Alle inzendingen over verlichting

De vergeten plaats verlicht in heldere nacht elegant naast zij.…

De wereld verlicht kleurrijk in een hoopvol jaar vol sterrenregen.…

van hoe het begon kan slechts eentje getuigen heel verlicht …… de zon…

Blauwe sproeten Op een roodgeverfde muur Best een mooie kamer Als ik er binnen gluur Mooie mensen Lopen heen en weer Schuifelend voorbij de ramen Dan weer eens een dame, Nu dan toch een heer Ik dim de lichten En aanschouw het spel Veilig vanuit mijn donkere kamer Veilig vanuit mijn donkere cel Het verlichte bestaan van de passant Verbleekt…

Haar dodelijke pijl treft je in de borst en liefde te groot snijdt door je hart hulpeloos op de grond bemerk je haar plotselinge dood en glimlachend in het maanlicht ontvang je haar eeuwige verlichting.…

Vandaag las ik dat de Gezondheidsraad Bepleit om ’s nachts de straatlantaarns te doven Die ons van onze duisternis beroven, Wat kennelijk de volksgezondheid schaadt. Dus sprak ik somber tot mijn therapeut: “Doe alsjeblieft meteen dat licht weer uit!”…

Bij Philips, zegt men, is een lamp bedacht Die meer dan honderd jaar zou kunnen branden, Al gaf men het geheim daar nooit uit handen: Zo'n gloeilamp is nooit op de markt gebracht. Maar zie, Frits Philips zelf, die ouwe heer Blijkt nu zo'n niet kapot te krijgen peer.…

mij voel zacht en sensitief in hard bestaan mengt hard in zaken zich vormvast stevig met hart voor mensen leg mij uit dat ik kan missen de magneet de stalen botten de harde betonnen huls en toch mijn innerlijke zachtheid kan behoeden voor verval door slurpende verleiding van zuurheid van de aard die mij lijkt uit te vreten verlichting…

Bidden hoeft heus niet op een kleed Zelfs gaat het ook niet om de richting: Als God of Allah het maar weet En ruimtelijk gebed schenkt wel Verlichting!…

“Ik vind dat ook bij ons in Slotervaart De sierverlichting en reclameborden ’s Nachts allemaal gedoofd dienen te worden, Want zo wordt heel wat energie bespaard. En wordt het toch te donker in ons land Dan steek ik wel een auto in de brand.”…

Kind van de zon zomaar gegeven uit welke verlichte bron? Kind van de maan op dié ene nacht geboren om een eigen weg te gaan. Kind uit onze dromen uit de nevelen gekomen om jouw wereld te bewonen. Kind van morgen om de aarde kleur te geven in alle goedheid te verzorgen maakt ons, al is het even, een klein beetje vrij.…

Een schreeuw naar omhoog gelift door de kracht van ademuitstoot hemelen schemeren godengezichten in dreigend diepblauw verbleekt in de dauw een sterveling, gedreven in het nauw door het leven gebogen ten gronde vervuild met zijn zonden de nacht van zijn ziel is verlicht door de maan doorzichtig zijn ego getrokken zijn aandacht…

boven het steegje een wind tussen de sterren doet het ijs regenen in de nauwe straat laat de wind sneeuw dwarrrelen alle kanten uit koude aprilwind onder de magnoiaboom een bloesemtapijt een blauwe ballon aangewaaid in de geveltuin blauwe boragie met winde in de rug blaast de storm voor je neus alle kades weg…

De hemel smelt in zuurstokroze dampen uiteen. Het meisje aan de waterkant, moederziel alleen Aeolus speelt zachtjes met haar ravenzwarte haren maar wie brengt haar woeste geest tot bedaren? Wie temt in haar het wilde dier? Wie brengt haar terug tot essentie, hier bij de rivier? De zon zakte zojuist achter de bomen van het woud het meisje krijgt…

Langs koeien en industie rook droomt hij over verlichting, en zet nog een tandje bij. Klaar om zichzelf te overwinnen en natuurlijk de wind nog. Hoe kan hij die vergeten?…

Moegeleerd stapt de scholier door zijn slaapkamer heen en weer met gespannen kloppend voorhoofd de helle lamp slaat hem gade als een tergend waarzeggersoog druk op de lichtknop gehuld in wezenloos duister bewaart het beddenlaken klamme vrees voor morgen wanneer tartend papier zwaait de verlopen blokker -reeds bewustzijn verliezend-…

ik wens dat verlichting kan verzachten zacht verlichten, licht en zacht licht verzachten, zacht en licht in zicht zo zacht als hij die lacht in licht wat zacht m’n wonde dicht…

Verlichting mensen, komt van rechts, voortaan. Maar hoedt u: Dit betreft alleen de maan.…

lees een boekje over bomen: zie zijn lot in wintertooi, toch zal er weer kleur op komen lentegroen het mooiste mooi lees een boekje over pauwen: zie zijn wanhoop als hij ruit, toch komt er weer zelfvertrouwen straks een verenvolle huid lees een boekje over zeeën: zie zijn onrust bij een storm, toch golft hij straks weer tevreeën na de…

Plezier kleurde zijn wangen, hij juichte door de gangen bij zijn oma in Bourtange, verlichtte knipperend haar jicht. Hij juichte door de gangen: "Mijn schoenen geven licht!"…

ontwikkeling van de eigen geest mijn God ben er zo mee bezig geweest heeft me zoveel gebracht wat een feest er was niets meer te wensen doch het gluurde en gluurde zweven duurde maar even: ik was maar een mens destijds nietszeggende wens noch hier noch daar onder allerlei luiden leven vanuit het noorden tot aan het zuiden praktisch…

Wim Overweg heeft kerstverlichting opgehangen in een hulstboom met stekelige hulstblaadjes, en in een meidoornheg met uiterst gemene stekels. De stekels dringen diep door in mijn huid, Alsof ik met een tijger heb gevochten. Ik wring me in onmogelijke bochten, Het kerstfeest werpt zijn schaduw weer vooruit. Elk jaar als ik de buitenboom versier…

Terwijl moeder natuur waakt en ik een zucht van verlichting slaak.…

Ieder porie, elke vezel wordt geraakt, terwijl ik een zucht van verlichting slaak. Ondanks de leemte die er is voel ik een diep gewortelde geborgenheid al lijkt alles een gemis.…

Sterrenhemel, volle maan, het uitgestrekte meer verlicht... Roerloos zit je daar een gestalte, een gezicht turend over het water. Daarachter het bos, de duisternis ver weg van de stad met neonreclames, verlichting van huizen en lantaren- palen.…

Jouw mystiek is de nevel in mijn hoofd dat beeld verlicht de nachtelijke horizon jij strooit lichtjes als vallende meteoren.…

Jouw oprit was vrij en verlicht alleen was ons woord verlegen jij bent krachtiger dan ik alleen deel ik met jou onze zegen. Het leven keurde jouw medicijn je had geen keuze dus aanvaardde jouw pit leeft voort in mij alleen leeft jouw route van de aarde.…

Met mijn lichtpunt op het donkere doek relativeer ik met een diepe ademhaling mentaal verlicht je mij met je sympathie maar lichamelijk voel ik jouw aanraking.…

Diep in onze mensenziel verborgen, moet een stille bron te vinden zijn. Daar ontspringen mijn gedachten, die op nieuwe woorden wachten. Wanneer angst me uit het lood wil slaan, sluit ik mijn ogen en ga in bed op reis. Op weg naar dat nachtelijke meer, waar gedichten als vanzelf ontstaan, en op maanverlichte dichters wachten.…

Geïllustreerd in mist met sterren door lantaarnpalen verplaatst jouw verlichte glimlach in de schemering met jouw schaduw in het aanstaande donker theater voelt je vredig stralend gelaat als verrijkt handreiking.…