441 resultaten.
een traantje voor de tennisbaan
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 234 -game is over-
een tennisbaan in verval
het onkruid hoog
en gravel haast verdwenen
als een veteraan op laatste benen
maar tennisbanen moeten leven
kreunen onder slagen
met ballen die om opslag vragen
want een baan zó ongelegen
daar kan ik niet goed tegen…
Liefde en duurzaamheid
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 172 Laat dit dijkhuis zich onttrekken
aan het verval en nooit de bakens
meer verzetten.
Het kan niet zonder een steuntje
in de rug, maar houdt blinde
architecten weg.
Dan zal het sterk en beschut
het toonbeeld vormen: dat wat
eens begon niet hoeft te lijden.
Zie hoe het blaakt in de zon.…
hartslag
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 79 de trage hartslag
op een zachte winterdag
broos en doorschijnend
de zwijgende tijd
niet bevreesd voor het verval
het gevecht voorbij
uit de pijnbossen
het blaffen van de sneeuwuil
op een winterdag
als gesponnen glas
de glans van het witte land
de trage hartslag…
triest, maar wat geeft het
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 701 Elk mens raakt langzaam in verval
en stevent op het einde af.
Soms zie ik nu mijn eigen graf
en de bossen bloemen al.
Er blijkt ook uit het gastental
dat menig mens toch om me gaf.
Of nee! Men betreurt achteraf
zo makkelijk een sterfgeval.…
Kruisen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 111 Wat bezielt haar om juist nu
het laatste licht te sparen,
te bewaren, totdat scherpe
nagels de laatste streken
al bloedend laten vallen
het lijkt of ze
het ooit verlorene
niet kan verdragen
dan houdt ze de herfst bladstil
en scheurt verval van de kalender…
Een steen uit duizenden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 134 je paste
feilloos in mijn hand
een steen uit duizenden
ik zag
de breuken komen
gelukkig aan de buitenkant
er was verval
tijd trok zijn sporen
tot onverwacht de kern brak
jij viel uiteen
niets kon me meer bekoren
de schepping was totaal verloren…
Nee
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 186 toch mis ik
liefdevolle handen
kroelend door mijn haar
nee, ik zeg niet die van jou
de warmte
van een heerlijk lijf
verstrengeld met 't mijne
nee, ik verval niet in herhaling
wat rest
is 'n vage glimlach
dobberend in 'n immense leegte…
herfst in mahonie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 315 herfst kiest zijn kleuren
van een somber palet
waar een schilder van licht
zich juist tegen verzet
een blauwdruk van herfst
met verlies van het blad
en al wat je ooit
aan geluk hebt gehad
de pijn van de herfst
met de kleur van voorbij
de geur van geweest
en het verval van nabij…
herfst in mahonie
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 204 herfst kiest zijn kleuren
van een sober palet
waar een schilder van licht
zich juist tegen verzet
een blauwdruk van herfst
met verlies van het blad
en al wat je ooit
aan geluk hebt gehad
de pijn van de herfst
met de kleur van voorbij
de geur van geweest
en het verval van nabij…
no replay, no replay
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 1.004 hier en daar een uitgevallen
telefoon de lijn is dood
leve de lijn de dood
hier en ginds met stomheid
geslagen tongen sprakeloos,
als bij een mooie kus
wij kiezen stilte tot elkaar,
zodat er mild verdriet kan komen
en verval van spel:
pionnen in de doos.…
een boodschap van liefde
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 1.353 ik leef in de voorbije tijd
lange gangen van verleden
uitgewandeld
een frisse wind waait
in verval van schoonheid
word ik wakker
ik zie het staan
het goddelijke nabij
een boodschap van liefde
ik laat het op mij inwerken
verlies al mijn controle
en geniet totaal…
De teloorgang van de gargouille
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 195 Bewakers van de kathedralen
Overzien het vlakke land
Turend naar de horizon
Spuwen water naar de vijand
Zij bewaken oude stenen
Tegen verval en vergetelheid
Dromen soms over het verleden
Herinneren zich hun klassieke aanwezigheid
Bewakers van de kathedralen
Vallen langzaam uit elkaar…
Weerglinstering
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 172 Ik fluister liefde in je ogen
kleur de lucht blauw en geef zon
laat de wind je haren roeren
en verval in stilte voor de rust.
Het leven dat in mij leeft
geeft de warmte op je huid
niets is dat het soms lijkt
maar ik ben er zeker van
dat ik jou in mijn hart sluit.…
Luchtspiegeling
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 88 Vrijheid is binnen grenzen gevangen
van dood, ouderdom en verval.
Vrijheid is eindeloos verlangen.…
Een huilende regen
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 43 ik heb
de herfst
uiteen zien
dwarrelen onder
een huilende regen
snel verloren
kleuren hun
pigmenten
verterend in
kleine segmenten
tot een
walmende
composthoop
klaar met verval
naar duurzaamheid
zo dekt aarde nu
met herfst en
vochtig warme
vruchtbaarheid
zijn toekomst toe…
Aankondiging
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 489 Schimmen waren rond zijn bed;
aankondiging van verval en ondergang,
een gevoel van vergankelijkheid groeit
met de dag: dit vluchtig beeld
waarin hij zijn zelf verloren ziet gaan;
een lange wandeling door de mist van
het onbekende, zonder doel, zonder huis,
niet wetend of het goed of slecht af zal lopen.…
Schedeldoekshaven
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 84 ( permit de robinet )
gezien op een oude foto
in de nostalgische tinten
van het zoete verval...
dat mij het speciale gevoel
geeft van een fraai oud stukje
la douce france in eigen land
het maakt iets in mij los
dat verdomd veel lijkt op het
'joie de vivre 'van weleer…
lief
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.192 mijn lief
altijd
ben je mijn kind
mijn zin om te leven
mijn kracht om door te gaan
en jou te geven
wat ik niet kreeg
wat mij beweegt
soms
verval ik in dezelfde fout
en laat ik je koud
ben ik onverschillig
bezig met mezelf
besef zo goed
dat het voor jou anders moet
voor jou anders wil
lief, maakt dat het verschil?…
Generatie omgang
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 69 Vanuit lege ruïne
klinkt het toonloos
zonder gestalte naar overzij
waar volle huizen
luxe riante villa’s
geen antwoord bieden
stromen woorden
door wind gedreven
die in oude tijden
harten warmden
en nu in koude vlagen
slechts tonen het verval.…
Overdonderend
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.047 Ze raast maar door
met volle kracht
haar hete blikken
schieten vuur
Al stormenderhand
ontwricht ze mijn leven
onder haar slagregens
verval ik in zuur
Ze bliksemt me neer
met haar buien
hagelt mij in depressies
vol eindeloos verdriet
Ik roep haar nog eenmaal
terwijl mijn laatste druppel
de rand overstroomt
maar ze hoort me niet…
De glazen dood
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 436 breek maar
scherp je kanten
punt het glas
steek en snijd
verwond die je
lief hebt gehad
je kristal
is verweerd
spiegelt verkeerd
overmatig
gebruik sluit
lege bodems uit
wat rest is
verder verval
tot in de goot
gebroken en
verscherft sterft
ook de glazen dood…
Dat geluk zal ontkiemen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 556 we ontdekten
de klavers telden
de bladeren ieder apart
we kwamen tot vier
zagen ze bloeien
zomerden samen
in groeien en herfst
oogstte de knolletjes fier
het winters verval
gaf rust en verademing
maar weten dat geluk zal
ontkiemen brengt lente al hier…
Oogst-tijd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 160 Verval.
De dood nadert.
Al-tijd en over-al.
Blijven zaaien heeft geen zin.
Nemen we tijd om te oogsten?
Tijd om lief te hebben?
Heb ik wel geïnvesteerd?
En waarin?…
weemoedig vruchtgebruik
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 167 (herfstsignaal)
laatst las ik ergens dat herfst
't meest geliefde seizoen
is voor de poëzie
dit jaargetij leent zich
bij uitstek voor melancholie
als een bron voor
weemoedig vruchtgebruik
herfst tergt gevoelens
zoals het vallend blad
de tijd zal arceren
en dichters aanzet
tot verzen van verval…
"HET OUDE HUIS"
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.031 vervallen is het oude huis
je kunt het renoveren
een goed bewoner doet dat ook
het huis zal promoveren
verwaarlozing van oude panden
ja, dat leidt tot verval
zo is het lichaam van de mens
maak er niet van een zwijnenstal
het oude huis als monument
wel oud maar niet vervallen
maak het daarom toch resistent
dat het je lang niet zal ontvallen…
afreisgedicht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 396 de zomer moe van zonuren
wacht op afscheid
het verval nabij krijgt straks
het wit van jouw huid
zijn seizoen
in de lange langzame trein
naar morgen gaan wij
als ongewisse reizigers
teloor in de tijd
op elk stopstation
raken wij eenbeetje
in onszelf verloren…
Vaarwel zomeroogst
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 748 als het verkleuren
van de blaren
nog voor de val
een aanvang neemt
en het najaarsgrijs
de rust inluidt
om aan dood
en opstanding
te wennen
geraakt de mens
vaak snel ontheemd
van zomeroogst
en zal wellicht verval
schielijk herkennen
morgen bestaat
alleen nog in hoop,
woord en dromen
wordt hij enkel zo door
de verstilling…
STROOMOPWAARTS
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 483 Hij kende
de stroom
de bovenstroom
maar ook de onder
Hij stond open
voor het wonder
van water, watersnelheid
en verval
Met de rivier
viel niet te spotten
beslist was
dit geen niemendal
Hij roeide,roeide
wist van geen wijken
zijn scheepje in tweestrijd
tussen water en mens
Hij kende
zijn krachten
had slechts een wens:
met haar…
Licht speelde langs rafels
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 100 het scheurde
deed niet eens pijn
licht speelde langs rafels
die niet meer gebonden zijn
een opening
naar ongekende verten
die hongerig werd benut
de rest was toch al stuk
het verval
was al van vele jaren
de wind van laat maar gaan
had alles geen goed gedaan
eindelijk kunnen
perspectieven komen
met panoramisch uitzicht
op de mooiste…
Rijk aan creaties
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 237 woorden in overschot
bruggen de ruimten aaneen
geen verval zo rijk als mijn
netwerk aan gedachten
ik kan wel minnen, zo jouw
hart als het mijne, rijk aan
creaties maar arm aan liefde
geen gebed zo oud
als mijn dolende ziel
en wat ik ook verwoord
toch zal mijn droom voorspoed
gaan brengen in de chaos waarin
ik ben geordend…