Alle inzendingen over vloeit

na de jaren dat het dun overal van en tussen liep opnieuw wat klonters vaste materie om zomaar beet te nemen na het vloeien eindelijk de de droogte, en stof om nog wat te bedekken wat zo gepolijst bleef zorgen voor schuivers ik neem m'n vlindernetje en ga op zoek naar wat de mazen vingen…

je aanraking vloeit mij aan als een tsunami van geluk pluk de wierook uit mijn kelk zodat de geuren opfleuren voor het raam van je heerlijke naam je vloeit mij aan, mijn god, als een elixir van leven beven de schaduwen van de wereld niet van angst hun vangst is onherroepelijk –geboeid tot de dood maar rood loopt je bloed mijn slagaders in…

We sloten niet meer op elkaar aan we gingen er niet meer samen voor staan en zijn alleen heengegaan.…

de kunst draagt stut gipst bouwt boetseert ver daarbuiten een andere tijd ze kerft tekens in het landschap buiten haar oevers stelt ze leken op de proef kunsten ploeteren en politoeren de verbeelding van de de zin van een terpentijn bestaan…

de ander vlecht de loten met lemen wortels in het gras, nectar vloeit uit kristalen wijsheid te ademen uit zelfstandigheid zijn we vrienden in een lot? zijn we van een gelijk ras? krom gebogen in z’n denken waarin hij het meest gedijt?…

De morgen vloeit over in de middag En ik mis nu al je warme lichaam Vanmorgen lieten we ons smelten In een liefdesvuur van genot De middag vloeit over in de avond En ik wacht tot ik je mag beminnen Kaarsen laten de passie vlammen In een voorspel van opwinding De avond vloeit over in de nacht En ik wacht..wetend dat het niet mag Je gebondenheid…

Omdat ik in jou was ben jij groter dan ik vloeit het heelal in jou In jouw omhelzing voel ik jou tot einde komen stoppen om mij een parel, zwart wit of ros oplosbaar in zure wijn Omdat ik in jou was vloeit het heelal in jou…

De innerlijke rust die uit me vloeit sterft in een ander Ze vloeit naar een ander lichaam, een andere geest Ik wil weten hoe lang mijn ziel en mijn geest zich zullen vereeuwigen Kom en sluit je dampkring rondom mij, beziel mij met jouw stromen, maar geef mij die stenen rust terug…

Het hart ontschilt De bron vloeit De oorsprong vervloeit…

Na haar pirouette vloeit vertraagt transpiratie tot euforisch slot.…

de rust van kleuren vloeit als vooraf beschreven in de mandala…

En een traan die vloeit.…

Avondglans omhult springbalsemien: zacht purper vloeit samen, verwaast...…

Het bloed van alle schoonheid vloeit door aderen van jou bedruipt het karakter van licht met een rode warmtegloed... Je vertederende ogen spiegelen de node van begeerte het stille water, dat nauwelijks vloeit zal mijn beker niet beschenken...…

Er vloeit niets meer uit mijn kop en daardoor zit er niets anders op dan te roepen STOP! ik ben dus een leeghoofd had mijn moeder toch gelijk.…

na het slotakkoord houdt hij zijn baton hoog de instrumenten zwijgen uit het ampul vloeit een concentraat van stilte recept voor de wereld…

M'n ogen branden, er vloeit een traan. Ik sluit m'n ogen en houd m'n adem in. nooit wil ik weer wakker worden, mijn leven heeft geen enkele zin. Ik open toch m'n ogen en zie je foto staan, m'n ogen branden er vloeit opnieuw een traan.…

waar regen valt waar water vloeit ieder zoekt zijn eigen weg de ene graaft een put de ander bedrinkt zijn kroeg volgers van het pad zwemmers tegen de stroom ieder zoekt zijn eigen weg de ene volgt zijn droom de ander gaat er vandoor waar regen valt waar water vloeit het leven laat je niet ongemoeid…

Mijn liefde voor jou is als vuur En de warmte ervan vloeit als water De hittegolf die ik voel is zo puur En de stoom ervan dringt door tot in mijn ader Vuur en Water zijn onafscheidelijk Ze kunnen niet zonder elkaar Het is net een haat-liefde relatie feitelijk Ze voelen elkaar zo goed aan Waar vuur vlamt, vloeit water Om samen te smelten…

ze mijn lippen mijn woorden de taal van mijn hart mijn gevoel wil ik het schrijven het mooiste het allermooiste ‘ik houd van jou’ het vloeit niet niet uit mijn pen…

Over doorgestreepte tranen en uitgegumde tijd; schrijf ik de dag die vloeit uit mijn dromen, schets ik met verlangen jouw ogen in mijn zicht.…

Bij het aansnijden van het gouden kalf vloeit bloed, door de scherven van de glazen stal en uit de snede van moraal vloeit zalf voor het bloeden, veel gebeden, weinig geleden om zich te hoeden voor de val, daar weer in trappen, onterecht ?…

Wederzijds zoeken van tranen naar échte troost zachte omhelzing In verbondenheid vloeit enge hopeloosheid zóveel sneller weg…

zingende stemmen zo snel gaan ze en dan weer zo langzaam elke stem elke toon vloeit in een andere bevestigt ons bestaan maar lost ons ook op in het al…

Vloeit dan bij u het water niet?…

Het is stil in huis Ik zie je foto staan m'n ogen branden er vloeit een traan Ik sluit m'n ogen en houd m'n adem in Nooit wil ik meer wakker worden m'n leven heeft geen enkele zin Ik mis je ik mis je lach elk uur elke dag Ik open toch m'n ogen en zie je foto staan m'n ogen branden er vloeit opnieuw een traan.…

dit schitterend talent hoe vederlicht vloeit veer en inkt de streling van mijn hand die zich gewillig leiden laat gaat boven mijn verstand.…

De inkt, die vloeit zo op papier en zet ze zo samen op de juiste plek uiten, soms op de verkeerde manier iets waar ik nu nog veel aan werk. Het bloed stroomt net als mijn pen pompend vloeit het langzaam door schrijvend over hen die ik ken blijft hun leven vaak in mijn gehoor.…

De drank vloeit rijkelijk. Schol!…

een schrale zon in waterig morgenrood vloeit over wit gerijpte akkers en velden broos decemberlicht schetst een kaler vergezicht in sepia verzonken tinten…