Alle inzendingen over vlek

zwart witte vlek loopt afgetekend tegen hemelsblauw met blanke wolken grote ogen blikken onbewogen in mijn lens onwetend onverstoorbaar etend het mes doorklieft de malse lap…

ogen met uitzicht op een blinde vlek en daar toch over kunnen verhalen dat is knap... gelijk een blinde die zijn fantasie de vrije loop laat dankzij 't maanzaadbolletje zo heeft hij die leest met tien vingers in het duister altijd een streepje voor…

met haar ranke handen bootst ze vogels op de muur ze vlekken doffer nu bij maanlicht als bij dag ze vallen weg en komen op ik leer ze vliegen grijnst ze ik draai me om en sluit het raam de nacht is nog maar kort…

“Het kippenwelzijn in de megakooi Wordt hoger door die dieren blind te maken Want kippen zullen dan het pikken staken” Zo hoorde ik onlangs in een pleidooi Wie zulks verzon, en dat is niet zo gek Bestaat alléén maar uit een blinde vlek…

witte vegen in het blauw vlekken groen rode stippen en wat geel aan de onderkant Jeroen het is met schilderen net als dichten je vindt het mooi of niet maar wat de maker ook bedoelde het is vaak iets anders dan wat jij ziet…

Toen ik de Dag en de tijd Had losgelaten En mijn leven Als een laken Vol vlekken En scheuren Op een hoop Naar beneden viel Was ik op een Keerpunt gekomen Niet wetend of De hemel zou Volgen of toch Nog de aarde Die ik al Verlaten had 29 januari 2010.…

Het landschap gaat aan je voorbij als filmbeelden de dijken, weiden de dorpen, als vlekken aan de Maas waar het vee rust of graast het snelverkeer niet raast..... Nee, oh nee 'rij er wel zuutjes'…

Thuishaven van de geest Van oude pijn de archivaris Oogluikende streler Stil of spreekbuis van verlangen Drager van een hazenhart Witwasser van blinde vlekken In deze tempel zonder godheid Buig ik diep voor jouw wijsheid…

Boe laat altijd aan Appel denken, smijtend met verf in een volmaakt patroon ontstond een kleurrijk wezen duidelijk herkenbaar gevaar met hoorns nog, zwarte, witte vlekken op de huid een uier op barsten verlangen in de buik…

Het rekenhuiswerk van zijn zoon van zes Is hersenbrekend zwaar voor David Beckham Nu domineert alsnog zijn blinde vlek hem: Als kind waarschijnlijk al niet bij de les Dus wie slecht rekent schopt het nimmer ver Die wordt ten hoogste voetbalmiljardair…

ik zwijg in jouw stilte draag de geur van balsem en een witte doek verraad mijn verdergaan, geluidloos vallen droppels op de natte vlek waar mijn blik thans rust leven kust de dood…

ik zag verliezen in je ogen meer dan afscheid in je blik woorden sprak je licht gebogen onder hun betekenis je hand gaf kou je groet verwees naar kilte zwaaide weg ik draaide bij de hoek je was er nog een vage vlek…

tegen het einde knoop je de eindjes aan elkaar maak je een nest voor de laatste dingen tuur je in de verte van het verleden ontrafel je het spoor van de blinde vlek vind je de handen van een kind waarin de verbondenheid besloten ligt…

Papier spiegelglas water dat was vóór de geest De ziel van dit blad is de witheid geweest en de pijn is de pen die geheimen uitlekt Desondanks geneest: gewicht contra gewicht dichter contra gedicht pupil, blinde vlek.…

ogen dicht kleine vlekken dansend in het zwart zijn gezicht schroeit vreemde plekken in haar eenzaam hart adem in lange teugen ontsnappend in een zucht de waan, de zin verpakt als leugen vernevelt in de lucht…

scherp snijdt het in zijn lichaam wonden schrijnen en schuren rusteloos draaien gaten vallen in de nacht zijn hart bonkt koortsig een dans zwarte vlekken eindeloos draaien in het donker stollen cijfers als bloed…

Angst Voor de angst Bang van het verleden Na het nu Zoeken in zelfhulpboeken Bruine onderbroeken Witte hemden vol bloed Nooit is het schoon Altijd vlekken Gekke gekken Steken af tegen de norm Zoek de vorm Om mezelf te zijn…

En dan die blinde vlekken op onverwachte plekken!…

wat nu als je alleen de vage witte vlek het klompje cellen en niet de magie van het fragiele leven op het scherm had gezien? wat nu als je toen wist dat weerloos leven aan een zijden draadje hangt en liefde met vleugels het instinct overstijgen kan? als je het daarbij gelaten had?…

Welnee geen vlek en ook geen vreemde geuren. Alles is opgeslorpt, is dat niet sterk? Denk je nu echt dat alles is verdwenen? Er zit een lapje pis tussen je benen!…

ik zie wel eens vlekken die er dan niet zijn of zomaar een flits in de hoek van mijn oog en ik lul tegen een zilvervis een of ander zwaar betoog ik hoor wel eens herrie dat er dan niet is geschreeuw en gefluit links achter het aambeeld of ik hoor iemand uit die is mijn evenbeeld vaak lig ik dan op mijn Hästens midden in een woestijn…

voor dan achter van binnen kaal ramen vol met zicht deuren openen krakend hun verhalen nog onvertaalbaar in het nieuwe licht de voordeur piept welkom of kreunt donder op ik sluit niets uit de sloten zijn te vaak gebruikt ik luister naar de schaduw in de kamers de vergeten muur schrijft behangloos zijn geschiedenis ik lees niet meer de vlekken…

voor dan achter van binnen kaal ramen vol met zicht deuren openen in kraken hun verhalen nog onvertaalbaar in het nieuwe licht de voordeur piept welkom of kreunt donder op ik sluit niets uit de sloten zijn te vaak gebruikt en luister naar de schaduw in de kamers een vergeten muur schrijft behangloos zijn geschiedenis ik lees niet meer de vlekken…

in mijn kop ben ik nog jong maar mijn handen verraden groeven, aderen, vlekken een kille wind waait waar ooit de lente bloeide een warme mantel dient mij met liefde te bedekken nu weet ik de tijd nog even, dan ben ik er geweest valt er niets meer te rekken…

daar loop je dan met je rare zwarte pootjes rood-oranje een vlek op de rug je moet vooruit er is geen terug de vaste lupine drie of elf stippelig volgroeid zuig je luizen malen je kaken heel lief een eind aan een leven…

ze duwde hem tot het randje daagde uit, observeerde de reactie die hij geven zou rode vlekken werden geboren vuurspuwende ogen versus triomfantelijke glimlach kookte bloed van woede er viel een onvoorziene klap even was 't stil…

De fazant snelt heen: een wijnrode vlek verzinkt in het hoge gras.…

ze wil de groei vertragen al zal dat niet kunnen de wereld is in lood gegoten en ze weet dat de stekeblinde vlek en de morsdode hoek elkaar niet kunnen luchten of zien wiegende halmen in het zachte zomerveld een landschap in stippen en strepen en uit het niets de zang van de de zwaluw voor moed en geluk…

een leeg glas op een lege tafel het zicht is meer dan het zien met de ogen op de bodem van het glas ligt het sterven van de tijd de schilder toont de gestolde eenzaamheid in vage lijnen en een witte vlek het lege glas op een verlaten tafel…

We dachten dat die Robert heel wat vlekken op het blazoen van Donald zou ontdekken. Het pleit was in de pers allang beslist. Maar nee hoor, Trump is net zo wit als Mueller. Is dat een malle mee- of tegenvaller?…