Alle inzendingen over vervlogen zomer

De zon zakt langzaam in een gouden vlucht weg achter gindse bomen; reeds heeft de koelte van de avondlucht haar rechten hernomen. De laatste stralen op het veld trachten te ontkomen, zij worden echter uitgeteld en hun krachten hun ontnomen. Aan de einder wordt het laatste vuur gedoofd door de avondkilte. Vredig is toch zo de natuur en betoverend…

rozenstraat, gezichten getekend. ontpopte naakte vrouwendijen open, borsten smelten bijna voor d'ogen. man trekt cirkel rond haar navel. boek zwemt in een spiegeling van licht op de tafel. hij ziet een trap door het raam, plukt een bloem, een tulp misschien. niemand mist er een. slaat snel het blad en de hoek om…

aan de rand van lucht en water het torentje van een kerk ver weg als dromen kunnen zijn maar altijd het blazen van de schepen de wind door je haren de knoop in je zakdoek aan de dag genoeg luizen in de bloemkool een gulden per kist de bonen met eeltige handen die de aarde liefhadden een zomer bij huis…

Veilig zonnestralen opvangend in gras gelegen korte broek aan en bh tonend aan de wereld ach, zo schokkend is het niet maar dat vrije gevoel onweerstaanbaar. Veilig is warmte van de zon beter dan in je hart gelegen al zie ik daar een vlinder een witje, als ik me niet vergis wat vrolijk en eigenlijk ook lief opeens vind ik een paardebloem…

Na de Zomer Wordt het langzaam weer Herfst En ook nog die koude lange Winter Maar ook daarna wordt het Wederom Voorjaar Zolang er momenten Zijn van geborgenheid en rust En lachen van mensen om mij heen Zolang verdraag ik het Het wordt ook herfst en winter in mijn leven Totdat mijn handen beven Maar gelukkig kan ik dan zeggen Ik ben…

De koeien slaan hun staarten op het ritme van de klok kwinkslagen stokslagen klokslagen. Ding! De hagel slaat het koren op het ritme van de klok kwinkslagen stokslagen klokslagen. Dong! Dingdong klepel koeien bijen doen de was. Boeh! Gele bloemen. Boeh! Lekker gras. Zwoele bellen lila loeien uiers witte plas.…

in mij de nederigheid heeft gevonden doch heft deze zomer zijn laatste glas en zal gaan scholen in de laagste klas…

De hoogmis van de zomer: vanuit de wagen zie ik langs de weg de graspluimen wuiven en groeten, het knoopkruid getooid als een kardinaal in deftig paars de bijen lokken die verdwaasd wat honing willen puren waar enkel benzineluchten hangen.…

Dichter bij zee bewondering in het ontmoeten gelijk herkenning bij de eerste oogopslag wat ben je mooi mannelijk sterk lief vertrouwd droomprinsen bestaan een glimlach een zachte fluister in de wind ik wilde dat ik jonger was onhoorbaar een illusie armer een vriend voor het leven rijker het stille weten die kaart vijf euro…

als het grijze mij bedreigt de wind me naakt dwingt verlies ik elke dag een beetje meer tot ik uitgebloeid voorgoed mezelf verzwijg…

zich neergevlijd voor mijn deur bode van weekblaadjes en vogelvoer lamplicht verzilvert het trage spoor van een huisdier, op weg naar morgen aan ragfijne draadjes hangt het leven van een kantklossende koorddanseres en wind die in vlagen zijn plagen stoot veegt onverdroten mijn straatje schoon gehuld in getijdenjas van jaren zingt een zomer…

De straten liggen vol met bladeren in bruin en geel, oranjerood en dagen worden langzaam korter nog steeds draag ik de zomer in m'n schoot Ik omarm het steeds met beide armen maar 't ontglipt me meer en meer nog even en 't is helemaal verdwenen deze zomer komt nooit weer Maar van de herfst zal ik ook houden al doe ik dat op mijn manier…

ik zie je lach rijpen als vrucht van je ogen je blik straalt warmte koesterend als zon in het zomer beloven haren glanzen in het volle licht omkransen een blij gezicht jouw verschijnen opent harten zonder slag of stoot legt mijn liefde volledig bloot…

leg de stad onder een vergroter een grassprietje wordt dan een boom een mier een bange droom en de vrouwen steeds bloter…

heb handenvol zomer geplukt uit bloemen die in het wild hun kleur wilden bekennen onstuimig vitaal bloeiden zij dwars door elkaar hun knoppen op zoek naar de zon wat ongeordend leek bleek een proces waarbij ieder op de juiste plaats in bloei werd gezet ook hier in dit onbekend paradijs geeft natuur zijn schepping en schitterend geheim…

O bladerdak zo dicht..... Regen druppelt op mijn gezicht. 'k Zou hier uren kunnen staan en nooit meer willen hier vandaan Ik voel de rust van de natuur. 'k Zou hier willen blijven tot het laatste uur. In deze stilte, deze sfeer... Maar, 'k moet nu gaan Bij deze stille rust vandaan. En toch kom ik hier weer!…

Tot eenieder die er kwam van Noordzeestrand verdwenen was verliefdenlaantjes had gelopen warme zee vergeten was totdat de bedelman zich pakte met de wolken van het strand gestilde Noordzee zag verdrinken met een zon die opgebrand haar laatste maantjes van geluk voorbij de einder had geschoten had genoten van het water witte billen had verschoten…

Jouw brief aan de zomer draagt een bijzondere poststempel zwaluwen die een lied mijmeren voor een zomerkind geboren op 21 juni lente voelt zich gepasseerd je hebt een adres voor me waar de zon naar me lacht ik verlang naar de zomer de schemering daalt over het verhemelde oeverland wilde planten opgeschoten geuren in het aangerande…

de parasol bestemd om ons bescherming tegen de zon te geven dient meestal als paraplu tegen de regen…

zicht op zon laat triestheid verglijden wekt nieuw verlangen uit de grond van mijn hart vrolijkheid slaat een tropische overmaat en ik voel mij volkomen gedicht voor winterse wroeging, woede en haat herken in pijn en blijdschap gekartelde randen van dit zijn scherper afgetekend dan in regentijd zie ik zomers de feiten en schijn…

Op een mooie zomerse dag, Met onze voeten op de zanderige grond, Met op ons gezicht een brede lach. Tussen de lekkere geuren van bloemen, Met de lieve kleine lammetjes in de wei, De bijtjes zoemen, En iedereen is vrolijk en blij.…

Als de kriekenboom beladen stond en de confituurkom zuurzoete aroma’s pruttelde, schreven we op etiketten: - Kriekenconfituur 1964 - Later zongen we : “Quand nous chanterons, le temps des cerises, et gai rossignol et merle moqueur seront tous en fête.” We wreven terwijl ons hand in een draaibeweging over onze buik, smeerden…

Wij vaarden in een bootje op de IJssel, er stonden grijze reigers in het riet, één heette echt Lodewijk van Deyssel, de rest, spotters, verklappen we niet. De kerktorens bogen voor ons houten bootje, dat deed ons, naakte bemanning, veel plezier, zelfs de boerinnen zwommen in hun blootje, lachend om de stijve paal van een stier. Langs de…

in augustus is het licht aan zee zo wonderlijk hoe speels ook in een weerkaatsing op het rozenhoedje van het kind dat kleurenwoordjes zingt overstemmend de schreeuw de krijs van een grijze meeuw mijn ogen vinden schoonheid in een droomkasteel van zand de glanzende kokkels tussen een schelpenrand ik zweef, ik weef zoveel lieve…

de eerste druppels sinds lange tijd vallen spatten uiteen op de dor droge grond ogenschijnlijk zonder effect toch luiden zij de overgang in even nog lijkt de warmte van de zomer te blijven hangen maar de lucht grijst en de wind wakkert aan een rilling loopt langs mijn rug jaren vervagen het kind in mij loopt voorbij verliefd,…

'k Verlang naar de tijd dat de rozen weer gaan bloeien! En dat in de natuur alles weer gaat groeien... De bomen weer gaan ontluiken met hun groene pruiken. Het duurt nog even, maar dan gaan we het weer beleven! Nog een poosje geduld, dan wordt die wens weer vervuld!…

tussen zonnestralen strakte frisse wind met onverwachte vlagen in zomers blond speelde hij met licht tussen verwaaide haren joeg langs strand een handvol zand over bruingebrande lijven maar op de boulevard flaneerden engelen in hun luchtig verenkleed de zon scheen fel kou kende geen genade er was geen warmte van de hel…

de zomer komt en gaat de kleur vertroost bij ‘Een zomerhaiku’ van Eugène Brands Dordrechts Museum http://bit.ly/dWo66n…

Gevangen in het duister medicatie niet verlicht Geen troost is groot genoeg geen tolerantie toch voor luister Flitsen verstoren zicht weer een aanval voor de boeg Communicatie wordt vermoord contacten niet verdraagbaar Het is zomer het is mei deprimerend kan het zijn Een jaarlijks nieuw begin opbloeien van leven Beter worden van de…

Het Ankeveense pad is herfstig, stil en nat. Ik ga langs zwarte plassen. De wolken zijn gewassen en stevig uitgewrongen. Een lied vult nu mijn longen. De vogels gaan mij voor. Neuriënd loop ik door. (Fiets-variant van dit gedichtje: regel 3: Ik fiets ... regel 8: ... rijd ik door.)…