Alle inzendingen over vermomd?

Waar eerst de held werd Uitgehangen en in vereniging, Zoals dat heet in wettelijke Termen, onschuldig leven Doelbewust werd afgebroken, Is nu gekozen voor anonieme Onschuld, wolven huilend in het Bos vermomd in schaapskleren Van oranje, blauw en rood, De kleuren waarom je juist je doelwit Dagelijks met je gif bespoot Zit je nu miezerig…

het moeilijk ademhalen voor het wezen dat samen met mij leeft, in de rollende wind zonder einde, in wat vervoering brengen zou verzamel ik de ontroering, toch spreekt het zich niet uit, zo ook Chrysostomos besloten had het gestamel verliest zich in geluid, verzameling gekleurde kiezels in de mond van de stilte, welsprekendheid vermomd…

Maar nee, wat bij mij ingaat moet bezinken, verdicht zich tot een sprakeloos substraat dat roerig wordt en uit wil breken en soms vermomd de mond verlaat. 0, klonk het nog eens ongehinderd.…

De nooit ingehaalde tijd geeft nieuwe tranen door, als voortschrijdend inzicht, omarmt de toekomstige achtergrond in een teken of in een oneindig woord, wel of niet vermomd vervormd zich niet door onbetamelijkheid zonder vooroordeel in een zwijgend of een ongeschreven woord en zin, nog onbekend voor iedereen die het horen wil…

bakstenen vorm doet denken aan het huis dat ooit bestond en het door haar deur verstond mensen warm te laten passeren voor wat gezelligheid binnenin de gebakken gaten vandaag ontkennen het verleden, toen de ramen nog juist konden passen ook al stonden ze wagenwijd open zo ver als haar scharnieren plooiden er is ook geen brievenbus meer vermomd…

Vermomd met bolhoed, knijpbril, papieren neus, trok hij de polder in. Zijn laatste komisch nummer was een kerstgroep. Levensgroot. Met os, met kind, met vrouw, met ezel, bevolkte hij een stal. Hij staat er bij.…

Maar ook zij zijn kwetsbare kinderen, vermomd als witte, lieve engelen, of als stoere redders in de nood.…

Alles wat hierna komt Is niets dan Dood, vermomd in schijn van Leven. Neem mij weer, wacht nog even. ----------------------------------- uit: Serenade III…

Vermomd als Dokter, Zandloper en Joker Brouwt ie in zijn kolven de zwarte loper. Doofpotten: zalfpotten met zachte zalven, Eeuwen streek ie ze leeg aan de galgen. ------------------------------------- uit: 'In de waterwingebieden', 2000.…

ik struikelde over een slang op de grond die als stok vermomd zo het warme wegdek vond angst verlamde mij was doodsbang voor het onbekende gif dat ik in hun scherpe tanden wist toch moest ik mijn hand uitsteken om de val te breken al sissend schoot hij weg pas later kwam de schrik ik bibberde begon me licht onwel te voelen in…

rood, ros, oranje, de kleuren met onwillekeurige stippen die zeggen wat onvertaald blijft dat lieveheersbeestje per zomer een keer of twintig waarvan drie op de hand lijkt wensen te verkopen aan wie maar wil horen en nog durft te dromen zijn eerste lieveheersbeestje deze zomer dan toch mag voor één keertje terugkomen met zijn zorgen vermomd…

De minnaars dolen in de nieuwe wouden van de winterslaap en alle zaaiers, nu vermomd als jagers, doden. Met een weefsel van regen en moeheid heeft de stilte ons bekleed en onze lippen gericht naar het van koude biddend noorden.…

De minnaars dolen in de nieuwe wouden van de winterslaap en alle zaaiers, nu vermomd als jagers, doden. Met een weefsel van regen en moeheid heeft de stilte ons bekleed en onze lippen gericht naar het van koude biddend noorden.…

Ik dacht dat een bepaalde queen zich had vermomd. Suffe ik. De eerste werkmieren starten hun auto's al en gaan op weg naar hun duffe werkpaleizen. Ik weet de slaap nog steeds niet te vatten. Onder mijn logeerbedje ligt een boa constrictor te wachten totdat ik niets vermoedend wel in slaap val.…

... misschien ben ‘k morgen, al voorbij de zon mag ik jou nog even dragen, voor ik gewichtloos word of wil je nog wat praten, over die mooiste nacht, toen jij mij vleugels gaf nu de lucht geklaard is, laat ik alles los jij tooide mij met vleugels, hoog en wijd gespreid zodat ik m’n hele leven, héél vrij mijzelf kon zijn die nacht, vermomd…

misschien ben ‘k morgen, al voorbij de zon mag ik jou nog even dragen, voor ik gewichtloos word of wil je nog wat praten, over die mooiste nacht, toen jij mij vleugels gaf nu de lucht geklaard is, laat ik alles los jij tooide mij met vleugels, hoog en wijd gespreid zodat ik m’n hele leven, héél vrij mijzelf kon zijn die nacht, vermomd…

Zich veilig wanend zat hij in de bus, maar eindelijk reist hij één dezer dagen linea recta door naar 's-Gravenhage en staat terecht als kwade genius. De mans identiteit was, evenals zijn rol in oorlogstijd, aantoonbaar vals.…

Gezwegen, naast je in het bed, zag ik op je slapen, het bewijs van het kloppen van je bloed, een oceaan van gloed, waar eb en vloed tot elkaar komen, om de hemel op te rapen in je dromen, om in je adem samen te vloeien, in een tijd die niet bestaat en op kousenvoeten verder gaat,vermomd zich met de uitgeworpen kleren op de achtergrond,…

moet ik nog langer zwijgen met dit valse omhulsel brekend vermomd sneeuwpoppen verrijzen weet je ondanks de vele tegenstrijdigheden een golf van liefde harmonie en vrede kruipt in 't hart voorbij het gebroken licht veel heb je me gegeven bijna alles dat het leven geweld aandoet zielsverwanten zoals ik geborgen in armen…

stiller blatend gedrongen aan de grasvelden van de zelfkant schamper ziende struisvogels de haartooi geplukt de kop in het zand steeds kaler de aanblik als schriele kippen waar zijn de meutes naartoe steeds slachtend als een roedel wolven die de verdwaalde herders verscheuren en überhaupt waar zijn de herders naartoe of hebben zij zich vermomd…

Reptielen willen overal regeren Vermomd als mens werden zij hoge heren Nu worden wij door aliens beheerd!…

voor kussen Niet eens een trap om fruit te plukken Je hebt mijn Venusbeeld geroofd Het is gedaan met al mijn ooft Het rot, is beurs, de bomen huilen Ik zoek beschot waar ik kan schuilen Hoe sterk was jij in overwinnen Mijn tuin was degelijk omheind Mijn privacy werd ondermijnd Uit medelij liet ik je binnen Je was als oude vrouw vermomd…

Mede geïnspireerd op 'Luchtfietserij', het snelsonnet van Coenraedt van Meerenburgh PENTAGONTERIX Onlangs vloog er een archaeopterix Op ijle hoogte in de stratosfeer Geen radar zag haar boven 't Eriemeer Zij was vermomd als pentagonterix Het was geen olifant, laat staan een mug De Sovjetkosmonauten zijn terug!…

U onlangs weer eens blauw geërgerd in de trein aan blèrend GSM-volk (vaak vermomd als heren), dat overluid uw reisgenot zat te versjteren en niet gevoelig voor uw fronsen bleek te zijn? Weer hele conversaties woord voor woord verstaan met chefs, collega’s, klanten, kinderen of vrouwen?…

Statig, tijdeloos triomferend, ligt Vlak bij me, en ver, 't egyptisch koningslijk; Ik voel me schuldig, dat 'k nieuwsgierig kijk Naar mysterie van vreemd-vermomd gezicht.…

Het slechte nieuws zweeft als een zwart fenomeen boven het bed Een ongrijpbaar buitenaards bericht dat zich vermomde als een unidentified flying object De arts houdt zich met man en macht vast aan de dissociatie: de wet van de professionele afstand De zieke verbreekt de geladen onheilspellende stilte tast naar zijn koptelefoon…

We zijn door de realiteit vermomd, wachtend op de naderende bui het getijde neemt ons de maat, verstoort de bedoelde contouren van een nog uit te vinden toekomst mistige verten in het landschap van het ongewisse., beelden verstrengeld, in luiheid niet te onderscheiden in de tweedeling van gedachten, hun schaduwen reiken steeds…

de verwachte finish als eindigheid vermomd, komt altijd na de zuur verdiende kost van het dagelijkse brood, gebakken met de liefde als verteerbare kost. Als het bloesemvuur van een late jeugd zich heeft afgemeld, vertraagd de adem van de vreugd als in aangevroren rijp.…

Na Pinksteren alsnog aan mij verschenen Vermomd als duif op een rood pannendak Verlaat en zonder zijn verzoeningstak Zo zwaar als lood, er was een kind verdwenen Het werd na dagen levenloos gevonden Nabij een huis geblakerd na een brand Een engel nam het zag ik bij de hand Wees het op bloemen en vertrokken monden Wees het op 't lijfje…

ik heb het oplaaien van de branden in je ogen gezien de verschroeiende hitte van het immense vuur in je ziel gevoeld lucht waarde rond met dood vermomd als rook en gloeiende as zacht brak de hemel in flitsend ontladen rolde donder uit gerafelde gaten er was geen tijd en plaats voor angst het zintuiglijk bereik herkende…