Alle inzendingen over verloor

Je lonkt naar de schicht in het glas Verloren in de gloed die er groeit Ik hoor je spinsels In het ijle gefluisterd Dat je zonder voorbeeld In het lood van de avond (Al een beetje vergeeld) Tot een amorfe schim verduistert…

strelend over mijn welvingen plagerig spelend zoekend naar meer flirtend met genot smachtend naar gezelschap rusteloos van verlangen verwonderd van de lust vragend naar meer verloren in wanneer ...…

een geordend buiten haags paradijs van toen Adam & Eva verheven op pilaren 't zomers domein van een zwaan kleef aan op wielen die vast allang verloren is gegaan…

Hier leef ik, half verheugd en half verloren. De taal van mijne liedren spreekt niet één.…

TOEN Toen jij voor mij een zwarte jurk aandeed en belletjes in je oren Toen leek jij op Parijs bij nacht Maar ik domkop zat weer eens op wacht in een ivoren Eiffeltoren Toen ben ik jou verloren…

het raam treedt terug en laat zijn gezichtsveld achter schutting van verborgen niet geplukte dagen het gevoel van verloren hebben ik zal achterblijven in niet gewonnen lichtresten zelf zag ik de herinneringen in het venster…

Alles gaat voorbij maar niets verloren zoals jouw vaste reactie op mijn zeggen ik hou van jou dankjewel antwoordde jij en nog steeds laat ik mij overglanzen door jouw dankjewel.…

verloren op deze planeet die volgens mij toch plat is ben ik bang er vanaf te vallen, een angst die diep in mij leeft. tot op 't laatst op een rots te staan en er dan vanaf...- o, soms ben ik zo bang!…

Ik pluk je uit de boom stop je in mijn rugzak sleep met slingerbenen overmoedig geworden verloren weldaad achter mij aan waar het muntje pas valt aan het eind van het gelopen pad…

glas gaat door mij heen het verandert mijn licht op beloken plaatsen verlies ik mijn scherpte in stukken val ik uit een verloren ben ik niet opgeraapt en opnieuw geslepen maar naden blijven zichtbaar…

Als niets is zoals het lijkt is alles dus ook mogelijk een nieuwe start staat op in de morgen lichter zonder angst alle ballast tijdelijk verloren jezelf wegcijferen maakt je kleiner dan je bent…

Nu ik voel dat je me loslaat en de leegte me omsluit Hang ik verloren in gedachten en gaan alle lichtjes uit Maar ik wil je niet bezwaren met wat zielig triest gesluip Want je blijft er altijd wonen in de plooitjes van mijn huid…

Tijd heb ik niet gewonnen en niet verloren terwijl de uren duren en de dagen kruipen vliegen de jaren mijn tijd heb ik gelukkig goed besteed ik heb namelijk alle tijd voor jou…

Na deze week heb ik het wel gehad Want Sieneke heeft onterecht verloren De lijstaanvoerders kan ik niet meer horen En thuis ben ik voortdurend in debat Niets valt er, na Carré, nog te bereiken Wanneer ik zeg dat ze zo lief kan kijken.…

eens was jij het roodborstje je zong de nachtegaal van haar plek nu krijs je gelijk de meeuwen verloren boven een verlaten strand de golven overstemmen jouw treurgezang je bent als stuifzand…

als modder in donker en koude het overneemt wanneer warmte verloren is zij bevroren tranen weent denk ik terug aan wat ooit zomaar gegeven werd op die zonnige dag een zoentje…

Een traan in het donker gehuild in het licht van de maan Een traan verdwaald in onzekerheid niet wetend hoe verder te gaan Een traan radeloos de zoveelste verloren in stilte kijk jij me aan...…

er staat een boom op het veld zijn verloren bladeren maken hem kaal dwars doorheen kun je alles zien hoe een wolk voorbij drijft, de eerste zonnestraal je begroetend aanraakt meer is er niet…

Verloren.…

Ik wou een verbintenis zonder mij hij voelde zich verbonden ging en nam mij mee nu ik mijzelf verloren heb het daglicht niet voor handen is scheur ik het donker uit mijn zien en mijn gezicht verbleekt ik had de liefde niet begrepen…

De man denkt de vader Die hij nooit gekend heeft, Die alleen in zijn Diepste dromen Zijn vader heeft Kunnen zijn, Droombeeld van Werkelijkheid en Verbeelding waarin Het verloren gegane Aanraakbaar dichtbij komt…

Op de dag dat de boze geesten kwamen Werd er een mens geofferd Want de weergoden Waren ongunstig De zondebok Werd gezocht Er was een lot Die zei opgerot Drama bij de verlorene Geofferd voor de nieuw geborene…

Wie ik was Ben ik stil aan Vergeten Wie ik ben Weet ik al Helemaal niet meer Altijd zo dicht Bij mezelf gebleven En elkaar toch Uit het oog Verloren - Slechts één regel Nog vat alles samen: Ik besta, wij bestaan…

Verloren in een mijmering hang ik in gedachten ergens tussen daar en halverwege, te wikken en te wegen. Verpeins ik het bestaan tot het reduceert naar simpel. Fronsend kreukt de piekering zich in een nieuwe rimpel.…

zie het glippen door vingers die je eerder behoedden voor een lijf dat je liefdevol omstrengelde rilt verlaten aan de flanken van oeverloos stroomt het net zolang totdat het al haar kleur verloren heeft…

Als een bedelende kandelaar in het donker Als een rivier in zijn stroom zoekend naar de zee Als een vogel hoger zou vliegen dan hij de lucht kan zien Als een mens verloren zingt naar haar ziel Dan gaat daar mijn alles en voor even.…

in een dronken nacht verloor ze hem uit het oog hij verstond de kunst van het wegblijven ze liet hem een mooie chaos na de zon bleef er vastberaden op schijnen waarom zouden ze een vlinder breken…

Het elixer scherpt zinnen buiten de context ontsmet gezegden in spleen verloren persoonlijkheid gedrenkte bluesballads verdringt.…

Alles is hier gewoon zo grauw mama was jij het dan die alles kleur gaf en de wereld warm maakte? je Cindy 13-12-1999…

Je strooide malse klaverblaadjes over de dromende aarde Nog steeds schommel je naar de sterren en waait de wind om je oren Het kind in jou heeft zijn zachte dromen nooit verloren…