Alle inzendingen over vers gemaaid gras

De geur van vers gemaaid gras doet me dronken even drinken van een aroma van nieuw, van groen, van hergeboorte en morgen, zomer. Hoe kan je dit vertolken in kreupele zinnen, in een scheef beeld dat maar niet recht geraakt, dat voorbij de woorden ademt. De sprietjes richten zich alweer op, en vertellen een nieuw verhaal.…

Zonder woorden, zonder kleuren, maar de geur van vers gemaaid gras doet een wereld opengaan naar morgen. En plots groeit weer tevredenheid.…

Ik lig hier te badderen In het groene gras En droomde dat hij hier ook Naast me was Ik zou met je rollenbollen, Rollenbollen in het gazon En samen grassprietjes tellen, Tellen in de zon Maar ik zit hier alleen, In het vers gemaaide gras En lees de woorden in de sprietjes, Die ik gister ook al las.…

In vroege lente zonnestralen, de stad nog vele dromen te gaan, vertraagt mijn pas tot genoeglijk dralen tot iets euforisch mij stil doet staan Starend naar het veld van groen, geklemd tussen straat en waterplas, inhaleer ik diep van dit seizoen de frisse geur van vers gemaaid gras.…

de geur van vers gemaaid gras verbloemd het dorre leven in dit hof, dat nimmer groen was zoek ik huisje nummer zeven een bord geeft wat weg is aan Lindeplein slechts een gegeven ik zie geen linde staan maar wel huisje nummer zeven daar versteend meneer van Lem hij was wat achter gebleven de gemeente metselde hem in huisje nummer zeven…

Het vers gemaaide gras smeult als zijnde het laatste leven dat ik benoem met woorden die ik vond langs de leegte van het pad de geur is oud en desastreus, het ettert waar gebeurde momenten uit mijn hand al strijkt de eer slechts door het omber dat zacht doorweekt wordt door woorden van vergiffenis spreuken die het lijden verlichten zijn…

langzaam ontwaakt de lentelucht in mij voelt nog wel als naakt en soms kil af en toe zeg maar bij vlagen weet ik weer ja, dat is het wat ik wil de geur van natte bladeren of vers gemaaid gras parfum naturel zo als het in wezen bedoeld was en kleuren zien rijpen van groen naar wonderlijke tinten groots en onnavolgbaar eigen…

mijn gemijmer hoort het is een prachtig landschap vol bijna rijp gewas een goddelijk panorama als in een prent van vroeger aan de muur in de klas ben gelukkig dat ik hier besta knappp… zegt de krop ik ruik het vers gemaaide gras leef het leven om mij aan jou te geven bestaat er nog iets zwoelers dan vers geplukt jong gewas ?…

Als kinderen kransen strooien in de augustus-zon, getooid met universele linten, geschetst in aquarellen van lavendel, in onbelaste onschuld zullen dragen als de kleinste danseressen op de spitzen, stelen dansend madelieven uit het vers gemaaide gras, speelsheid met libellen delen op een geaard gazon, gedragen op kristallen vleugels…

van herkenning blijf ik bij haar krijgt ze al mijn knuffels en lieven we de liefde als vers gemaaid gras waar vattende wolken tussen dromen dwalen steeds dichter in mijn dagboek slaapt en droomt en waant zij zich een wandeling voor ons geheugen herinnering aan een verlegen zon als souvenir mijn blauwe lucht mijn diepe zucht haar…

De geur van het vers gemaaide gras. Het geblaat van de schapen zwaaiend met hun staart. Het terras waarop ik de laatste nieuwtjes las. Ik lach van buiten maar huil van binnen, Je was voor mij veel meer dan een huis. Het enige plekje waar ik me kon bezinnen. Het laatse wat ik had, mijn enige “echte” thuis.…

Terwijl het vee, in haar roep gevangen, rondjes loopt op vers gemaaid gras. IJs, als intermezzo gegeten, dat pijnlijk op de tanden rust. Ze heeft ze net pas laten bleken. De deur nog op een kier. Zie je; Zijn neus staat niet waterpas. Het is wat hem ooit griefde. Maar met een verleden van hard lood, mag een mens dat verwachten.…

De zon die de dag deed stralen bakent het avondlijk parcours gloeiend af Vers gemaaid gras aait neus en hersenen Vogels zingen lyrisch rivalen naar huis Zweet siepelt uit het vege lijf en leden De avondzon toont me duidelijk de weg Terwijl ik het licht tegemoet loop denk ik plotsklaps aan jij die moet zitten Een zittend gat was nooit je…

De geur van september en gras vers gemaaid, een helder herdenken van mensen en doen: met weemoed vermengd en met wijsjes van toen we nog kinderen waren, en dromen gezaaid.…

de geur van pas gemaaid gras en vers gevallen eikels strelen het herfstgezicht zachte zon klimt langzaam omhoog langs gekleurde bladeren die rijkelijk dansen op de wind…

Als tijd altijd was Bleef ik eindeloos liggen In pas gemaaid gras…

Geur van gemaaid gras. Achter messcherpe doornen, bramen verlokkend.…

Als het gras gaat zingen en de vogeltjes worden gemaaid, ben ik bang de dingen enigszins te hebben omgedraaid.…

mooiste klanken de geur van het pas gemaaide gras liet weten dat het gras in hoge nood verkeerde we hoorden de smeekbeden van onze dromen we zouden het niet vergeten…

soms glijden mijn gedachten ver terug in de tijd..…

Prijs de dag niet voor het avond is werd me altijd gezegd, nu is het avond en we treffen het dus niet slecht, want de bomen ruisen, de vogels fluiten, het gemaaide gras geurt het avondrood kleurt. Wat wil een mens nog meer?…

't Gras is gemaaid, de bloemen staan op stelen, de blaren hangen keurig aan de boom. De een heeft een huisdier wat te bevelen, iemand te strelen, iemand te slaan, de ander zichzelf om mee om te gaan. ----------------------------------------------------- Uit: 'Een hond van Pavlov', 1969.…

Kattenstaarten treuren nuchter bij de aanblik van pas gemaaide gras. Op de eerste dag van de laatste zeven jaar. En vertel eens eerlijk lui vanuit jouw lauwe onderbuik: hoe vind jij dat nou, een man een vrouw een vierkant huis, gemaaid gras in een spookpark: op de eerste dag van jouw laatste zeven jaar? .…

Zoals de vogels vroeg in de lentemorgen hun lied zingen en de zonnestralen door het dakraam mijn lichaam beminnen De geur van gemaaid gras mijn longen vult met een lentegevoel is het in mijn hart een strijdgewoel. Het ultieme gevoel van geluk is voor mij een streven en ik ben er van overtuigd dat het eens aan mij wordt gegeven…

Voor 't eerst buiten zonder jas Liggen in 't gemaaide gras Blaadjes aan de oude eiken Lekker met jou wolken kijken Lammetjes daar verderop De zon boven de bomentop Een knipoog en een glimlach Mijn ideale lentedag…

Langzaamaan wordt het killer, zie ik daar een vallend blad Wordt het gras minder gemaaid, loopt er op het pad een slak. Langzaamaan, regent het vaker, wordt alles natter, kleffe boel Maar ach de herfst nadert, we moeten mopperen, dat is wat ik bedoel.…

het is gebeurd niet terug te draaien mijn reputatie naar de haaien zonder erg heb ik gezaaid rijp voor verderf gras onder eigen voeten weg gemaaid hoe ik ook zie onder ogen zij voelde zich enorm bedrogen mijn kind mijn dochter waar ik zo van hou ben ik weer kwijt al wat ik nu nog voel is een enorme kou…

Waxinelichtjes uitgedoofd avond van die ene dag ik krijg de kip niet uit mijn hoofd die nog in het vriesvak lag pianosleutel omgedraaid pingelen met stukje Bach in jouw gedachten gras gemaaid onder een gestreken vlag te doen wat ik je heb beloofd stuit nog op te veel ontzag ik krijg de kip niet uit mijn hoofd die nog in het vriesvak lag…

Lakens die geuren Naar wind en zon, Naar wolken, water En gemaaid gras, Naar tjilpende vogels, Bomengroen en kamperfoelie. Licht uit, draai me Op mijn zij, echtgenote Draait mee, lepeltje Tegen me aan, Trusten, lief. Wegzakken en zalig Dromen tot de dageraad Me wakker maakt, Me aanraakt met haar Vingers van rozen.…

het gras staat vol met klavertjes het gras ruikt naar geluk zolang het niet gemaaid was want dan rook het naar geruk of moet ik zeggen dat de geur weemoedig en opstandig is?…