133 resultaten.
Niets is heilig
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 669 elke dag opnieuw
hoor, zie en verzwijg ik vervolgens
onwetendheid verborgen
onder lagen knalrode hulpvaardigheid
Neen, het was niet per ongeluk!…
stoer
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.037 straks groot is belooft ie
gul
held op batmansokken, pyjamabroek
kinderlijf pardoes in spanningsboog
later wordt hij sterk én ninjaoloog
en om zijn status te doen gelden
kortstaart hij draken, met plastic
zwaard
in lichtvoetigheid redt hij mijn dag
terwijl ik verzoet droombange
nachten
vegen we kranig porselein van zijn
verzwijgen…
Schaduw van mijn geloof
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 598 Toch heb ik bewondering voor hem
want bij hem gaat het geloof
niet verloren door het te verzwijgen.
Nu praat ik ook veel over God
want Hij is belangrijk voor mij.
Maar eerst moest ik een ander over
Hem horen praten, voordat ik uit de
schaduw van mijn geloof ging staan.…
het boek Dzyan
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 225 Boeken verzwijgen hun geheimen uit vrees te worden verbrand
Letters rukken zich uit woorden en woorden uit hun verband
Afscheid van de waarheid zoals die geschreven staat
Voltooit de aftakeling van de wereld die haar draagt
Alles evolueert
Tijd en ruimte voelen aan als zachtnatte klei
Schaduwen uit schaduw brengen zeven rassen dichterbij…
mejora
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 141 het is niet aardig
om het heengaan van tante
te verzwijgen
er stond Spaans gehaktbrood
op het afterparty menu
in de arena zie ik
de jongste stieren vechten
om een olijf
onder de boom
werd haar kleed gelegd
de dood wordt niet vers gegeten
in een zeef lekt
de herinnering, ongekneed
'el unico mal que te puede hacer
es morirse…
Herfst
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 206 Herfst verstilt de bomen
tot alleen gelijn
zonder ruisend fluisteren
ontkleed tot 't pure zijn
in klamme grond geankerd
hun ruwe bast verweerd
verzwijgen ze de winter
diep in zich gekeerd
bij 't lenten van de dagen
breekt het blad eruit
en golvend in de zomer
fluisteren ze honderduit
over alle boomgeheimen
die je alleen maar leert…
een nieuwe schepping
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 109 met de tijd als aandacht teken ik
rijen beslagen met mensenoren
al duidend naar de zon die in
mij ontbreekt
hoe merken ze dan toch dat
mijn eclips het verzwijgen
tentoonstelt van niets dat in
mij is verrezen
of heeft de serre hun eigen bron
verwarmt met een hitte van gestolen
gedachten en wedijvert de lente
met het spiraal van verloedering…
Verwanten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 48 kunnen ook uit elkaar gaan
en alleen in verhalen bevechten
wie we zijn, broers en zussen
met de gewone behoeften
aan een eigen plek en deugden
die soms ondeugden zijn
beter weten, beter leven
beter denken te zijn
bereid om levens te offeren
bij gebrek aan een engel
die ons tegenhoudt
alleen de verdeeldheid lezend
in de verhalen en verzwijgend…
Liedje van troost
hartenkreet
3.0 met 27 stemmen 1.685 je lippen strelen
probeer je pijn met mij te delen
je façade van bordpapier
is zo overduidelijk voor mij
dus leg je masker eindelijk neer
anders barst het nog een keer
ik neem je angst er wel bij
De waarheid maakt mij niet bang
want ik ken je goed genoeg
van sterrennacht tot schemervroeg
en wordt het naargelang
steeds zwaarder om te verzwijgen…
stil
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 366 die liefde blijf ik verzwijgen
tot de hoop zich ontwikkelt in moed.
tot dan zal ik wachten als het echt zo nodig moet.....stil.
stil...…
Spookoorlog
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 30 De CIA begon met een toe-eigening
Van de Oekraïne waarvoor gewerfd
Werd met omkoperij en geruchten
Hun strategie bestond uit verzwijging
Van feiten waardoor de waarheid sterft
En vluchtelingen doet verzuchten…
LAIS CCCXV
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 88 Jij die nooit op jou lijkt,
een schelp waaruit de zee verdwenen is,
mijn hand waarin jouw weigering verzuurt
en hoe vervloekte liefde verder duurt
terwijl ik grijp en hijg en mij verzwijg.
Heb ik verlangen naar de dood bestuurd?
Jouw doen gebeurt. Ik zie, ik voel, ik zwijg.…
Aurelia
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 74 is er een ochtend na nachtbraken
is wat niet kan ook wat niet wil
deze tango zonder lijven te raken
vroeg de maan aan de aarde stil
een jaar met louter schrikkeldagen
kent ook uren van verborgen leven
die zich nooit zonder te vervagen
aan de openbaarheid prijsgeven
nachtvissers blijven water verzwijgen
zodat bovendrijven geen moeite kost…
Ironia
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 155 uit regenbogen spaar ik kleuren
om zwarte gaten te verlossen
uit hun donkerte
het blijft een dingetje
op mijn bucketlist
met snaartheorieën
hemelse klanken componeren
zou een waardige tweede zijn
muziek als zoete bekoring
donzig neerdalen op aarde
wordt een moeilijke oefening
hier moet ik de wind verzwijgen
en alles wat op mijn ziel…
Onvergetelijk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 526 Wat kan ik nu nog verzwijgen
over de diepte die me stilde
die onder zins-en-delen rilde
om rusten aan elkaar te rijgen
`t Heerst om jou zo ongekend
als een collier uit één geheel
puur mineraal minstreel gespeel
waarin jij bindend schakel bent
Krekel, kikker, brulkonijn
mistlichten die kring vervoeren
zelfs in wortels onder de grond…
Kleur bekennen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 21 Noem ze wit of zwart
de wolken mooie woorden
en verzwijgingen
waarin ik gemakshalve blijf
staan terwijl een stap
dichterbij eenvoudig is
Ik hoef niet veel
misschien wel niets
van jou te weten
om kleur te durven
bekennen: bruin
mijn gedachten, bont
mijn gevoel, zonder roze
schaamte – mijn allerhoogste
en mooiste, eerlijke…
HET WIL
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 37 Het wil in plooien huid geloof ontvouwen:
stil verzwijgen dat het van haar houdt.…
verknocht
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 958 innig gehecht aan
grenzeloos vertrouwen
eerlijke mening
open gezicht
ogen die nooit
en te nimmer
verzwijgen
dat laten en doen
tot denken verplicht
innig gehecht aan
zichtbaar verlangen
strelende handen
luisterend oor
vinger die nooit
en te nimmer
zal wijzen
naar waar ik naar toe moet
of waar ik niet hoor
innig gehecht aan
veilige…
Pop
gedicht
2.0 met 74 stemmen 23.835 Dat doe ik ook, spaarzaam, in verzwijgen
en hoe dit wennen is aan dood.
Kom niet dichterbij, zegt zij, ik speel
en maak wat niet naar mijn zin is stuk.…
Moeilijk
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 1.021 Het is niet goed het te verbergen, te verstoppen, te verzwijgen.
Alles wat je doet heeft gevolgen, dat begrijp je toch wel?
Moeilijk is het niet?
Om alles goed te doen, zoals het hoort, niet opvallend en ongestoord.
Zou het moeilijk zijn?
Geen vrienden om je heen?
Helemaal alleen?
Uiteindelijk ga je toch.
Je kwam alleen, je gaat alleen.…
Alvorens
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 251 we wilden de tijd herlezen en
woorden afwegen, of anders
de laatste trein naar het
voorportaal vertragen, of
desnoods verdoofde oren
door ringtonen verzwijgen
we zouden nog van landschap
wisselen, tussen korenvelden
noch urinewegen, daarna
dwalen langs prettige omgang
die we altijd hadden en die ons
ruimte gaf om vrij te bewegen…
Black dog
gedicht
3.0 met 30 stemmen 9.364 Ik die geleerd heb
dat de toekomst een motor is
die nog nooit heeft gelopen
dat alle talen hetzelfde
verzwijgen
en dat veel unieke dromen
op film te zien zijn.
Ik
en ook dat niet lang meer.
----------------------------
Uit: 'Gedicht', jrg. 3, 1976.…
Woest venijn
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 355 De droogte die eindeloos verzand
Het halstarrig verdorren van vechtend jong groen
De eeuwige woede die verwoestend brand
De vraag verzwijgend, wat te doen
De leegte gevuld met de warmte van een zoen
Het water sijpelt schaars over de rand
Het leven schiet voorbij terwijl het water land
De verlichting, de uitstraling van het regen seizoen…
A Dieu
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 448 We willen wel weten wat
na de dood of voor het leven komt
dwaas gapen naar nooit
houdt ons nu al bezig
mijn god
Hebt u me geschapen
of enkel opgeheven
uit natte klei van
schimmelachtig donker
O mijn god
verzwijg het ons
laat ons eeuwig dromen
nog niet achterhaald zijn
vertel het later pas
wanneer onze tijd vervaagt
en deze confronterende…
Wat ik niet weet
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 254 [kan ik ook niet schrijven]
wat botweg, voor jou een platitude
in een wereld die transparant staat voor
je eigen ik, een ik zonder vorm
met wel een tijdlijn waaraan je bestaan
zich bedient aan de rafels van jouw
eigen gestopte sokken
in iedere lichtval
verzwijg je weer een dictee
jij tekent de leegte in
een door jouw gefantaseerde wereld…
Puberen...
hartenkreet
2.0 met 29 stemmen 3.676 Alles kan ik je vertellen, wat verzwijgen lukt me niet
't Is alsof je in mijn hoofdje ziet.
Pretjes en verdrietjes, samen redden we het wel
Nooit meer eenzaam, steeds contact en wat fel.
Net weer pubers, tieners, wie had dat nog verwacht
Weten wat je aan elkaar hebt, een heftige stuwende kracht!…
Eerlijkheid duurt het langst......
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 902 Of moet ik het verzwijgen
en je misschien een foute indruk geven.
Als ik het je niet vertel,
zul je me nooit echt kennen.
En dan zul je misschien ook wel nooit
aan de emotionele ik wennen.
Als ik het je wel vertel,
ken je mijn grootste tegenslag.
Ik weet niet of ik het moet zeggen,
omdat het niet opnieuw een relatie vernielen mag.…
Mijn hand op je hart
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 1.838 ongekende zwaarte
ik kus je houten lippen
en laat je koude handen
nog een keer rusten
in mijn ogen vol vragen
in bronnen van woorden
vind ik marmeren zinnen
die ik beitel in de aders
van je aardse graf
ik leg me neer
naast glazen vogels
en de geur van wierook
op het witte grint
waar bomen
prevelen tegen zerken
hun bloesems verzwijgen…
Polikliek
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 368 jaarsalaris
Over onze ruggen wordt rijk gebrusseld
Uitstapje soms naar Straatsburg, neem papieren mee
Er wordt iets gedronken, Europa beklonken
Een kliekje dat husselt, ik zeg nee
Mijn reikwijdte is slechts een arm
Maar als ik er een vinger achter zou kunnen krijgen
Dan sla ik alarm, alarm, ALARM
Deze Europese zelfverrijking mag men niet verzwijgen…
Tussen herfst en winter
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 207 Tussen de herfst en winter overheerst
verarming in verzwijgend leven.
Zonder zon en weinig warmte,
geen gezelligheid, geen groeiend groen.
Tussen de herfst en winter waar
de somberheid de saaiheid ontsiert.
Waar de miezerigheid een matheid bevestigt
waar veel leven stervend schijnt.…