Alle inzendingen over vergeving

heb ik het gedaan waarom toch ik kan mezelf wel slaan onder andere reden ga ik het mezelf vergeven…

vergeven? voor al wat jou is aangedaan? vergeving krijgen van al die mensen die je nodeloos hebt geschopt? omdat het “waar” was wat je zei? zijn zij de oorzaak dat de tijd niet stopt?…

Kleurverblindend Maagdelijk wit Één hap en al je zonden zijn vergeven Denk niet na! Doe het nu! Eet en kauw!…

Prijs hen de hemel in maar doe dit tijdens leven zodat ze weten, dat men daar een plekje heeft te vergeven.…

We konden doen alsof we de haat begroeven maar soms moet je de dood opzoeken om het leven te vergeven.…

Mijn hersenen konden niks anders doen, als vergeven, van ieder bestaan handelen doen en denken. Het hoofd dat functioneerde te allen tijde bleef draaien op volle toeren om mezelf te vergeven in het geheel der heelheid.…

Groots in dadendrang Maakt iedereen elkaar bang Gevoel schreeuwt om vergelden Ratio hoort men nog zelden Verloren, tegenwoordigheid van geest Onvoltooide haat is wat men leest Open groots het hart Aanvaard verdrietig 's werelds smart Besef dat alleen door vergeven Tegenstellingen zullen sneven…

mag ik jouw zachte warmte van het wiegen als medicijn tegen pijn van liegen en bedrog de volledige overgave van een niet te dragen last die alles blokkeert wat misschien ooit van waarde was in samen spinnen wij de stukjes wol selecteren op kleur van het patroon dat heling belooft maken alle draden die ooit gebondenheid leken…

en je hart legde zich neer bij het noodlot waar ik vergeving voor jou vervloekte woorden die blijven hangen deze avond als donder in de lucht waar dromen wonen niet langer zuiver als de onrust opnieuw won en de pijn de nacht onherroepelijk splijt in twee jouw deel van rust en het mijne – te hard voor jou…

Ik vergeef mijzelf door te zijn wie ik ben. Ik voel de ruimte voel me fijn met mijn fouten en mijn niet-weten met mijn liefde en mijn verlangen volg ik de stroom die me niet in het rad van de tijd wil vangen.…

Ze druipen af, ze durven niet meer kijken naar wat in 't zand geschreven staat zo stil, en weten diep vanbinnen wat zal blijken: dat Jezus ook hier weer vergeven wil. Want God kijkt naar het hart en zal niet wijken al zijn nog zoveel heren kwaad en kil! Bij het evangelie van morgen...…

Twee woordjes zo dunnetjes gefluisterd vergeef me een ijle schijn omkranst het breken van de ogen twee handen zo fragiel geaderd in rozenkrans gevlochten omringd door wit satijn je gaat stil, zo stil op jawoord gedragen..…

één Gehuild die nacht in mijn bed De ochtend lokte me zo weinig 'k Heb zelfs mijn wekker niet gezet Twee uur te laat opgestaan En ook veel te laat ontbeten Tegenover jou aan tafel Heb ik haast geen hap gegeten Geen vragen en geen blikken Ik zie je ogen open gaan Onschuldig en onwetend Kijk jij mij lachend aan Hoe kan ik jou niet vergeven…

Maar alleen de doden mogen vergeven en zij kunnen niet spreken. Hun buren zijn andere doden, eindelijk veilig, zij hebben geen mond of een kaarsrechte rug. ---------------------------------------------- uit: 'De verleden tijd van vrede', 1997.…

ik wil weten wat jij voor mij verbergt een geheim met een slot is het geheim of een grap iets wat niet bestaat of waarvan jij dat wilt verlang je naar de woorden die je vertellen wat jij wilt horen of niet als ik weet wat jij bedoelt weet jij wat je wilt en dat is anders en dan mijn gedachtes spelen door de…

orde ik hef het zwaard het loopt dood de steeg de straat redenen in overvloed vloedgolf van herinneringen herinneringen aan slechte dingen maar ook wel goeie ik voel wat groeien vergeten en vergeven leven…

Ik kan je dit nooit vergeven want jij was mijn vader! Ik had een toekomst in mijn hoofd waarin we samen speelden en lachten! Maar ik bedank je nu toch Want jij maakte mij tot hoe ik nu ben Een grote sterke meid Maar de meeste dingen vergeef ik je nooit!…

Op deze avond is zijn wereld ingestort, de Koning die zich zomaar overgeeft, geen koninkrijk dat hier gevestigd wordt, geen troon waar hij toch minstens recht op heeft, hij vlucht en warmt zich schichtig bij het vuur en hult zich in de anonimiteit, ik ken Hem niet: dé leugen in dit uur, hij is de weg kwijt waar zijn Meester lijdt, dan kraait…

wie nooit eens moedig waagt zal altijd treuren, we spreken af: wie 't hoogste gooit begint, ------------------------------------------- hoe zou het zijn als ik soldaat zou wezen en ik met hen zou zitten aan de voet van 't kruis; mijn hart moet evenzeer genezen van zonden door het hier vergoten bloed, Hij vraagt of God die zonden wil vergeven…

Gods genade die zich onnoemelijk ver uitstrekt wijd als de oceaan is heeft de bezadigde golving van een stil bergmeer heel ons leven mogen we dat water putten en tot ons nemen met wijs overleg en vertrouwen -herken ook vals gebruik hiervan!- slechts overgave aan eenvoudig geloof.…

Liefste, vergeef me de dagen welke ik stenigde mijn stem met de scherpte van stilte tot zwijgen sloeg op dit kruispunt ik beaam ik verloor mijn V vlucht in de sloot het ging niet zoals ik het wilde ziende blind en doofpotdoof sliep ik door de tijd in deze stroming ondervond ik geen geluk je bent de leegte mijn getuige van het…

'n leven kent die echo's gevormd in de medeklinkers en geschreven in de stemmen van de wind tot aan de ouderdom door de jeugd verstomd de rinse tijd wat verloren verregende geur van stoepkrijt gewassen beelden als levende bewijs het grijs zetelt zich in de marges van de nog te leven zekerheid, er valt een knipoog uit z'n paradijs vergeven…

fouten maken kunnen we allemaal maar het is een kunst om ze te vergeven iedereen heeft zo zijn eigen verhaal en iedereen zal dat anders beleven soms botsen we dan op elkaar en soms gaat daarbij iets kapot er schuilt in elke stap gevaar dat is ons collectieve lot als ruwe diamanten in een zak polijsten we elkaar hier glad dat gaat lang…

Nog eenmaal wilde Hij met zijn vrienden zijn Nog eenmaal nuttigen met hen het avondmaal Nog eenmaal breken het brood en drinken de wijn Nog eenmaal met hen samen zijn in die eetzaal. Hij wist reeds dat die avond de laatste was En dat ze Hem allen zouden verlaten Verraden ondanks dat Hij vrij van zonden was Door één van hen die bij Hem aan…

Mijn handen zijn met groeiend groen verweven Een volkstuin geeft mij dagelijks te eten Maar wat een schrik, de sla is aangevreten Kapot ben ik van dat verwoeste leven Ik staar ernaar terwijl ik sta te beven Mijn jonge sla door slakken buitgemaakt En dat is iets wat mij ten diepste raakt Maar God, ik heb ze allemaal vergeven…

raam staat open en ik laat als iemand die daar ginds de brand bespeurde mijn venster hier wijd openstaan met het brandmerk van een vervolgde in de rug met het keer op keer weer openrijten van een wond voor wie ik niet bestond gelouterd openbrak vol deernis en mededogen voor ‘ t bange kinderhart met de onomkeerbare alles vergevende…

Het bloed van onschuldigen vloeit als tranen over wangen in een straat hier niet ver vandaan waar genade en vergeving door dovemansoren nog verstaan gesmeekt in angst en wil voor leven in een straat hier niet ver vandaan in een straat hier niet ver vandaan werd de schuld niet vergeven en werden we niet verlost van het kwade in een straat…

wat ik kan vergeven wat ik droeg in de tijd van jaren in dat grijze oud van erfgoed…

En beseffen dat jouw droom mij niets vergeven zal.…

Onenigheid narigheid spanning verwijdering eenzaamheid spijt mediteren ommekeren vergeven herleven bevrijd verblijd.…