146 resultaten.
Brandstapel
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 4.240 Getroffen door een harde klap
splijt een boom naast hen in twee
het horen, zien verging ermee
verstard, de staat tot volgend stap
een arme eik werd vurig geblaakt
waarvan, vol schrik, twee vrienden kapot
iets meer naar rechts en... oh mijn god
dan waren we verliefd geraakt!…
Kiezen
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 1.878 heb ik nog een keus
of sta ik tegen de muur
een muur onwrikbaar
kies ik voor leven
of voor een verstard bestaan
zonder beweging
verdoemd is mijn zijn
als ik geen keus zou hebben
mijn zijn zinloos wordt…
en zo de draad
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 192 een spin nestelt zich in de kerstboom
het lijkt alsof het web oud licht vangt, verstard
zoals de naalden in dagen van onbehagen
ik wil het huis ontvluchten, niets meer zijn
van al wat dichterbij komt, onverteerbaar
in schalen van vergeving waarin kaarsen
tot vlakte zjjn vergaan
de spin baart verder
tot in elke hoek van de kamer…
opnieuw
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 230 teruggebracht naar een
verdwenen wereld
zie ik de schommel in
het desolate landschap
achter het struikgewas
vind ik het kind
dat zwijgend scharrelt
op droge dode grond
takjes plant in
weerbarstige aarde
mijn verstarde ogen
kleven vast
vast aan wat
verloren ging
de radeloze ratel
helpt me oorverdovend
uit de droom…
Hebt zoveel meer te geven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 489 je week
glimlachte als ik
niet naar je keek
je ogen vroegen meer
dan ik kon geven
schuchter
bood je mij je hart
de diepte
die ik voelde was
door kou verstard
je wist
je leventje compleet
koos voor harmonie
zwijgen bij problemen
beloftes had je serieus te nemen
je kwam
jezelf tegen
koos vrijheid in je leven
meer ruimte dan…
De vogelverschrikker
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 234 heeft wereldse wijsheid de vogelverschrikker
voorgoed verlaten, zijn geheugen is
niet al te best, niet alles is blijven hangen
door al het negatieve, dat hij uit de stad
heeft meegenomen, dat niet dromen
nooit meer kunnen voelen,
het proportionele, unieke, niet herhaalbare handelen
ontkleedt zich in zijn zwijgen
onder het zicht van zijn verstarde…
Het kamp
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 284 Prikkeldraad
wachttorens
grijze barakken
staan somber in de lentezon
ijzeren deuren
ijzingwekkend
de muren
zijn gestolde angst
Hier was de zon
van het lichte tedere weten
die aldoor straalt
gedompeld
in asgrauw
Hier verkrampte
het leven in het sterven
tot een verstard gelaat
Buiten
rond de plek der gehangen
bloeien…
Moeders rozenkrans
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 205 Terwijl zijn flair afnam
nam de vergetelheid toe
handen verkrampten
sindsdien hebben
snaren niet meer getokkeld
hij wuifde niet meer
naar de nieuwe morgen
zijn mond werd stil
het hoofd leeg en eenzaam
zag ogen niet meer stralen
de geest verstarde
totaal verstrooid en uit balans
vroeg hij haperend
om zijn moeders rozenkrans
en…
het kind dat schreef - voor Philip Huff
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 98 in de man woont
het kind dat zijn
adem inhoudt
zo blijft alles
op zijn plaats
een mond vol bloed
verschuilt zich
achter de
verstarde glimlach
er zijn geen woorden
niet praten nu
er is de heersende
taal die met grote
handen uitslaat een
giftige sijpelende taal
in de lege kruik van
Pandora schittert
een vergeten narratief…
molen 1898
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.106 wieken
altijd wijst er een
naar de lucht
en naar de aarde
niet bij droefenis
en blijdschap
vader speelde daar
een kleine jongen
onder wegsnellende wieken
het kind met sombere ouders
vergroeid en verstard
in hun grond en geloof
in de tijd van toen
alles was zo rustig
nu is het zoeven
razen en haasten geworden
langs die begraafplaats…
Sax Solo
hartenkreet
5.0 met 5 stemmen 1.177 Terwijl de pluche bar,
in rode flarden,
op de wilde maalstroom draait,
spartelt het publiek,
met bleke handen,
een verstarde maat.…
"Voor Michel"
hartenkreet
3.0 met 21 stemmen 548 Strelende vingertoppen
maken wakker
een lijf verstard..
Ik voel je liefde
Smeulende woorden
brengen terug tot leven
een "stervend" hart..
Ik hoor je adem
Warme ogen
dwingen te zien
waar liefde ligt..
Ik zie je ziel
Vleiende handen
omvatten dankbaar
jouw gezicht..
Ik geef mezelf .…
Openstelling
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 213 stel ik kan mijn zielenpijnen
herleiden tot verstarde lijnen
in schier nekkende patronen
van dulden en gewonen
deze vatten en vervormen
zodat een opening ontstaat
waar warmte in kan stromen
die angst en spanning vlieden laat
zacht schakeert dan in het licht
een stroom bevrijde levenskracht
verlossend van de harde kluisters
gepaard aan…
de levende dood
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 403 met
onvoorspelbaar
aantal uren
dat het nu oneindig
doet duren
terwijl ik
met gesloten ogen staar
de versteende pijn
door mij te dragen
is niet te verwarmen
door welke gloed dan ook
ben zelfs niet in staat
om naar lucht te vragen
ik ben gesloten,
gevangen
in de levende dood;
een uitgedroogde boom
met één gebroken tak
als een verstarde…
wacht op mij
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 582 ik praat van jou
al zeg ik dode woorden
zoek in schimmen
van verboden lijven
restanten van jouw liefde
die mij ooit behoorden
ik wieg dan
verstarde gedachten
om verdwaald gevoel,
doorheen wel
duizend nachten,
in teder maanlicht
te verzachten
wacht op mij
als de dag
begint te dagen
stil zal ik dan zijn
als jouw blik
mij…
Te Laat
netgedicht
3.0 met 24 stemmen 1.061 Het is nog niet over fluistert zij
Ik heb je liefde nog altijd nodig
We hebben nog die kans
Haar hand streelt vragend mijn dij
Rillend onderga ik dit alles
Verstard kijk ik haar aan
Zie haar vreemd liefde bedrijven
Gepassioneerd is zij vreemd gegaan
En terwijl mijn lendenen verstijven
Doet geilheid verdoven mijn venijn
Dring ik diep verdwaasd…
Oekraïense
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 55 vrouw, allerlaatst had u een eigen gelaat
doch op elke huid zitten onregelmatigheden
er bestaan geen middelen die wegvagen
krab ze niet open zodat zweren ontstaan
u leeft zo goed als zonder twijfel en ergernis
gescheiden van o zo verstarde wederhelft
zie niet om in wrok doch wees op uw hoede
laat u niet opnieuw aan banden leggen
©…
Ik had je lief
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 131 Ik had je lief en je was verdwenen
geen afscheid, plots, niet meer samen
verstard onbegrip was verschenen
juist waar wij tezamen kwamen
in een tongzoen van puur geluk
eindigde met een enorme smak
verbrijzelde maakte alles stuk
met jou in het verwrongen wrak
help mij bij mijn terugkeer op aard
uit de wreed onzekere droefenis
ik stuurloos…
Bangerik
netgedicht
4.0 met 38 stemmen 683 Dit gevecht is niet te winnen
vanuit een strak verstarde blik
in zichzelf gekeerd naar binnen
gevangen door een bangerik
soms moeten wij buiten spelen
om alle angsten te verslaan
en de wonden laten helen
voor kansen op een nieuw bestaan
door het kijken over bergen
vallen schellen van de ogen
wie ontsnapt aan eigen tergen
hoeft zijn tranen…
Gedicht zonder einde
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 138 Maar de droefheid verstarde tot grijns.
Ik zocht het kind en zijn droom,
de vrouw en wat haar dreef,
mezelf en mijn verlangen.
Maar de klanken barstten uiteen,
het ritme stokte in mijn keel.
Vaak ben ik beginnen schrijven
aan een gedicht
dat geen einde had.…
Moegestreden
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 1.961 Toen het fluisteren van gisteren
verzonk in je roodgestriemde huid,
trok je de stilte naar binnen,
verstard in een ademloze strijd.
Toen het zwijgen van gisteren
stierf in de sporen van de nacht,
verloor je jouw lichaam,
verhard door een echoënde tijd.…
Verzopen orgel
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 641 na de laatste kegel
is daar het laatste hotel
op de weg naar zijn einde
ontmenselijkt met een steek
onder zijn ontsloten gordel
zijn waardigheid zwerft ergens
rond in zijn verleden
toen hij nog mens placht te zijn
in plaats van het wrak
op intensieve bezorgdheid
ook het vel dat hem omspant
vlekt zijn leven weg uit
reeds lang verstarde…
Teef
hartenkreet
4.0 met 65 stemmen 2.062 Daar loop je
Uitdaging in’t verschiet
Je neus omhoog
Je ziet me niet
Je staat stil, kijkt om
Je blik verstard
Je merkt me op
Je lijkt verward
Je geur
Komt trillend in m’n buurt
Heeft een boodschap
Die je stil verstuurt
Je houding
Vol van zekerheid
Creëert een lust
Die zich snel verspreidt
Je draait je om
En ik ruik krachtig…
Als de avond valt
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.625 Laat me…
wanneer kwijnende
zonnestralen
zich drenken
in het bloed van
de vergane dag
de zee
het wellen van
haar golven
langzaam
laat vervagen
in ‘n verstarde lach
en als de wind
haar wisp’ren
niet meer door
de blad’ren
zingen kan
omdat de nacht
zijn deken heeft gespreid
waardoor de wereld
in ’t duister glijdt…
leg ik mijn…
Laat me...
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 949 Laat me…
wanneer kwijnende
zonnestralen zich
drenken in het bloed van
de vergane dag
de zee het wellen van
haar golven langzaam
laat vervagen
in een verstarde lach
als de wind haar wisp’ren
niet meer door de blad’ren
zingen kan
omdat de nacht
z’n deken heeft gespreid
waardoor de wereld
in ’t duister glijdt…
leg ik mijn hoofd ter…
zwarte droom
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 471 de armen zijn te kort
als ik de bloesem
wil plukken
lang rek ik me uit
om te grijpen, te rukken
een slechte droom
gaat aan mij voorbij
een kerker moeten
ontvluchten
maar niet wil lukken
mijn voeten
in grijs beton
gegoten
verstard beeld
van stuurloos voelen
langs muren van
beslagen glas
waar doornen
spiegelen aan
het…
Liefdesklimaat
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 603 eens stuwden zij ons voort naar later
op golven van genot en hoop
maar weerstand brak hun vloeien
in een verkillende samenloop
nu zijn de woelige woorden van jouw hart
verstard als moleculen in bevroren water
ik ril alsof – in enkel tule
de kou ervan mij ijzig vat
en hunker eens temeer
naar het vertrouwde geklater
van jouw bruisende…
aankijken
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.060 verbaasd, verdwaasd compleet tot
een standbeeld verstard
sta ik in uw aangezicht te kijken
kleine golfjes hoop stralen
van mijn erts de hemel in
nu aangewakkerde hoop het lood
smeltenswarm geworden is
jouw ogen openen me een boek
waarin onbekende tekens
over zijden bladen dansen
de grote boten moed drijven
me in kleine stukjes gehakt…
laren
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 160 gesloten singermuseum
donker en de geroofde beelden
eeuwig verdwenen en verkracht
etalages met dior cartier nucci
flanerende geblondeerde blikken
feilloos thuis in behagen en weelde
flauwbegerig wauwelend in leegte
eens schilderden hart nibbrig en mauve
de schaapskuddes op de larense heide
en rauwe mensen levend in de natuur
de herder staat verstard…
voorbij bijna
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.222 hij zit in het verstarde zand
de grot rond staart leeg
het duurt niet lang meer
voor het tij alweer
bezit zal nemen van haar
versteende ingewanden
in de korte tijdsspanne daarna
het wonder van de vruchtbaarheid
kleine kiemen tot gras
gezouten kruid tot was
plankton op het land
het gebulder der golven
zwelt stilaan aan
tot het geluid…