Alle inzendingen over vogels

Onverwacht, als door een omkering van de zwaartekracht, bevrijdde de vogel zich van het kunstwerk waarvoor ik hem gehouden had. -------------------------------- uit: 'Gigantische dagen', 2002.…

Donker is ander licht Mijn zijn denkt De maan Voelt de zon Hoort vogels Ruikt seizoenen Vraagt de kleuren Rood geel paars blauw En Van horen zeggen Zelfs Violet Zoals zij altijd zegt Mijn Violet Ik noem haar Vrijend strelend Vooral liefkozend UltraViolet.…

Waar vogels zingen die je niet kunt horen. Waar het leven vormloos leeft als een lief onzichtbaar zomerbriesje…

Met de handen in de aarde de wind in mijn haren en beide voeten aan de grond Met de zon hoog aan de hemel de fluitende vogels aan het front Met de geur van groen gras de smaak van frisse lucht die prikkelt in de mond Met een hapje om te eten en een pleister op de wond Dan voel ik me een gelukkig mens en is mijn cirkel rond.…

Jij een vrouw om de hoek uit het internet Ik een man andere hoek in het verlangen Je raakt me Ik verzacht ik zwem in mijn tranen Van mijn hart Zak in mijn voeten In Moeder Aarde Adem in de wind Van de Zee Avond frisheid Zang van de vogel trilt in mijn oren Vrede in rust in mezelf in haar Aarde in verbinding…

'k geniet nog even van die rust Zit buiten en hoor geen vogels meer fluiten het is tastbaar stil de sterren stralen zacht.... Het is een rustgevende sfeer. Verlang verder niets meer dan dit moment. En wens dat deze stille uren nog even voort kunnen duren....…

Dat te moeten missen…stel, maar de vogels gaan door. We kunnen zonder. Te weten en te hopen en ja, zelfs lief te hebben, maar dat kunnen dieren ook. Dus nee, ook deze niet. Te denken, je bewust te zijn van ’t wonder dat almaar groter wordt – ja, denken is het wel.…

weilanden, ze twijfelen zich groen en geel laag bij de grondse daken knikken hoofs tussen roodachtig roest op de velden bolle wolkjes toeven boven de kust, wachten met tuiten huilen moeiteloos loopt een pad de dijk op, een vogel staat te wankelen even uitwaaien…

Blij zijn dat ik kan genieten, deelgenoot mag zijn van alles wat er is om me heen de warmte voel van de zon luisteren kan, naar de vogels die hun lied voor me zingen. Elke nieuwe dag mag plukken zolang het nog mag en kan dankbaar zijn dat ik mag bestaan.…

En laat mijn lied van enthousiasme vliegen zo vrij als vogels. De gouden vrede in mijn hart zal dan groeien en overstromen van stilte en schoonheid.…

in het woord van de avond woont een donkere schaduw waanzinnig broos hij draait zich om en om in mijn hoofd, verscheurt gelaatstrekken tot groteske vogels, nog lelijker dan de as waarin ze hun vleugels zoeken ik breek de stilte tot bestemming verzwijg mijn zinnen voor ieder die mij draagt ergens vallen stenen, eenzelvig in hun vlucht…

grote zeeen om te varen wereld steden om te bekijken bergen om te beklimmen palmen die zingen met de opschijnende ochtendzon die intussen al over de heuvels heeft kunnen reiken de vogels vliegen al weer speels door de lucht de eekhoorns racen nu vrij door de…

Amsterdam bij nacht het is een pracht de grachten verlicht een machtig gezicht de oude gebouwen zo mooi om te aanschouwen ik geniet van Amsterdam waar ik als klein meisje ter wereld kwam nu woon ik aan het IJ pontje varen als een vogel zo vrij Amsterdam wat ben je mooi (ondanks de rommelige rotzooi).…

Doorbroken door een vogel. Soms zie ik de aarde. Soms zie ik een mens. Dan kijk ik om me heen. En zie vele leven zonder leven. Soms is de dag voorbij en dan…. Weet dat ik leef.…

als jij mij kust worden dagdromen bevrijd uit de nacht dan volg ik het witte meeuwenspoor en trek de zee naar me toe wij zien de vogels vorm krijgen jij zegt zachtjes ik vlieg en terwijl het laken blauw golft likken wij het licht uit verdwaalde druppels zout…

hoe mooi zijn uw ochtend-momenten iedere avond zeker niet te laat slapen voor die natuur-momenten En als de vogels vroeg en luid mij wekken voor een nieuwe dag dan kom ik er maar wat graag uit omdat ik geen dageraad missen mag! ------------------------------------------- Dit gedichtje draag ik op aan Elly V. te B.…

zij joeg vogels op om stilte te vermijden vertrapte takken in het bos om rust te bestrijden was met storm en onweer in haar element chaos heeft zij steeds gekend nooit nam zij de kans om in balans te raken meer van haarzelf te maken zelfs in haar laatste rust heeft zij nog een keer gekucht het leven heeft haar altijd dwars gezeten…

Ik kleur jouw verlangen roze de mijne laat ik wit leunend binnen de lijntjes kijkt er 'n vogel van buiten naar binnen, z'n veren net gekamd open de deur met grote zwaai en zie hoe jij vlinders vangt die even te voor nog aan mij toebehoorden…

voorbij ver weggeschoven tijd danst een vogel in de zon hij schrijft zijn cirkels rond de morgen middag en de avondgloed die buiten blijft binnen, in de glans van kaarsen droomt nog alles dat beklijft zelfs als het sterft duren ze voort in ogen, oren, hart en in mijn woord een zoete zomermond…

ik ben dus ik ben zou een vogel kwetteren zijn wij echter niet dus naast het gewone zijn bedenken we iets anders als een bewijs van ons verschil ik denk dus ik ben dus alles wat niet denkt is er niet wel een beetje wrede gedachte snij bijvoorbeeld een hond open die hond dacht immers niet Bedankt Descartes, maar waarom heb je…

zolang als ik mij kan herinneren voel ik me verwant met de maan ik ben haar nacht in het zwart-witte weefsel wanneer eerste wolken over daken lopen dan denk ik aan een wiegelied zing stil over alles wat ik wil teruggeven aan de wind aan de bladeren aan de jonge vogel die overvliegt hij weet niet hoe bijzonder zijn vleugels zijn…

wat is dichtbij wat is ver weg iemand dichtbij wordt vermoord iemand ver weg wordt bewonderd als ik door de vallei loop langs de schaduw van dood en ik val neer tussen distels terwijl wolken donker trekken over gras en over vogels zal ik weer opstaan vergeet dat ik viel vergeet dat er wolken waren alles is nu zo…

Ook als ze slechts in dromen uitkomen je gebroken wakker wordt met pijnlijke scherven koester je dromen wanneer je die laat sterven ben je vleugellam als een vogel die niet vliegen kan koester je dromen ik pak je op zal je vleugel verzorgen droom maar een droom die je nooit zal bedriegen koester je dromen dat…

vandaag dacht ik aan een kind ze draagt de namen van een bloem en laat de winter bloeien ik denk dat ze ook mooi is, ergens daar waar ik niet meer kan komen vandaag dacht ik aan een kind ze was mooi en zong van hemelsblauwe vogels, van de bomen en het gras haar graf ligt onder koude aarde vol verlangen opgewarmd door wie ze was…

wat maakt dat alles nu zachter voelt zelfs mijn hortensia bloeit midden in de winter hazelaar kriebelt neuzen jonge geiten springen rond en ergens daar in het midden zet ik een kerstboom op jouw grond met een vogel wat dennenappels en een ster versierd omdat ik zo graag wil dat ook jij dit jaar de kerstdagen viert…

aangekomen bij de achterdeur plakt hij met kunst en vliegwerk de dagen aan elkaar als een dode vogel zijn vleugellamme armen bevroren aan het lijf houdt hij vuur en zwaard zorgvuldig tegen het licht legt hij de breekijzers in de schaal de stilte sluit zich om hem heen als hij de hand van Morpheus voelt ijskristallen verstrooien het…

Wij zaten -breed uit- aan de rivier Gewoon zitten en kijken ons vertier Er kwamen vogels over wolken ook En samen...…

het water spiegelt de zon ontvlamt zich vogels negeren de rust zijn niet te stillen klanken doen het ligusterblad trillen ik kom tot lente-ideeën narcissen knikken hun bol vol kleuren de eerste hyacint probeert te geuren laagjes ijs schetsen de nog aanwezige wintertijd wat is toch het geheim van deze zaligheid……

Waarin denkers denken, als vogels in een kooi. Als vissen in hun kom. Dood gaan is weer ongeboren zijn. Zo kan gisteren morgen worden. Zo kunnen mensheden iets leren. Van fouten die geen fouten zijn.…

Het is ontdekken en ontleden van het zuigende ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang rood oranje en roze durven dragen als rouge van de dag.…