193 resultaten.
Les Pieux
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.822 ik wil niet weg
voeten hebben
wortel geschoten
in het losse zand
dat als strand
schelpen als juwelen
verbergt
ik kan niet weg
handen dragen
verwarmde stenen
in elke kleur
de wind geeft geur
de zon is baken
is leven
ik moet niet weg
ogen kijken
oneindig ver
mijn huid proeft zout
hier word ik oud
wil ik blijven
met jou…
Recht zo
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 535 Wij hadden het over de wind
zand en golven van een verre kust
dichtbij gebracht en glazig
zoals ik jou in jouw ogen lees
geen ondertiteling nodig heb
in welke taal dan ook
Toch bleef daarna het zweven
wat meeuwen op een verwarmde wind
Zij schreeuwden, weet je nog?…
Het doldriest onbesuisde
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 97 het water strakte
onder striemende woorden
bevroor tot ijs
voor hen die ze hoorden
scherp spiegelden
sterren de waarheid
in het zwart oppervlak dat
feilloos gerechtigheid zag
waar vergeving
al in rietkragen ruiste
verwarmde zon
het doldriest onbesuisde
brak langzaam het ijs
smolt wrevel en ergernis
in rimpelloos verdwijnen zo
dat…
Ogenblikken
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 880 Haar raadselogen
staarden me aan
maar ik bleef terugkijken
tot onze blikken elkaar
gemagnetiseerd aantrokken
passie tastbaar werd
handen elkaar aanvulden
lippen alles verwarmden
lichamen zich verstrengelden
Nu lig je ontspannen naast me
ik proef het zout
van de kleine zweetpareltjes
die ik kus
als mijn tong hartjes tekent
op je nog…
Zonsondergang
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 597 zittend op het duin
met mijn adem om me heen
staar ik naar een oranje bol
en ik ben hier, zonder jou en zo alleen
gekleurd in een zachtroze waas
kust de zon de zee weer lichtblauw
terwijl ik ontdek hoe het kan zijn
hier ben ik, op de wereld, maar zo kwetsbaar en klein
ik denk aan je, met het zout nog in mijn haar
vrijheid, verwarmd door…
Mijmeren van geluk
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 129 Elk spel gesluierd
vierentwintig uur eerder
onder wit satijn
na het jawoord gegeven
verwarmd op een ijsplateau.
Een kil jaar in beeld
bevroren als illusie
speelt haar gulle lach
als enige souvenir
glinsterend voor het altaar.…
rafels
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 59 verborgen in cellen
diep in ons brein
wachten oude ontembare
herinneringen op nieuwe kansen
de heimelijk stekende bij
ratelende cicades een fladderende
nachtvlinder die het licht zoekt
maar naar duisternis verlangt
gezeefd en opgeslagen
in diepe kasten op zolders
in kelders de onuitwisbare
bron van wie we zijn
levendig verwarmd…
koud
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.286 spijt komt vaak veel later
maar nu is hij weg
druppels vallen naar beneden
ik ril en voel me klam
maar ik blijf zoeken
naar de "zon" die me verwarmde…
Wereld van gedachten
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 710 Ik vlieg hoger raak de wolken aan
Zacht en teder strelen zij mijn wangen
Ik ben gewichtloos heb het naar mijn zin
Vanavond de hemel met sterren behangen
De tijd is veranderd in een grote ruimte
De zon verwarmd mijn lichaam en geest
Ik open mijn ogen en ben weer op aarde
Ik ben even in een andere wereld geweest…
Herfstbladeren
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 143 Herfstbladeren dwarrelen naar beneden
Worden heel even opgetild door een vlaagje van de wind
Voordat ze hun weg vervolgen naar de door zon verwarmde grond
En ik kijk toe met blije open mond
Dan knisperen de blaadjes door de aanraking
van kleine, dansende, blote kindervoeten
Die alle blaadjes voelen moeten
En ook ik geniet als een klein kind…
Als jonge god
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 562 in kleine mijmering
oranje op het strand
de huid lichtjes verbrand
een zee die koelde
voelde hoe de zon
je hart verwarmde
rust gaf en omarmde
met een paradijselijk gevoel
voor even was
de slang er niet
ik gaf de appel waar
je zichtbaar van geniet
jij klokhuist alle tijden
mag ik met jou godin
als jonge god de golven
van de liefdeszee…
Nieuwbouwwijk Zeewolde verwarmd door koeienpoep
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 187 Een boer uit de polder met koeien
brengt stalmest die flink ligt te broeien.
Hij lacht en hij zegt
net tegen zijn knecht:
'Wat zullen die kachels straks loeien...’…
Angsten van een vader
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 501 daar ik nog maar een guppy was
die veilig door het water zwom
van een verwarmde vissenkom
wist ik nog niets van ’t mensenras
dat zich beter, hoger waande
een hersenstam, volstrekt uniek
-zo wreed en moordend hun tactiek-
regerend over het bestaande
toen ik allang geen gup meer was
en voor de lieve vrede vocht
er alles wist van brandend…
Niets is eenvoudig
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 970 De kou die van buiten straalt
wordt verwarmd door het hart,
de kou die binnen huisd
leeft misschien met veel smart.
Duidelijker kan ik het niet maken
en beschrijven ook al niet.
Maar als dit je kan raken
ben jij degene die de inhoud
van dit gedichtje ziet.…
Gloed van welbehagen
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 873 In de fonkeling van de nacht
twee verwarmde zielen
door een omhelzing van pracht,
smeltend door de knieen.
In de fonkeling van de nacht
toen we passioneel verwikkeld lagen,
die mooie dinsdagnacht
overspoelde mij een gloed van welbehagen.…
Laatste dans, laatste kans
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.069 Waar is de liefde van weleer
vanzelfsprekend als de zon
toen hartstocht alle koelte
van de nacht verwarmde
het is koud buiten jou
Geef me een echte kans
alleen om te bewijzen
dat het niet voorbij is
dans met mij die dans
Hoe kan ik je nog raken
door de muren om je heen
waar is opening genoeg
voor een vonkje warmte
of een sprankje hoop…
Prettig onderweg
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 422 ineens een vrolijk ontmoeten
dat hartelijk
doet groeten bij de deur
de montere chauffeur
die zijn klanten welkom heet
ontspanning weet te brengen
voorkomt dat stress en angsten
mengen tot een barse rit
hij slingert met een lach
woorden in de gang
feestelijk
van hier naar daar
velen worden meegenomen
in een vervoerend samenkomen
verwarmd…
Uniek
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 168 De nacht
zuurstofloos in ijle lucht
het bloed stroomt kil door aderen
haar boezem verwarmde de koers
blauw bloed door de kamer.
Het is kil
versteend luister ik andermaal
haar zwanenzang als refrein
in gedachte neuriën we samen
bij sluiten van het gordijn.…
bloemen op het kerkhof
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 381 de wind lag stil in lauwe lucht
terwijl ik kuierde naar jouw
gesloten graf
ik rook de geur van rozen nog
die ik had neergelegd
in 't dunne twijgenhout
een bloeipartij
waarvan ik dacht
de vlinders vliegen lang genoeg
wie zou me storen daar
waar de verwarmde bloem
zo roerloos lag op jouw gezicht
de schemering bedroog
de avond viel…
Het passionele vuur
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 2.869 Jouw vlammen mogen eeuwig branden
Verwarm mijn ziel, verwarm mijn handen
Laat mij voor altijd bij jou zijn
Het vuur vervaagt en wordt al klein
Jij bent het waar ik naar verlang
Het vuur maakt mij totaal niet bang
De vonken van verwarmd genot
Ik ga er langzaam aan kapot
Vonken die spontaan verschijnen
Zullen vaak ook snel verdwijnen…
Heden en Toekomst
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 299 Zoals de maan mijn pad verlicht in ’t duister,
Jouw stem mijn ziel verwarmd met zoet gefluister,
De aarde – rood – mijn hart versterkt.
De wind de muizenissen doet verdwijnen,
De regen met het zout mijn huid laat schrijnen,
De ether een verandering van toon bemerkt.…
familie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 935 (de boomklevers liepen snel omhoog- omlaag
en soms vertrokken traag wat waterdragers uit de lucht)
er werd een glimlach om me heen gelegd
heel zacht uit ogen neergedaald verwarmde
het mijn haar
ik voelde klein, onzeker ook, maar niet bij jou
je droeg me door het bos
in zusterhanden, broederhart, zo zeker
als de bomen
levend over bladgroen…
Zonsopgang
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 184 Neer schijnend en verwarmd
steevast gestaag en soms gedwee.
Onderhevig aan talrijke kleuren,
permanent of 'n enkele keer.
Gelijk de wisselvalligheid van 'n schepsel
als je 't vergelijkt met z'n eigen sfeer.
Nochtans zonder ons te verlaten,
gaande z'n eigen weg verlegen of ongeremd.…
Glinsterspoor
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 159 Maanverlicht het smalle pad
langs onderbelichte schaduwen
die lijken te zwaaien of wenken
misschien wel koelte toewuiven
in de windstil verwarmde nacht
Eindelijk glinstert het water
zich steeds meer uitbreidend
tot een spiegelende vlakte
die uitnodigend welkom heet
Op haar hoofd haar gewaad
tussen lange zwarte haren
koel verwelkomt tintelende…
Genot
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 61 Heel zacht verwarmde ze
de aarde in alle stilte.
In een onzekere tijd
moeten we sterk zijn, want
dat hebben we allemaal nodig.
Zacht tilde de zon de dag
naar voren, om er iets
moois van te maken.
Heel soms moet je even
de zorgen opzij zetten om
te genieten van die
prachtige zon.
Geniet mensen
Foto Dick Voogd…
Advies
gedicht
3.0 met 43 stemmen 20.864 Van omgelogen dromen geen
museum maken en een ander
middelpunt aannemen dan de
verwarmde holte van de eigen hand
het prentenboek van kinderlijke
teleurstelling verbranden
de spiegel uit zijn recht ontzetten
van de eerste bezienswaardigheid
de afgepaste vakken van de tijd
niet meer te buiten willen gaan
het ruiterstandbeeld van het zelfbedrog…
Scherpe kantjes
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 83 hij was hoekig
maar zij wist
zijn scherpe kantjes
zacht af te vlakken
met tijd
politoerde zij de
mooiste vlammen die
zijn innerlijk verwarmden
in zijn vrijwel
ontoegankelijk doolhof
kende zij de wegen
uit zijn turbulente leven
de buitenkant
bolstert nog altijd ruw
maar zijn ogen zijn
rustig warm en zacht
in samen bloeit
genegenheid…
verjongd 2
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.837 ik zelf was al vergrijsd
al lang gearriveerd
in het leven
de wereld bereisd
met weelde omgeven
hij keek me uitnodigend aan,
grote verlichtende kijkers
zogen me naar
zijn stralende glimlach
elke beweging die hij maakte
schokte mijn bestaan
zonder te vragen
greep ik zijn hand
raakte verward
in al mijn lagen
zwom ik nu
in verwarmd…
verjongd
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.335 ontroerde
ik zelf was al vergrijsd
al lang gearriveerd
in het leven
de wereld bereisd
met weelde omgeven
zij keek me uitnodigend aan,
grote verlichtende kijkers
zogen me naar
haar stralende bloesem
elke beweging die zij maakte
schokte mijn bestaan
zonder te vragen
greep ik haar hand
raakte verward
in al mijn lagen
zwom ik nu
in verwarmd…
Nu of nooit
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 742 slaap glijdt van mijn gezicht
handen omvatten de koffiebeker
voeten voelen verwarmde plavuizen
zachte muziek dringt tot me door
het geluid van de wasmachine
zet ritme onder buitengeluiden
die geur, die geur van Guatemala
vermengd met versgeperst sap
van zongerijpte sinasappelen
maak me wakker, laat me dromen
ik wil in mijn schommelstoel…