Alle inzendingen over verblind

Ik ben het kwijt Kan het nergens vinden Ernst zal me verblinden Voor relativiteit Wanhoop heeft het bedolven Onder grote emotionele golven Weggedoken zit het achter verdriet Ook in getob vind ik het niet Overspoeld door dramatiek Houdt het zich schuil achter paniek Maar ik laat me niet verblinden Zal het verdomme weer terugvinden…

De strandgasten in paniek als ik in zwembroek op ‘t strand verschijn; verblind door al dat wit vlucht de zon achter een wolkgordijn…

Verblindend schittert de wijde zandverstuiving; een hoge treurberk glanst luchtig en opwekkend, vol verkwikkende schaduw.…

Die met verblindend licht Het duister splijt in Gelijke delen en Ons het licht uitdeelt Ons deelgenoot maakt Van het eeuwig vergezicht…

zelden zag ik zo een masker vallen in een klucht, ongeschreven, waarin de sterfelijke mens, verblind, voor zijn eigen bevalling vlucht…

in een wereld vol bedrog kwam ik haar tegen de enige vrouw die de waarheid sprak en toch heb ik met haar gebroken verkoos verblind door spiegellicht het duister leven…

streven naar meer geeft minder meer kleuren, meer verblind meer tonen, meer verdoofd de behoefte als grenzeloos verlangen aan de behoefte is snel voldaan eenvoud als basis…

Woorden van troost, zo kwetsbaar broos, verblinden in het oog van het ogenblik. Mettertijd in scherven resterend gesloopt, hoopjes in rouw, nostalgie en doodschrik.…

Oktoberregen vermengd met vallende bruinerende bladeren der bomen hartzeer en gruwel vreugde en verblinding buiten of binnen aan jou de keus vlucht weg…

Om wat voor redenen ik je spijtig ook laat gaan in vrijmoedige armoe daar je het leed verblinden kan; alleen op grond van ons fundament in de Edisonlaan, jouw zaklamp dan uitschijnt over een gebroken dakpan.…

In het spoor der zwaluwen luwen schaduwen in het morgenlicht licht verblindend licht dat licht verbonden in de lucht als zwaluwen zweven en schaduwen geven hun licht in het morgenlicht…

Ik huilde de wind koesterde mijn verdriet achter een waas van transparant Eerst verblind ontworstelde ik mij van de dwaasheid te groot te zijn Ik voelde me weer kind toen ik het raakte zonder minder of meer te zijn…

Er nadert iets ontzagwekkends, dat niets ontziet en alles ontzet, dat ons hagelend zal bespringen en bliksemend zal verblinden. Een klaarlichte nacht, die alles zal verduisteren. De weerberichters hebben gesproken. De dag is gesloten.…

Deze nacht keek ik en zag sterren, jouw lach Eerst keek ik en zag niet verblind door verdriet Samen is simpel Samen is fijn Ik ben anders door bij jou te zijn…

De traan, Die zijn ijzeren spoor achterlaat Langzaam langs mijn wang glijdt En zijn bestemming niet weet Door de mist verblind Niet wetend wat er komen zal De traan Daar gaat er weer eentje…

een gerenommeerd man van herhaalde naam als het ware zodoende niet van vrouwelijk geslacht deed jurken lichten en spoorslags ogen verblinden zonder aanzien van jaartal tot aan het einde bericht…

Kijk en zie haar staan de lampen zo fel het verlicht en verblind het zicht Aanschouw hoe ze verdwijnt in jouw ogen verschijnt niets te aanschouwen behalve het licht Kijk Lach…

een verblindend tegenlicht tussen wolken en de stortregen is de koning al kijkend naar voren is in spiegelbeeld te zien een lucht helemaal verdicht in donkerheid en duisternis de weg is verdwenen de korte en de lange lijnen ben ik bijster oevers zijn verrezen in deze zeer korte strijd en ik zie zelfs de golven verworden tot de regen…

De schijn van overrulen is niets anders dan het licht van schijnwerpers achter een muis zodat de schaduw op tegenover liggende wand groter lijkt dan een olifant.…

Op water blauw Als azuur varen Sloepen heen en weer - Als klompen met Of zonder zeil Zoeken zij hun heil Op 't allermooiste meer En ogen verblind door Zoveel schoonheid In een uitdrukkingsloos Gezicht lijken dood en Voor zoveel moois gezwicht Italië, Ledromeer, zomer 2012…

Van alle auto's in de regen die suizen langs mijn raam, koplampen aan, en die passeren door de bocht van de weg, hoop ik maar dat ze ergens heengaan en dat het telkens andere auto's zijn en niet een reeks die zonder reden telkens opnieuw wordt rondgezonden door steeds dezelfde onzichtbare gek ---------------------------------- uit: '…

dit groeiend groen vijvertje heeft armen die de zon omhelzen ogen die verblindend schijnen en de rondingen van een gulle moederborst het is gevuld met fris, blij, kindergelach met de vrijheid van ongedwongen samenzijn…

verbrande zielen, verblind door hebzucht alleen voor altijd.... eenzame dagen, vervuld van haat voor altijd verloren... verloren wegen, verwijderd van redding. hulp is nodig.. wij wachten.. zolang het nog kan...…

Er waard een gekte door ons land Machtsgeil verblind in retoriek Tonen zij hun zieke politiek En zijn tot het laagste niveau aangeland. Uiteindelijk wil dit soort heren, Onmachtig door het compromis, gaan regeren.…

De sterren stralen als kristal het is de goudenregen van het heelal verblindend is de maan die zich totaal open heeft laten gaan het is een prachtig gezicht al dat flonkerende licht de juwelen van de nacht hebben een enorme aantrekkingskracht.…

hoe heb ik je lief gehad in het gebed van gisteren in werk van mijn handen of in die blik die lach die lichter is dan zon die heller is en fel verblindend in een oogopslag mijn hart klopt af en eindelijk geen tegenslag…

Weer laat ik door de voorjaarswind mij vangen, weer dwaal ik als een kind door lentes land, verblind van licht, met overbloosde wangen.…

een beweging gevormd door haar hand een klank gevormd door haar mond de nacht gesheiden van het zwart de stilte gehuwd met het woord wanneer haar ogen mij verblinden wanneer haar lippen mij verstommen dan zal ik de liefde beleven…

Na de fikse regen blinkt het bos verblindend.…

ik stap behoedzaam in de kille ochtendstad verblind door de lage zomerzon langs hondenpoep en nachtbraaksels van vierenden zonder grenzen : ze aten spaghetti kip met curry en friet wat de honden aten weet ik niet…