468 resultaten.
Lichtkust (Costa de la Luz)
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 3.378 Voor mij een strand
een eindeloze vlakte
aan de waterkant,
kabbelende golven
bespoelen het witte zand.
Waarom, dierbaar strand,
zo immens ver weg
van mijn vaderland
en de moeder die ik mis,
voel ik me zo aan jou verwant?…
Aan de zwijgzaamheid.......
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 140 Een woord is hard en vierkant
als een baksteen
gooi het niet door de ruiten van je genegenheid
die je beschermen
tegen het ijs en tegen de wind
die giert over de kale, lege vlakte
Bewaar ze in je hart, de woorden;
draai ze om en om, denk ze, verzin ze
maar spreek ze niet uit…
Onderste stenen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 108 dit verleden is herleesbaar,
van omkeerbare waarde
met kalmte die moeiteloos
handhaaft, het kabaal dat
tot stilte maant, de netten
die zijn binnengehaald
zonder de vlakte van het
water te verstoren, in kringen
die vluchten voor de steen,
hopeloos voor herhaling vatbaar…
Desierto de Almeria
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 569 De wind draait pirouetten
op de vlakte van Almeria,
in zijn spoor volgen
dansende luchtspiegelingen:
door een sluier van zand
zijn kamelen te herkennen.
Van ver over zee klinkt
het zingen van minaretten,
hier, in de Pueblo,
slaat een eenzame klok.…
Buiige wolken
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 37 waar groen
het blauw
bewegend
bedekt
groeit de
natuur onder
het gemêleerd
wit van
buiige wolken
nog laagden
de laatste
zomerbloemen
de vlakten met
hun specifiek
volle rijp kleuren
die oplichten
onder een nog
warme zomerzon…
La mer
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 214 De uitgestrekte vlakte,
van een oeverloos gelaat.
De rimpels in het zand,
een ruw zeeklimaat.
Een zilte landtong,
waait de wind.
Een golf,
kust, bemint.
Laag water,
eb in dit geval.
Poseidon
komt aan wal.…
Scheikunde
gedicht
2.0 met 14 stemmen 6.411 Op de glanzende
vlakte
de eenzame
roeier.
Komt hij
of gaat hij?
Mengt zijn tijd
met zijn woorden,
ment
dat voortdurende tweetal.
niet in die
van de meesten,
juist
in de zijne,
in die gedichten
van zelf en van wereld
is het al
tijd.…
Gesneeuwd heeft het...
gedicht
3.0 met 11 stemmen 6.703 Gesneeuwd heeft het
in deze vlakste aller vlakten
Een wolf voelt zich
geroepen tot bewegen
en zet zich dan ook
werkelijk in beweging
Een goede wolf draaft links
de dageraad tegemoet
Kwade wolven ook.
---------------------------
uit: 'Boze Wolven', 2002.…
Rust zacht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 103 Onrust
is gasgeven
met ingetrapte koppeling
of een stokstaartje
op de uitkijk
in een lege vlakte
Onrust
is een stoker
op een stilstaande trein
of aan tafel
in driedelig pak
bij je nieuwe schoonfamilie
terwijl een mestkever
een hol
in je reet graaft…
HUNKERING ( Taal: AFRIKAANS )
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 8.597 woon daar nog iewers op die vlakte
nederig,
soos ‘n slak in sy dop
mense wat in koue ysig sneeuweer
deur oopmaak,
sou jy om middernag klop ?
waar is die bybel, kerslig en handevat
waar is bakbrood, botter, die vleis sopbeen ?
waar is die mieliepap,
warmte en liefde
sê my, asseblief, waar is die vlakte heen ?…
AAN DE REIZIGER
poëzie
4.0 met 2 stemmen 735 't Ravijn bant de de blik,
De vlakte verstrooit ze.
Bespring rotstrappen, zwerfblokken naar uw drift.
Laat in de vlakte uw verende voetzool
Liefkozen door het vochtige gras.
Rust in stilte van rumoer,
Doch niet te lang:
De zwerver wet zijn eenzaamheid op de menigt'.
Reken op geen rustplaats.
Een duurzame deugd is voos.…
Buiten bereik
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 186 de einder is over een bevroren vlakte gegleden
mijn gedachten over ruimte in wit verdronken
van een herinnering zo vers en onbetreden
de huid heeft hemel en aarde samengeklonken
hier zou ik gewichtloos naar de overkant willen gaan
zonder obstakels
die alleen maar in de weg staan…
taaie tijd
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 77 de hete adem van
de zon drukt op
de kale aarde
in deze desolate
vlakte waar het
bijna altijd waait
sta je stil
bij de bomen
kromgetrokken
door de wind
hoe lang duurt het
vraag je
voordat de rups
verandert in een
vlinder…
nomaden
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 159 achter maskers van
dierenhuiden stromen
hun herinneringen
de onmetelijke vlakten
de bevroren steppen
de doden in de bomen
het knagen van de gieren
het wachten op de dooi
het begraven van de skeletten
de kale essentie van een
ondoorgrondelijk bestaan
in bemoste steppengronden…
een speelbal voor de wind
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 459 zinnen zijn me
weer ontschoten
er is iets uit mijn
brein ontsproten dat
ik eventjes niet vat
tussenregels
witten kleuren
vragen laten
meningen vervagen
en de tekst vlakt af
ik schreef
een speelbal
voor de wind
een gedachte nog
die niemand vindt…
een speelbal voor de wind
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 421 zinnen zijn me
weer ontschoten
er is iets uit mijn
brein ontsproten dat
ik eventjes niet vat
tussenregels
witten kleuren
vragen laten
meningen vervagen
en de tekst vlakt af
ik schreef
een speelbal
voor de wind
een gedachte nog
die niemand vindt…
ROTTERDAM, NOOIT OP DE VLAKTE
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 344 Bij het opstaan in mijn aan de rivier gelegen appartement vermengt de dichter in mij zich ook met de pragmatische plicht te blijven bijdragen aan mijn stad Rotterdam, wat het volgende gedicht oplevert:
ROTTERDAM, NOOIT OP DE VLAKTE
Het is half zes, de dag verheft zich
en ik zie uw ongelovelijke potentie
uitkijkend over de Maas en de Zwaan…
Vandaag
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 433 Vandaag
lijkt de zee verlaten
een grote vlakte
grijs en koud
zee van lege tijd
onpeilbaar diep
eindeloze golven
oceaan van herinnering
toch schijnt de zon
in het donkere water
en vult geheimzinnig
de stilte…
geweven vlas
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 86 iemand ademt zacht
onder het witte linnen
gehavend onder een
deinende kalme zee
traag strijkt iemand
het verlangen glad
ziet waar iemand
schipbreuk leed
iemand valt met de
grote vlakte samen
ademt zacht onder
geweven vlas…
Perpetuum mobiel van dagen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 84 Dagen rollen als golven
over ‘t strand van de tijd
spoelen zand en schelpen
tot vloedlijn voor ‘t duin
van vele jaren
slijpen in uren het land
tot vlakte en heuvel
overleven de bergen
en keren terug
naar de zee.…
een klein atelier in Saint-Rémy-de-Provence
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 94 de levenloze
schuwe zijdelingse blik
schichtig wantrouwend
grijsgroene kleuren
het paletmes vlakt de verf
van zijn blik niet af
de verlorenheid
wie ziet hij in de spiegel
blootshoofds open jas
naar binnen gekeerd
hartverscheurend zelfportret
de oogopslag…
Tijgers en permafrost
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 408 De polen aan de horizon
Zijn zenit en nadir
Oneindige vlakte met
Tijgers en permafrost
Gedevalueerd milieu ten
Faveure van economische
Groei, terwijl de
Steppe dooit
Met de verte dichtbij*
Nabijer dan ooit
*Vrij naar een dichtregel van Gerrit Kouwenaar…
Overvol
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 719 Door mijn wimpers volg ik de druppel
Verlost vanuit je overvolle navel
Glijdt zij weifelend zigzaggend omlaag
Over de deinende vlakte met trillend dons
Aangekomen bij de heuvel van Venus
Aarzelt zij even om dan samen te smelten
In de nog altijd vragende vallei der liefde…
Gestruikeld
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 251 Ik ben vandaag gestruikeld
over onuitgesproken woorden
die ik je nog had willen zeggen
steeds smaller werd de weg
bleef achter op een vlakte
door kou bevangen
achter het duister van
m'n gesloten ogen
voel ik dat alleen de zon
-nog jouw lippen kust-…
Roep van het hooglied
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 120 Geen bergen te hoog
geen rivieren te diep
geen zee weerhoudt mij
hitte van de woestijn
schrikt mij niet af
polen zal ik overwinnen
door dichte wouden
baan ik mij een weg
over vlakten zal ik ijlen
vliegen als een vogel
door diep blauwe lucht
naar het hart van mijn liefste.…
oplossend vermogen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 75 er is geen probleem
wel een verkreukeld pak
dat afsteekt tegen de vlakte
die de afwezigheid van bergen markeert
wat moet er nog gebeuren –
het leegscheppen van de middag
het bereiden van de maaltijd
planten van bospercelen
goedenacht wensen
gaan slapen in verborgen ruimten
ontwaken uit gewetenloos weten…
moessonregens
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 49 achter ons lag een
tijd van sudderen en
niets-aan-de-hand
we keken niet om naar
de verdorde tuin
de donder in de
verte leken we
niet te horen
aan de rand van
de vlakte stortte
de woede van
moessonregens
op ons neer
we hadden erop
gewacht zonder
het te weten…
Ganzennacht
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 72 de wilde ganzen
zwermen door de koele nacht
gakkende wilskracht
de vlakte wordt zwart
duizend snavels roepen kaw
op de wieken nu
ruisende vleugels
in een donderwolk verpakt
de wilde ganzen
een goddelijke
ganzennacht op het water
door donker bedekt…
En het verdriet sterft
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 65 In mijn hart, 'mi corazón'
doden de muzikanten
met liefdesliedjes vol zon
mijn verdriet, 'muere la desazón'
Met gesloten ogen dansen we
in marmeren weelde
onder een versierd plafond
beelden zien op ons neer
Iemand neemt mijn hand
laat me rondjes draaien
mijn ziel zweeft omhoog
schudt zijn tranen af
en strekt zijn armen uit
als een…
Vaalwitte hoeve
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 323 Een groene vlakte
wenkte mild
er dreven wolken in
twee blonde paarden
keken mij van ver
grootmoedig aan
hoge wilgen
keken keer op keer
met reverentie neer
vaalwit zweeg de hoeve
de poort zag ik
geduldig openstaan…