

hij ligt gespiegeld in het water zijn gezicht boom in tegenlicht…

dans je mee met het verkleuren van bomen en struikgewas als in een ritueel gezongen vriendschap en liefde dansend naar een nieuw seizoen. dans je mee met de dieren in gekleurde gangen liefdevolle krachten samengesmolten liefdevolle dag. het mag dans maar de kastanje kijkt naar de eik en terug naar het gekleurde blad gevallen voor je…

Hier zie je hoe er wordt gespeeld Met wat de kunstenares verbeeldt Worden de zinnen gestreeld Het perspectief verdeelt Informatie gedeeld. Kunst Is uit de kunst.…

Verbeelding is een kracht maar voor velen zo zacht zo zacht als boter Verbeelding voor mij een macht een lieve zoete kracht die mij toelacht Ik breng verbeelding spelenderwijs in mijn praktijk in de nacht en op de dag Ik beeld mij de toekomst in met heel veel zin en plezier in mijn zijn en nu en hier!…

in de beeldentuin fluisteren ze met elkaar is het verbeelding…

beelden van geweld achter de lens leg je vast wat je los wilt laten…

Kijk naar de wolken stuk voor stuk meesterwerken taal van een hemel Wanneer ik in de ochtend mijn raam open, kijk ik vol bewondering naar boven, een lucht bekleed met hier en daar verschillende wolken gegoten in ongerept en uitgestrektheid op hetzelfde moment komen nieuwe ontwikkelingen op het pad. Als een bijzondere natuurbeleving maken…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

twee voeten in het water gedachten in de wind zo vrij denk geen moment aan later alleen aan jou zo hier bij mij wil jouw handen voelen je vingers door mijn haar verdrinken in jouw ogen intens opgaan in elkaar vliegen zonder vleugels altijd blij van zin hou ik mijn ogen open anders mis ik het begin…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Mijn woeste water vloeit blauw langs haar mild levende hand mijn engel danst op de toppen van de golven en van haar kunnen, stapt moeiteloos over mijn baren tot op het gebied waar we waren gestrand mijn danseres wiegt op beide spitsen van haar benen, hoog opgeheven tot op het punt waarin mijn fantasie buiten mijn verbeelding…

schutkleuren bieden oponvallend bescherming, opgaan in het volk…

Mijn liefste, ik wil jou niet veroveren, maar -- opgaan in jouw vuur.…

tokkelde zag de zon opgaan vanachter het lood gekruist venster…

Want zij kan vechten voor maar tegelijk: loslaten als geen ander. Daar moet ik veel verbeelding en inlevingsvermogen voor hebben. Om waarachtig te begrijpen waarover ik het zal hebben, om me verstaanbaar voor ieder ander te maken. Zowaar ik elke geest apart en via bijzondere wijze zal raken!…

Soms wil ik opgaan en door lucht bewegen zoals opstijgen en vliegen, nee zweven.…

Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat. Originaliteit is weg.…