175 resultaten.
Papieren amitie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 70 zijn het regendruppels
die de wangen kussen
zelfs na al die tijd
tekent donkerte zichtbaar
ook al ken ik jou (zo lang)
ken je mij nog altijd niet
het zijn schuurt
met het opgaan in de mist
geruisloos dat dan weer wel
al verdrinkt het hart
iedere nacht opnieuw
onder vers ingestopte lakens…
Te denken aan jou
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.474 Langzaam lig ik te weken in het bad
van vergetelheid
en zie ik mezelf veranderen in jouw
gedachten
tot een dier dat je volgt
en spreken leert zoals jouw gedachten
mij laten gehoorzamen
en
waar ik
niet
meer kan blijven zolang jij
me niet
verdrinkt in het bad
van onze
herinneringen…
Erupties
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 164 Keuzes zonder maat of duur
men verdrinkt erin, het zingt
je toe in elk vuur, het verslindt
zich in een explosie van de
tijdelijkheid, een eruptie zonder
krater, om daarin te zijn
verblind, de weg van eindigheid
smeekt weer om nieuwe ideeën,
waarin de vrijheid van de voor –
genomen handeling ontbreekt.…
Onopgemerkt
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 217 ze hebben de brug verschoven
van het heden naar het verleden
bladeren zijn als vermist
opgegeven die zo even nog
daar waren kruisen zij allang
het pad niet meer
verdrinkt schoonheid gestaag
in beek waarin zonderlingen
zich schuil houden
vallen vogels uit de lucht
die eens pirouetten draaiden
blaffen wolken de wind aan…
iemand
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 285 voorzichtig steek ik mijn voelhorens uit
open mijn oren voor een ongehoord geluid
het is de schreeuw om aandacht die klinkt en
waar menig individu in verdrinkt, in verzinkt
de eenzaamheid is te triest, ongeschreven
blijven kleine mensjes toch maar leven
totdat iemand zegt dat ze iemand zijn
het rijmt niet meer,
maar ik ben het er wel mee…
wederkerig
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 126 In het mokka van haar ogen kom ik thuis
zoals op een krakend koude winterochtend
slepend door mijn nog te hete koffie
reeds drinkend 't aroma van haar pupillen
zoals ook ’t zacht gemoed allengs verdrinkt
de waas lang gerekt tussen ons slepend’ ogen…
geplukt
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 466 jij ruimt het sop uit stille waters
wringt het vocht uit lichaamstaal
maar je verdrinkt in lege dromen
en plukt de boom des levens kaal
ik scherp mijn geest aan botte bijlen
punt de grens van mijn geloof
maar wat ik ook de spiegel toe roep
op schreeuwen na ben ik al doof…
stilte s.v.p.
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 43 Mijn droom verdrinkt
in zijn decibellen,
het gesprek verstomt, sterft
bijna....
Gelukkig borrelen bellen
koolzuur nog omhoog in onze glazen
en het gesprek herpakt zich
als de herrie zich
uit de voeten gemaakt heeft.…
stil aan de lijn
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 420 vragen ongevraagd
zij kan
beluisterd
hij verdrinkt in haar
op voice mail
klef zijn handen
trekken
alsmaar rode rozen
aan en in
de haak
hij slikt
haar stem
vermaalt hem
elke dag
helder koel
zij ademt
regelmaat
haar zien
is horen
uit een hoorn
horen zien
lijken hem
te vergaan…
De enige manier
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 267 Er is maar één manier
Praat met me
Ik verdrink
In de woorden
Die voor jou bestemd zijn
Laat me praten
Ik kan niet meer ademen
In de storm
Van ongeordende zinnen
En de regen van letters
Open je mond
En verlos me
Van de zee
Van rondtollende gedachten
Die op mijn schouders rust
Mijn hart verdrinkt
En ik wil alleen maar praten
Dat…
memories
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.241 mijn glimlach huilt
het verlangen in mij is dieper
dan de diepte
waarin de horizon verdrinkt
ik sluit mijn ogen
om de beelden te vangen
waarin het verleden
besloten ligt
mijn huid kippevelt
in de warmte die mij overvalt
het is alsof het verlangen in mij
geen richting wil kiezen,
hou ik van je,
hou ik niet van je,
stuurloos ben ik…
Waarom?
hartenkreet
0.0 met 2 stemmen 310 de een hangt zich op
aan zelfgevlochten koord
een ander stopt zich vol
met dodelijk gif
de gaskraan of plastic zak
zijn ook mogelijkheden
de zee inlopen
tot je verdrinkt
of toch maar
voor die sneltrein springen
een ziel kan te naakt zijn
kapot gaan aan het rauwe aardse
is onze maatschappij dan ziek?
vragen, steeds meer vragen…
Hamvraag
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 95 toch gloort een blauwe weide
schuurt een lichtzon tegen wimpers aan
verdrinkt een voorland in zwevend water
langs opwaartse krullen in een soort van hemel
ruimen paarse verten rond open ogen
zo ontvankelijk voor een kleine hommage
groots tegelijk
en wijzen wolken de weg?…
water
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 649 zwemmen voor je kopje onder gaat,
maar je bent moe,
de vis in je is verdwenen
en de golven worden steeds maar hoger
je vecht tegen de golven,
maar hoe harder je probeert
hoe hoger de golven worden,
iemand moet je redden
...voor je verdrinkt…
Panacee
snelsonnet
3.0 met 10 stemmen 153 Door ’t raam zie ik de herfsttuin druilend staan
In b-mineur verdrinkt een werk van Haydn
Weer dreinen op de treurbuis Trump en Biden
En zelfs de kat staart me mistroostig aan
Dus neem ik fluks een luchtig boek ter hand
En zó versla ik elke dissonant!…
ontregeld
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 343 alsof een waterput
vol ongeschreven wetten
emmertje voor emmertje
wordt leeg gedregd
zo schrijven wij gedreven
via voorgeschreven regels
in rijm verdrinkt misschien
een inhoudrijk gedicht waar
vrijheid zinkt tot op de bodem
maar geef mij een stuk touw
en ik bind mijn gedachten vast
geheel ontregeld…
XXXIV - keltischge dans - 1887
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 182 het geluid vervoert
naar de jaren zeventig
van enige eeuw
hij vaart onderweg
als bedelaar naar ierland
verdrinkt in solway
lag in een zeeslag
gestorven tegen de zweden
met zijn blauwe bloed
der lahme von k?ln
koning van austracië
ergens in de pijp
en jaren twintig
uit charleston en lyon
moeten nog komen…
Geen moeder
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 18 lief, en de gedachte
dat hij genoeg kan zijn, maar
hoe dan, hoe lief
hij ook is, geen vader
die mijn geluk laat zien
aan mijn moeder
te vroeg gestorven, of niet
nu dat niet gebeuren zal –
een toekomst verloren
aan een andere toekomst
waarvoor ik verdrietig bang ben
wat hoogstens verdrinken kan
in verdriet om het verdriet
dat mij verdrinkt…
De nacht is een spiegel
netgedicht
4.0 met 39 stemmen 735 Laat mij niet
de laatste zijn
keer terug waar
ik verdwijn, luister
de wind fluistert,ik leef
waar een bloem verdrinkt
in het water dat ik geef
droomt het donker
de dingen licht
de nacht is een spiegel
zonder gezicht
een verloren verleden
vaarwel gekust
breek de dag als een
scherf in mijn hand
waar de zon op rust.…
Ook al weet hij dit niet
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 355 Verdrinkt bijna in een veel te woeste zee.
Bij het horen van zijn verhaal
huilt mijn hart
natuurlijk met hem mee
en toch moet ik hem zeggen,
vanachter mijn bureau,
jou helpen, kan ik niet, "nee".…
Thee
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 142 De wonderlijke geur van verse kruiden
Het rustgevende geluid van het kokende water
Kalmeert mijn stressvol wezen
Weer een lange dag voorbij
De pijn verlicht, zodra het theekopje mijn lippen raakt
Het eerste slokje verdrinkt de kleine zorgen
Zo warm en kalm, een deken voor mijn weemoedige ziel
Thee is zoveel meer dan een drankje alleen.…
Voorvoel mij
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 267 Ik raak aan haar buik
Nee, zegt ze
Voorvoel mij dan
Waterzacht, dat is het vast
Verwachtings(over-)vol,
gretig is ze
Het tintelt me
Het tintelt me, vraag ik
Zwijgend staart ze, doordringt ze me,
verdrinkt ze me. Nee, zegt ze
Vul mij dan maar in, zeg ik
verstild ben ik,
toch tintel ik, nog onvervuld…
Stad van jouw stromen
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 1.042 Gevangen zijn in vrijheid
kan haar inwoners niet bevrijden
de stad begroet, verdrinkt ons
in verloren gewaande stromen..…
angstdroom
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 90 het onhoorbare komt langszij en deint mee
op de bewegingen van het zwijgzame
die leiden naar een gastvrije hof
met grijpgraag hout en grijnzende monden
waarin het licht verdrinkt en het ontvleesde
maakt entree en stoeit met maanlicht
dat uitbundig danst terwijl
het nachtdier speelt met oude botten
die uiteindelijk een woord vormen…
Nieuw geluk
hartenkreet
2.0 met 13 stemmen 4.224 Het leven wordt weer zinvol en mooi
Als geloof in nieuw geluk zich bevrijdt uit de kou bij het inzetten van de dooi
Met de blik gericht naar de sterker wordende zon
Weet je "het kan" en vergeet je wat eerder "niet kon"
Bij het smelten van de ijslaag
Verdrinkt verdriet en is nieuw geluk begonnen.... vandaag
En met jou als vriend in mijn nabijheid…
Wie is mijn engel?
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.878 Wanneer een engel zingt,
Maakt het kloppen van mijn hart,
Woeste golven in een zee,
Waarin mijn geest verdrinkt.
Wanneer het dansende kaarslicht,
Haar fijne gezicht,
Kleurt en verwarmt,
Als in het mooiste gedicht.
Wanneer zij haar stem laat horen,
Trilt mijn huid,
Haar klanken haar geluid,
Die mijn adem verstoren.…
Dromen en schaduwen
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 586 Waar de schaduw kleurt en het water
elke gedachte in een spiegelbeeld verdrinkt
ben ik het verhaal van vertellen met
de mond die geen woorden
vraagt.
Maar wel van momenten giftige echo's maakt.
En mijn ogen laat tekenen wat
ze willen vinden als ze spreken maar
alleen nog kunnen fluisteren.…
Groeten uit Berlijn
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 792 De grap uit wanhoop valt in stilte
warmte woekert om mij heen
verliest van zeer angstige kilte
verdrinkt in softwarematig steen
Want hardware is het niet, mijn hart
in zijn poging tot beton
raakt niet alleen z'n baas verward
maar ook zij die het won
Zo groot kan het verlangen zijn
dat drempels muren lijken
met aan beide zijden pijn
die…
Dweilen
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 833 Ze dweilt de hele dag maar door
Verdrinkt in haar verdriet
Verslagen vrouw in triest decor
Troost bestaat er nu nog niet
Achterblijven, plompverloren
Niets dat haar verdriet verzacht
Haar geluk ligt diepbevroren
In een zwarte donkere nacht
Ze moet toch verder, ondanks alles
Zegt soms liegend dat het wel gaat
Maar ik weet beter, mijn ma blijft…
de laatste Mono Lisa
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 254 laat de wind stil gaan liggen
wanneer we het vlees van elkaar
afschrapen
niets meer gaat van mij naar jou
naaktheid tot op het bot
geen kracht meer
geeft
verberg regen in stenen
de verwarring van gedichten in een lichaam
dat zichzelf verdrinkt
zwalkend door verlamming
laat het stil zijn
tot in het meest argeloze woord
ik ben de…