Alle inzendingen over verder weg

Haar hart schreeuwt in huilend lijf zij is gevangen in leven haar plaats aangewezen in vrijheid beknot dromen scheuren in kleine stukjes papier vliegen mee met de wind steeds verder weg…

als ver, verder weg dan jachtpad en braamstruik boven de kazerne de taptoe schalt ben ik nog te dicht, te dicht naast jou mijn lief en geloof me ook langs, bolderplaats kaalwild, ketel en beukenoot dan ook nog mijn lief…

als ver, verder weg dan jachtpad en braamstruik boven de kazerne de taptoe schalt ben ik nog te dicht, te dicht naast jou mijn lief en geloof me ook langs, bolderplaats kaalwild, ketel en beukenoot dan ook nog mijn lief…

wind wappert haren systematisch door elkaar de kleur vervaagt tijdens onbezonnen regenbui waarop niet is gerekend wordt zij met open armen verwelkomt en spoelen ongeopende glimlachen verder weg dan ooit…

we vierden een verjaardag bliezen kaarslicht tot leven we dronken wijwater, sliepen en werkten, tot verder weg we namen onze tijd sindsdien gingen voort, tot het bestaan…

Een gezicht uit een ander leven Vertrouwd en vervreemd Tijd verdwijnt Duizend eeuwen geleden Alsof het gisteren was Verder weg dan ooit Ongezien verschijnen Onhoorbaar verdwijnen Ongekend bestaan…

verstrikt in een streng die ons omknelt stiller almaar stiller een verdord blad schuifelt van stoep naar rand verder weg niets blijft bewaard het onvermijdelijke tot het einde vol in het gelaat zien tot we niemand worden…

de nacht op zicht in mistig nevelland gevangen geef ik iets bloot zolang de voorraad strekt van nu af aan het onbeperkt verlangen eens verder weg te gaan als straks de trein vertrekt... ginds wordt de morgenstond al opgehangen…

misschien heeft een steen geduld maar ik ben geen steen hoewel ik wacht terwijl ik vlieg over alle woorden heen een zeilschip op de wind steeds verder weg wacht ik op jou alsjeblieft kom dicht bij mij en nog dichter…

Maar verder lokten nieuwe geuren nog schoner kleuren brachten hem steeds verder weg van waar hij woonde tot hij aan liefde dood zou gaan.…

Er is een Hadrosaurus opgegraven Verbazingwekkend goed geconserveerd Door wetenschappers is ie felbegeerd: 't Is 'n complete en 'n bijna gave De wetenschap passeert de tijd langszij: Wat verder weg was komt steeds dichterbij…

als de dood dichtbij komt en liefde verder weg schuil ik, mijn vriend daar waar de schoonheid woont mijn hart een plek aangeeft waar kracht is terug te vinden brengt de muziek mij bij de bron ontroering bij het leven…

Terwijl ze moeten vloeien tot alles is verwerkt gisten ze opeengehoopt wachtend op bevrijding Aldoor gevangen in alledaagse zaken die aandacht vragend geen ruimte laten voor verwerking Alles verder weg dan dichterbij lijkt op dit moment meer verwijderd dan te voor…

Nu wordt het zaak een goede buur te blijven, de verre vriend dreigt verder weg te drijven.…

het verdriet dat ik vergeten was is alleen maar stil geworden roerloos voelt mijn hart de zwaarte de vergane tijd sluipt verder weg jij komt steeds dichterbij ik wandel van boom naar boom van jou naar jou…

Zo kom je verder weg van wat is geweest. ------------------------- uit: Raster, nr 92, 2000.…

Maar steeds duw je me verder weg Nog meer buiten bereik...…

Het script zal zich vandaag opnieuw ontrollen Mijn kinderen komen eten als gewoon Ik ben hun vader maar nog steeds zijn zoon Ik zie hem voor me langs de vloedlijn hollen Hoe verder weg hoe dichter komt hij nader Nog een keer naar het strand toe met mijn vader.…

Wind houdt haar gaande, steeds verder weg van wat zij weet, van wat haar voorkomt als echt, het bestaande, tastbare: van een lichaam het gezicht, van eenheid de breuk. Verkoolde rest van wie, brandend, onverbrekelijk waren. ---------------------------------------- uit: 'Van eenheid de breuk', 1991.…

Elke seconde Tik je Onverbiddelijk verder weg Van mij Elke minuut Denk ik Zwijgend Aan jou Elk uur Is gevuld Met herinneringen Met beelden Elke dag Ben je Bij mij Maar niet meer Fysiek Hier en nu Is niet meer Het is verdwenen Tijd betekent Niks meer, Jij, des te meer…

De realiteit is achtergebleven raakt verder weg van hem nu hij door de straten zwerft omringd door metgezellen die lanen en het plein verlichten, kerft hij in een sprookjesboom zijn geluk met haar initialen voor zijn ogen ontvouwt zich het wonder van de verbeelding het is niet allemaal krom of recht maar voor hem wel levensecht.…

Verder weg Verder?…

In eenzame afwachting kijkt zij door ramen in duisternis en telt seconden in minuten steeds verder weg tot ogen nog enkel sterren zien oneindig hoog ongrijpbaar ver en zij wacht geduldig tot die ene schitterend krachtig zal vallen deze nacht…

niemand kan het verdriet genezen dat de dood achterlaat klinkt de fluister van de wind maar geloof me niemand maar dan ook niemand kan jouw dromen en jouw herinneringen stelen het is de liefde die ze blijft kleuren oeverloos tot over de horizon nooit verder weg dan die ene glimlach…

de droom staat naast het lichaam versoepelt de vlek op de muur die er daarnet nog zat, de rest is een gat van steen, achtergebleven in een ontwaakte huid, nader dan de rok, verder weg dan ooit, met een opgekropt kussen, ontwortelde lakens als moment in vergetelheid…

we raken verder verder weg van de wereld een krimpende stok meet de dagen in stoffig zonlicht met dunne armen zwaait de oude tijd als ongeziene drenkeling traag keren gehavende hoofden zich naar de geopende ramen jonge avonden wachten met reikhalzend ongeduld op de nieuwe nachten…

Gisteren blijkt verder weg dan toen die dag op school en andere herinneringen even verjongen ze de oude geest die steeds meer vernauwt tot een repeterend verleden de paden terug naar het heden blijken verzande sporen dwaalwegen in de tijd die stilaan terugloopt naar een eeuwige jeugd…

't leven heeft losgelaten gisteren toen de zon mild scheen haar gezicht tussenin na nachten van gewilde slaap er zal nog meer geschreven worden morgen of overmorgen als zij het jonge afscheid draagt verder weg van vandaag 't leven heeft losgelaten wit op hemelsblauwe lakens…

Je probeert te leven bij de dag maar die is ineens niet meer zeker als gisteren vandaag weer inhaalt lijkt morgen verder weg dan ooit bijzonderdag wordt regendag je blijkt een schijngestalte van wat je zou willen zijn op deze maandag zonder zon glijden woorden langs je heen je hebt ze niet eens gehoord…

trillingen boven het asfalt links, de Waterweg schepen gaan aan mij voorbij naar Engeland of verder weg trillingen boven het asfalt rechts, een groene strook houten bankjes staan langszij uitnodigend kom toch ook trillingen boven het asfalt midden, het zwarte spoor zachter onder mijn banden maar ik fiets verder door…