Alle inzendingen over vloedgolf

Weken met tijd lagen achter ons, een zee van tijd, waarin soms verveling als een vloedgolf ons belaagde. Nu, geen uren, geen dagen, geen tijd meer. De zee heeft zich teruggetrokken. Ruimt groeit almaar, moeilijk definieerbaar, een prettige doezeling. Morgen komt de tijd weer opzetten, agressiever dan ooit.…

een muur van water overspoelt de kust enorme ravage kost mensenlevens later herinneren nabestaanden de vloedgolf van Kerst 2004 toen een muur van water met duizend keer de kracht van een atoombom het land overspoelde huizen en bomen als lucifershoutjes afbrak nu is het nog realiteit een muur van water overspoelt de kust van Sri…

Een gebaar van haar zijde Nauwelijks zichtbaar Maar een vloedgolf raakt me Alle geketende emoties komen vrij Zij wenkt Niet meer dan een luchttrilling Voor mij een orkaan die alle remmingen optilt neerzet als machteloze brokstukken van een overwonnen verleden Voor altijd verdwenen Zij glimlacht Op haar gelaat verdekt Ik zie een overweldigend…

De roep van de golven het duister van de nacht verdringen gedachten ik voel een woeste kracht Nietsontziend stamp ik door mijn stappen happen zand zelfs de scherpste schelp ram ik pijnloos aan de kant Het diepe verlangen naar het eindige trekt ontsluit het zilte zeepad laat voeten bodemloos Tranen ebben niet weg stromen als een vloedgolf…

Volheid die te veel geworden was, Voelde me er door overlopen, Te vaak, te veel naar mijn zin Was mijn ik erbij ingeschoten, Tijd die als een vloedgolf Van aaneengeregen gebeurtenissen Over me heen sloeg En me platgeslagen achterliet - Koos er voor me uit de tomeloze Volheid terug te trekken, rust te vinden Waar ik die allang was…

mijn jas die past maar net schudt de wind aan panden beven binnendijkse landen blijven buien waterdicht ik breek rotsen splijt de bergen jaag met grof geweld massa's water door de perken tot de kruin van jonge berken ik barst van energie maar moet zo af en toe meanderen de richting iets veranderen door jouw granieten wil ik vloedgolf…

gedacht, liever stond ze in de coulissen, met haar script op de borst, net even buiten het beeld te fluisteren naar het opkomend tij dat overvloedig haar blote voeten kuste, haar teksten in verwardheid ten prooi liet vallen aan een predator met een spanwijdte van drie meter ze was confuus van dit natte theater de recensies slokten haar vloedgolf…

Alsof een document je drijvend houdt wanneer je omslaat in een boot, je redden kan bij ademnood door giftige gassen, of als een vloedgolf je verrast. Geld waarmee je pijn verzacht, levens redt en beter maakt, blijft spaarzaam in de kas voor later, voor de oude dag, voor in te kopen zorg van de naderende toekomst die men nalatig borgt.…

Ze ontwaart een golfbeweging: het maanloos eb en dan de vloedgolf de pen die haar gedachten achterna hinkt verzinsels die in warrige kluwens over mekaar rollen richting --------------------------------------------------------- van: Poëzie-leestafel.…

Waarin het lichaam van de vrouw straks rust De weduwnaar wordt zacht door haar gekust Ze is erbij, een glimlach om haar mond Hij merkt het niet, ze is in ‘t wit gekleed Dezelfde jurk als op het trouwportret Waarop ze resoluut haar ja uitspreekt Haar kern resteert, ofschoon ze overleed Een gids loodst haar naar J. van Nazareth Dan komt de vloedgolf…

ben ik als een veer in de lucht gaan zweven heerlijke dromen die leken uit te komen vervlogen in de hemel als bliksemlicht die binnen enkele seconden verdwenen uit zicht waardoor mijn hart vol met geluk is ontnomen woorden die klonken als Beethovens meesterstuk waren klanken van een jankende wolf die over mij heen walste als een ijzige vloedgolf…

Zwerfkeien rollen in zijn greep De mammoet sleept zijn wollig haar De kiezen malen groene vezels Dan trilt de speer Doorboort het hart De jager klooft het vlees Schuilt in de tent van zijn vacht Uit ivoor snijdt hij een beeld Het skelet wordt een gebinte Tot het klimaat keert, het kwik klimt De zeespiegel nipt aan de poolkap Een vloedgolf…

We vergeten dat we uit net genoeg water bestaan om een vloedgolf te vormen, vergeten dat we verder kunnen komen. Dave zegt: ‘Een brug is een brug.’ Het wordt tijd dat hij wakker wordt, we moeten nodig dat water over.…

Schipbreukelingen, gevoelens net op tijd uit het water gevist, nipt gered van verdrinkingsdood, toen de boot der dingen onfraai schipbreuk leed, op de drukke vloedgolf van de eenzame scheepvaartroute. Voor een groot gedeelte gevoelsdood, ijskoud in de trotse stormende golven gesprongen.…

Toen kon geen vloedgolf ons splitsen en dansten we op talloze tonen.…

voortspruit uit haar dromen in tekst en uitleg, zwart op wit woord na woord te gaan verhalen Als in een wervelwind groeit wee na wee het verlangen vorm te geven doch – zoals zo vaak – is zij ook deze keer niet gauw tevreden Dan volgen de ontsluitings-weeën brengen verandering van koers buiten zinnen opent zich haar poort en met een vloedgolf…

En uit te vloeien tot een ware vloedgolf, die bijdraagt tot een aardverschuiving om onze ethiek te verzwelgen, dit onveilig signaal het tij zal moeten keren, voordat we ingeslapen zijn, daaruit is nog veel te leren, misschien in een andere wereld als dat kan, liefst uiterlijk nog vandaag.…

De tollende aardkloot schuift baanvast Een maagdelijk jaar binnen Het lijkt wel een milde verkrachting De feestroes gedempt door de schok Een ruwe schatting van vermisten Lijken met een uitgewist gelaat De vloedgolf Zoog ze bulderend mee Spoog ze sissend terug De pers knaagt aan de kluif Het dodental verraadt zo weinig mogelijk Van de…

orde ik hef het zwaard het loopt dood de steeg de straat redenen in overvloed vloedgolf van herinneringen herinneringen aan slechte dingen maar ook wel goeie ik voel wat groeien vergeten en vergeven leven…

Je ziet de poppen ter wereld komen in het gras: een vloedgolf rode glimlachjes, lichamen met een eerste adem uit Taiwan, om nooit uit te blazen. Vogels, bij honderden, zijn nodig om deze meisjes op te pikken: bouw nesten voor ze in het bos, ga broeden op hun huid zolang het zomer is en trek dan weg.…

Maar ook niet de benarde heren die vanuit burcht of binnenhof een vloedgolf denken te dicteren. Een dagje mensenzee. Of was het meer? Een ommekeer of nieuwe wijn voor oude poëzie?…

Een oorlog zo wreed, zo verschrikkelijk wreed Kapotgeschoten levens, een vloedgolf van leed Wat is de reden voor vernietiging en geweld Wie is het die mij de echte waarheid vertelt De beelden blijven zweven voor mijn geestesoog Dodende tanks, hun lopen dreigend naar omhoog Bange mensen, de handen hoog boven hun hoofd Angstige burgers, van…

een afgemeten slag brak hij Gods woord nauwkeurig op de derde tel ontwend aan kruisteken en gebed hij schuwt de bemoeizucht van de klerk die knielt voor het altaar van de orde als hij opduikt voor de spiegel met de barst herkent hij een geknakte held die vinnig en bewust van zijn ik de wil schikt naar het lot afgestemd op een hogere vloedgolf…

nooit alles vergeet Angstzweet de confrontatie met die vaas omdat je alles nog weet Alsof je een kaars die gedoofd was met een aanwakkerende innerlijke hitte aanblaast Je staat in een kamer met knikkende knieën alsof je op een surfplank staat terwijl de zee om je heen van zoutzuur is En het bloed stroomt door je lichaam alsof het een vloedgolf…

Jij hebt alles nog, En jij kunt die mensen een beetje helpen Een tsunami, Nu weet ik wat het is Een enorme vloedgolf Die in een paar minuten Vele levens kapot weet te maken Een tsunami Het doet pijn Niet alleen bij de mensen daar Maar ook bij jou en bij mij Ik denk eraan Dag en nacht Hopend dat alles weer een beetje goed gaat komen…

vogels door de deur zij trekken voort naar de oase waar uilen uit de luwte drinken vluchtend neergestreken in extase zal de rust nu uit de stilte klinken een teken van een nieuwe fase waar zich de ommekeer voltrekt zwijgt de spiegel achter gewaden in doorzichtigheid, een traan vertrekt naar de horizon van onze daden zij verdrinken in de vloedgolf…

sociale leven stil ook al vergeten wij familie en vrienden niet in ons hart is er verdriet, angst, voelt het zo kil virologen spreken over nog zes harde maanden herfst en winter brengen nog andere virussen aan wij moeten met z' n alen er tegen ten strijde gaan de zorg voor onszelf en elkaar houdt ons staande de tweede golf komt als een vloedgolf…

Het huis, dat wij waren, heb jij afgebroken, maar de plek is er nog en hopelijk bouwgrond voor nieuwe silhouetten of op zijn minst een koesterende aarde onder een vloedgolf van afwachtende emoties.…