160 resultaten.
orde
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 413 tandeloos hooggeëerd
afgemeerd en uitgeteerd
doorgeneukt al afgelikt
gebromd toch geflikt
schadeloos aangeklampt
geschaakt en ingedamd
gekraakt al verkrampt
verzuurd toch uitgekuurd
liefdeloos teruggekneld
verdwaald en afgezeken
doorgedacht al ongesteld
afgetikt toch uitgelezen
dadelloos geruïneerd
gekotst en uitgevreten
liefgehad…
Onze handen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 814 Jouw handen willen vangen
verscheuren geleefde tijd
zij vlechten stil verlangen
vingers verstrengeld in strijd
Mijn handen gebaren zacht
raken jou heel even aan
jij schrikt terug, onverwacht
verkrampt door herleefde waan
Onze handen vouwen verward
ontsluiten nog te leven tijd
vereelt geraakt tot in het hart
verzachten gestreden strijd…
Tocht.
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 348 Nu je me anders ziet
verkrampt ook mijn ziel:
maar waarom?
Ben je bang
voor de toekomst
of voor het verleden?
Kijk naar mijn ogen, zie,
ik heb het goed met je voor!
Nu ik je vraag: laat
het verleden achter je,
een nieuwe toekomst voor ons
is al begonnen, zie je wel mijn lief?…
Afscheid
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.108 Handen verkrampt
weggestoken in klamme zakken
waardoor hun vuisten
niet meer zichtbaar zijn.
Tanden knarsen onhoorbaar
binnen gesloten kaken
en een waas berusting onttrekt
de wereld aan het zwarte uitzicht.
De tijd vergaat met wachten
op het onherroepelijke
nu alle daden al gedaan
en alle woorden uitgesproken.…
Waterdicht
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 278 Het is de stormvloed die zich bevrijd
uit het kwetsbaar verkrampte lijf.
Met een kreet van verlossing
dooft het vuur van het gevecht.
De laatste stuiptrekking is door
het kalmerende nat geslecht.…
LENTETRAGEDIE
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 988 een veld van lichte donsveertjes
openbaart schrijnende lentetragiek
het bloederige woerdkarkas midden
op het fietspad is niet te negeren
mijn peeretende mond verkrampt
mijn maag trekt samen kokhalzend
vervolg ik mijn wandelroute rechtdoor
naar huis waar het toilet uitkomst
biedt uren later hoor ik luid gesnater
zie helder op mijn netvlies…
Onvoltooid
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 1.815 in de lege kamer vol met emoties
Eenzaam verslagen verminkt met pijn
Ziet hij haar poserend op erotische foto
Weet hij, zij zal nooit meer de zijne zijn
Verlaten heeft zij van een op andere dag
Ging voor die ander omdat het aan hem lag
Vlammen schroeien in verscheurend verdriet
Machteloos gilt zijn lichaam, zij niet, zij niet
Zweverig verkrampt…
wij uiterstesn
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 654 Jij die de achtbaan moeiteloos
uitschatert en uitwaait in dik blond haar;
ik die verkrampt van angst
het water in moet en elk
zwemgenot aanvaard als lot
Uitersten raken aan elkaar:
Ik klater woorden op papier,
weet dat jij indrinkt, leest,
en denkt: mijn woordentovenaar,
was jij maar hier voelde ik
maar lijf aan lijf.…
Bor
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.046 M'n kaken zijn verkrampt, hij komt me nooit meer halen.
Je mand is weg, niets laat meer zien dat dit jouw vaste plekje was.
Ik droom je nog, je bent er weer, mijn hart breekt als een stukje glas.
Ik snap het niet, maar je bent dood, en door mijn vingers heengegleden.
Ik ben je kwijt, en mijn geluk ligt nu in het verleden.…
melslief, hou ervan
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 692 altijd trouwe pen
leest zijn vlottende gedachten
hij stuurt en stuwt
zijn onbestemd ideeëngeweld
door de inkten tijd
van over altijd wereld
op zoek zonder ooit te vinden
naar wat moet en altijd zal geweten
getormenteerd noemt men hem
een bestaan zonder reden
drong zich aan hem op
van zenuwen geen weet
verkracht hij iedere dag
hij is verkrampt…
in de bijenkorf
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.865 ik zag haar zitten
achter stapels bundels
breeduit lachend
midden in de bijenkorf
pen in de hand om te signeren
channah van het ware dichten
haar daar kwam ik voor
ze was zo waarachtig
kort en bondig
haar kaken lachten verkrampt
ze keek verwezen en verwaten
wat wil je zo alleen gelaten
nog steeds kwam niemand daar
zielig las ik…
Rembrandtcyclus 11: anno 1647: genegenheid voor Hendrickje Stoffels
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 221 Mijn hoofd verkrampt
het kan niet rusten
verhef het zwaar
door tergen
van mijn lusten
woel en zweet ik
in mijn dromen
verlang naar iets
dat nog moet komen
iets dat niemand anders
ooit geschilderd heeft
niet eens begrijpen kan
wat diep hier in mij leeft
daar ligt zij slapend naakt
mijn ogen glijden
langs haar lichaam
dat mijn hart…
Lola
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 505 Ik noem je Lola
Femme fatale als mens
Mijn handen klam
Jouw blik intens
Je houding in rust
Starend naar de wijn
Hij die je kust
Maar achter laat met pijn
Je blik beslaat
Op jouw droevig gelaat
Als ijs dat verdampt
En handen verkrampt
Begrip borrelt omhoog
Als ik je behoedzaam bestudeer
Voel ik dat hij tegen je loog
Als een herinnering…
Ronde van Vlaanderen
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 1.382 onder Zuidvlaamse wolken
met rauwe grauwe grijns
suizen ontieglijk vroeg
verbeten Flandriens
gekromd zoals de bomen
vernijdigt zich de strijd
over kasseien wegen
windop tegen de tijd
melkkoeien slaan op hol
door 't heuv'lend platteland
wanneer de waaier spint
en zich bergop verkrampt
lichtvoetig over muren
bemerkt de favoriet
hoe…
echo's
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.805 Een klein verkrampt lijfje
strooit al zijn verdriet uit
over het stoffige land
Nog steeds hoopvol
het zout op de lippen
heeft het zijn schaaltje
zijn enig bezit
in de knuistjes geklemd
De grote ogen vragen
duidelijk
als vetgedrukte letters
geef mij eten, geef mij water
De lucht rondom hem
bevat louter nog echo's
van hongerige huilertjes…
Zondagsrijder
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 943 Op de A0 is een zondagsrijder gespot met bebloede ogen
verkrampte hersenen herkennen oranjebitter op afstand
akelamoeders dragen dagelijks kloeke rokken en halsdoeken
die knoop je niet zonder bezwaar vast aan Heras hekwerken
Welke afslag de moordenaar neemt is volstrekt duidelijk
Afslag Vangrail, derde rotonde rechtdoor naar…
Parende paren
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 3.862 Dwingend dringend zijn haar bekken
verkrampte benen die verwurgen trekken
Zweet tussen geplette borsten waarop ik steun
half geopende natte lippen smoren mijn gekreun
Gelijk in het ritme van de Bolero
Parende ongeremd tijdloos geil ineen
Zweet laat zilte druppels druipen
Langs billen borsten de beslagen ruiten
Emotieloos koud klinkt haar…
Eenzame reis.
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 717 zijn ziel vloog reeds weg
uit zijn verkrampte lijf
waarvan slechts stof en
botten zullen overblijven
waar zijn honden bij liggen
te waken en af en toe als
wolven huilen gedreven door
intens verdriet
het einde kwam onverwacht
de wereld verdween uit
zijn gedachten
dof staren zijn ogen
men zal hem niet echt missen
alleen zijn beesten…
ik zag je handen
netgedicht
3.0 met 55 stemmen 17.251 ik zag je handen
de vingers gespreid
een eerste ontvangen
tot open bereid
ze dansten en speelden
op maten lichte muziek
ik raakte en streelde
het nog verboden gebied
ze hoorden ons spreken
zochten angstig elkaar
verkrampten tot vuisten
in een woedend gebaar
verstrengelden later
in bezworen gevaar
warmenden en troostten
in berusten…
Dood van een junkie
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 1.847 gekromd gelegen mededogen
op de koude grond
het hoofd deemoedig neergebogen
met ogen niets ziend
in het rond
een zwarte lepel
open mond geen woorden
de ogen afgewend van afgebroken staren
en magere handen die nog futiel gebaren
de koude kruipt geniepig diep
verkrampt mijn ingewanden
zoals je daar nu ligt
ooit sliep
verkleumde…
In geen spiegel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 1.064 De nachten verkrampt als
een steen onder de koude
hemel van de woestijn.
De grauwe ochtend: ik val
schokkend uit het duister
met gebroken benen.
Tussen mijn mond en uw oor
dwarrelen mijn woorden
krachteloos op de grond.
Wat ik maakte heb ik verbrand,
wie ik ben heb ik verbannen:
Gij zijt mij zo ver gebleven als ik U.…
GEBOORTE COLLEGE
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 189 Ook ik uit het donker
Krijsend op een buik van leem
Sappho, die de navelstreng doorknipt
Zo fel het licht, zo hevig de honger
Gaia’s borsten lekken inkt
Verkrampt wacht ik op ontspanning
Hoe angstaanjagend de ruimte
Hoe nieuw mijn longen vol lucht
En, hoe gaat het kind nu heten?…
Zondagsleed
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 340 Hier, waar het echte mededogen
te vroeg is overleden en aan
de verkrampte is voorbijgegaan.…
Echt!
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 334 Helaas is de mensheid verkrampt
door pijn
Leven zij met elkaar, geen ka-
rabijn
Moskee
Kerk
Vrijdag
Zondag
Pleiten voor gezamenlijk, dus
één lijn...!
Albania, Tirana, september/oktober 2016…
gesprokkeld uit vergeten
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 451 vreemde ogen kijken
laten ongenoegen blijken
vervloeken me tot in de hel
is dit mijn wereld wel
ik kijk slechts door
de ruiten van mijn geest
ik kan nog niet naar buiten
chaos is weer langs geweest
mijn handen doen niet
wat ik wil, mijn lijf
verkrampt zodat ik gil
ik eis mijn eigen vel
ik loop met benen die
me niet meer mogen…
alleen handen voer voor ogen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 423 vreemde ogen kijken
laten ongenoegen blijken
vervloeken me tot in de hel
is dit mijn wereld wel
ik kijk slechts door
de ruiten van mijn geest
kan nog niet naar buiten
chaos is weer langs geweest
handen doen niet
wat ik wil mijn lijf
verkrampt zodat ik gil
ik eis mijn eigen vel
loop met benen die
me niet meer mogen
voeten zijn…
schijnwereld
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 447 vangen
met de palmen van mijn hand
adem de zucht van jouw verlangen
op het godverlaten strand
ik verhaal mijzelf op schijnende dromen
zie in het licht van de deinende zilte zee
waar ik je naakte lijf voorbij zie stromen
je ogen vragen mij, ga je mee
ik stap met grijpende handen dieper weg
heb geen weet meer van vaste grond
mijn keel verkrampt…
dood
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 2.103 Zachtjes schreiend met het verdriet van de dood
Je geest legt beslag op onze gedachtengang
Met het gaan van je persoon verkrampten spieren
Geruis van het hart voor iedere seconde gemis
De zwarte zon verschuilt zich achter het verdriet der mensheid
De kille duisternis valt met de leegte der dagen
Voor elke druppel wordt een geest genomen
Gure…
Drama om gisteren
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 808 die nacht was er een van de meest sombere uren
zo zwart en onpeilbaar diep, een ven waarin een verdwaalde
reiziger verdronk
moeizaam verscheen de ochtend en aan de keukentafel
zat ik lange tijd met verkrampte handen
de hele dag -gisteren- was immers verdwenen
vaak blijft er iets achter, een voetstap in de sneeuw
een lach in een kamer of de…
Nooit meer alleen...
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 2.903 dan schokt mijn adem,
en verkrampt mijn hart...
heb het onderwerp altijd
gemeden
maar 't heeft mijn wereld
opnieuw verward...
Ja,kijk me aan,ik hoor
je stem...
wees nimmer meer
bevreesd
weet, dat ik er altijd
voor je ben,
je bent eigenlijk nooit
alleen geweest...
zonder dat je 't hoeft te zeggen,
voel ik je liefde...…