Alle inzendingen over vers-gevallen

Ze bleven uit beleefdheid even hangen Maar toen de ceremonie was besloten Wou woensdag de gehaktdag weer promoten En werd het kabinet niet opgevangen. Werd dinsdag nog gedragen door respect De woensdag ging weer voor het knaleffect.…

eindelijk heeft zij haar noot gekraakt het kabinet gevallen onderhandelingen gestaakt dames konden niet meer samen door één deur uithuilen en opnieuw beginnen na het benoemen van 'n formateur…

Hij miste, springend van de hak op de tak door de zwaarte van de zak en niet alleen de inhoud van het jute wat vervolgens brak.…

Het licht breekt de nacht De sterren de duisternis De kou verknipt de felle kleuren De wind de stilte, de dromerige rust En ik wacht Onveranderlijk, onvermurwbaar Hoop op het knakken van Mijn botten, ruggengraat in stukken Gebroken en verlaten lichaamsdelen Verlangen naar de gepijnigden Hopen op een plekje tussen De gevallenen Ik weet…

balkenende dacht mijn kabinet viel niet echt in goede aarde…

Na de strijd zo moe gestreden. Valt hij neder in het gras. Kijkt hij om naar het verleden. En ziet nog net hoe vredig het ooit was.…

Gevallen,bekneld, verlamd. Stijf van zenuwen slik ik de brok door mijn keel. Gevallen, verrijkt, omarmd. Ontspannen doorbloeding vloeit als verbindingsjuweel. Gevallen, heimelijk ontvlamd. De verboden vrucht voelt als het nieuw epitheel. Gevallen, aangenaam verwarmd. Bekleed ons gegarandeerde vondst fundamenteel.…

Zo kort mocht je maar zichtbaar zijn, zo kort maar aan de tak, de storm brak je af, met het grootste gemak. Net uitgekomen, net groen van waas, werd de wind je vandaag toch echt de baas. Daar lig je nou vlak op de grond terwijl iedereen toch echt wel vond, dat groen eindelijk tevoorschijn kwam. Maar daar lig je dan, de wind nam…

Lag voor dood op de grond Kon niet meer opstaan Kou waarschuwde dat het niet goed was de hele nacht op de plavuizen te blijven liggen Kon niet anders Pas toen de heer des huizes de volgende ochtend ontbijt kwam maken, en hem uit zijn ooghoek plotseling, in een vreemde draai, gevonden had hoestend weer aan het haakje gehangen.…

Als ik ben gevallen, dan sta ik weer op. Als ik twijfel, dan ga ik op zoek naar antwoorden. Als ik bang ben, dan probeer ik mijn angst te overwinnen. Als ik fouten maak, dan leer ik daarvan. Als ik boos ben, dan probeer ik kalm te blijven. Als ik succes heb, dan blijf ik bescheiden.…

Een eindeloos schudden Aan kale takken de munten Nog steeds niet gevallen De kippen hebben Geen veren meer van de kat in de zak en de as van de hond wordt gebeten Een kwartje en dubbeltje niets Meer waard de duivel Schijt steeds op De hoop is hoog en reeds lang vervlogen Alleen de portemonnee werd groter!…

Een snedig vers is op wietsenderwijze gevallen ten prooi aan muskieten der pers zij waren op heterdaad op plaats delict toen twee zonen der muze elkander bestreden om 't meest onverdraaglijke 't minste behagende normenverlagende deeghouwersvers twee koekjes van eigen deeg zo van de slager de deeghouwersslager gesneden en…

Zie haar daar zitten Nabij een rode lantaarn Een gevallen vrouw…

In het grensland van goudgeel Maïs en bloeiende zomerbloemen Waar het geen water Maar mensen regende, In een zomer die maar niet Op gang wilde komen, Komt het kind voorbijgelopen Dat allang geen kind meer is, Ogen stijf van angst, Het magere lijf behangen Met het dodelijkste wapentuig Dat een mens maar verzinnen kan - Er rest…

van de kosmos zwijgt de rede en bedekt een zwarte wolk het verstand dat buiten aan de hemel hangt dat zodanig door het vlees is bezwalkt dat men de mens niet meer met nieuwe inzichten kan verrijken en iedere poging alleen maar paarlen voor de zwijnen gooien wezen zal zij is als een roos met haar doornen bloot gevallen…

Poëziealbum-versje voor ouderen: Blijf actief en blijf ondeugend Beweeg genoeg en wees ‘ns stout Train je hersenen voldoende en doe nu en dan iets fout Als je geld hebt, wees niet zuinig behalve wel dan op jezelf Heb je kinderen, maak geen ruzie Bemin familie als vanzelf Koester al je grijze haren Ook je pijntjes nu en dan En vooral…

nooit eerder klonk in de grote tuin de oude gong zo zuiver bij de vijver zingt een wasvrouw en water draagt stemmen van ver aan de oever in de warme schaduw van de pagode tuur ik naar glinsteringen lelies en het pas gevallen blad eerste druppels kringen om mijn spiegelbeeld…

Fluisterwind brengt zwaargewichten waar zonnewarmte mee jongleert terwijl maanlicht bijna bezwijkt onder loden last van gevallen sterren Breng de horizon maar dichterbij wellicht valt het tij nog te keren als oude angsten weer verwaaien in de frisse wind van verse morgenstond…

ik weet dat de natste buien al gevallen zijn vannacht kom maar met handenvol zon uit je al stralende ogen dans lente met mij op het eerste licht dat fonkelt en flitst in je haar met een hoofs gebaar nodig ik je uit je lach is ons al ver vooruit we bekennen elkaar in de prilste kleuren geuren voorjaar als liefdespaar…

Ach arme jij, gevallen en zachtjes was het niet Het waren de ramen, waardoor je niks meer ziet Ze moesten schoon met water en zeem De trap kwam erbij en dat niet alleen Je bent te klein om erbij te reiken Maar dat die trap niet slim was, zou wel blijken Een verkeerde ruk, de foute kant op Je sloeg naar de grond, nee niet op je kop Je knie draaide…

In jouw brieven zwijgen dromen taal der liefde, bij het raam in de keuken planten nieuwe buren, tulpenbollen, het huis hiernaast wordt ontruimd de straat ligt vol met gevallen herfstblad ik doe nog een poging jou terug te schrijven maar als de stilte blijft dromen zal ik verse tulpen kopen.…

“Heb elkaar lief,” heeft Jezus gezegd “Zoals ik jullie steeds heb liefgehad Ik houd jullie in mijn handen gevat En heb voor allen het pleit beslecht”. Elkaar liefhebben is het grootste gebod Dat God aan eenieder heeft gegeven Als richtsnoer, om daar naar te streven Het is het allerbeste voor ons heilgenot. God liefhebben en de medemensen…

Ik weet gewoon al wat me staat te wachten Iets wat ik hier niet in details beschrijf Het zakt méér uit, mijn seniorenlijf Toch wil ik eigen hangvlees niet verachten Ik stel mezelf dus vaak gerust, zeg luid: Toe Inge, zak maar lekker onderuit!…

je kwam met nat in je haar de nacht was een kwart voorbij kwam het van de regen, de dauw of was je ergens gestrand kopje onder gegaan je schudde neen de slaap kwam niet meer die nacht en toch bracht de ochtend weer licht de scherpe geur van vers- gevallen sneeuw toen ik het raam opendeed naar buiten keek je voetsporen niet meer vond…

er vallen duizend bommen op Den Haag het Binnenhof verandert in een krater het Huis ten Bosch bezwijkt en niet veel later komt ook de Haagse Toren naar omlaag het Kurhaus en de pier bestaan niet meer en het Bezuidenhout is weer veranderd in een kerkhof waar het bloed meandert de stilte doet weer denken aan weleer gelukkig is het allemaal…

Groene veren van vreemde vogels vliegen voortvarend ver voorbij violet van vlammende violen Koningsvarens vergen vrijheid…

waar blijf je ik wacht een geluid een auto een voorbijganger maar niet jij kom je nog of blijf ik de hele avond eenzaam jij bent zo ver van mij verwijderd ik zie de muur groeien maar kan het niet verhinderen steen voor steen wordt hij hoger jij neemt een zijweg ik verdwaal zal ik de weg naar jou nog vinden ik zoek hopeloos reik…

Ik wil mezelf zijn maar ver weg van de mensen die me kennen weet ik niet meer wie dat is Ik wil van mezelf houden maar ver weg van de mensen die van me houden weet ik niet meer wat liefde is Ik wil schreeuwen maar ver weg van de mensen die naar me luisteren ben ik mijn stem verloren Ik wil mezelf zijn maar ik weet niet wie dat is…

ik kan je niet meer volgen je bent weer ver weg van mij…

Ver van hier in mijn hart zo dichtbij tranen glinsteren als zonlicht in de rivier gedachten lijken dwaalwegen als schimmen glijden zij voort gelijk wolken in de nacht dromen zijn onvatbaar vast gehecht aan de maan ver weg maar ik ben zo blij dat jij er bent…