Alle inzendingen over vogels

vandaag dacht ik aan een kind ze draagt de namen van een bloem en laat de winter bloeien ik denk dat ze ook mooi is, ergens daar waar ik niet meer kan komen vandaag dacht ik aan een kind ze was mooi en zong van hemelsblauwe vogels, van de bomen en het gras haar graf ligt onder koude aarde vol verlangen opgewarmd door wie ze was…

wat maakt dat alles nu zachter voelt zelfs mijn hortensia bloeit midden in de winter hazelaar kriebelt neuzen jonge geiten springen rond en ergens daar in het midden zet ik een kerstboom op jouw grond met een vogel wat dennenappels en een ster versierd omdat ik zo graag wil dat ook jij dit jaar de kerstdagen viert…

aangekomen bij de achterdeur plakt hij met kunst en vliegwerk de dagen aan elkaar als een dode vogel zijn vleugellamme armen bevroren aan het lijf houdt hij vuur en zwaard zorgvuldig tegen het licht legt hij de breekijzers in de schaal de stilte sluit zich om hem heen als hij de hand van Morpheus voelt ijskristallen verstrooien het…

Wij zaten -breed uit- aan de rivier Gewoon zitten en kijken ons vertier Er kwamen vogels over wolken ook En samen...…

het water spiegelt de zon ontvlamt zich vogels negeren de rust zijn niet te stillen klanken doen het ligusterblad trillen ik kom tot lente-ideeën narcissen knikken hun bol vol kleuren de eerste hyacint probeert te geuren laagjes ijs schetsen de nog aanwezige wintertijd wat is toch het geheim van deze zaligheid……

Waarin denkers denken, als vogels in een kooi. Als vissen in hun kom. Dood gaan is weer ongeboren zijn. Zo kan gisteren morgen worden. Zo kunnen mensheden iets leren. Van fouten die geen fouten zijn.…

Het is ontdekken en ontleden van het zuigende ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang rood oranje en roze durven dragen als rouge van de dag.…

De lucht willen we in als vogels op vleugels Losser onze teugels waarmee wij gebonden zijn aan 'deez aard' waar wetten van de zwaartekracht beide voeten aan de grond houden alleen bij wijn en andere alcoholisch vocht Maken we -schijnbaar-een tocht die veel weg heeft van zweven.…

in één klap stond de wereld, die tot dan toe de mijne was, stil nu draai ik in een onophoudelijke spiraal waar geen einde aan lijkt te komen van topfit naar een chronisch pijn patiënte die noch kan lopen noch rechtop kan zitten volkomen afhankelijk vroeger zo vrij als ’n vogel maar dat was vroeger…

ik zag een vogel vallen in de vlucht geen lucht kon haar meer dragen de lange pennen ontoereikend nu waren gespreid in hopeloos vertragen de landing was fataal handen niet aanwezig je leek niet terminaal ze waren elders bezig ogen braken in moment vleugels gedrapeerd in wit zo heb ik jou helaas mijn levenlang nog niet…

langdurend oordeel over een verloren vriend - zijn klagende gedicht ik benijd je rust onder de maartse buien groeiend onrust weg met levenstucht ik hou wel van wat krenten in de rijstebrij perfecte pagina er loopt een witte mier over de bladzij vissen en vogels en wandelende takken komt allen -…

een schrille klank in de fabriek verliest de wereld vreemde vogels kinderstemmen - na schooltijd bij de poort worden één kreet heerlijke vlaamse in die kroeg aan de singel zo intens plat - van pyreneeën naar weerribben en wieden aasgieren en zwaluwen de buurman op vier volgt in outfit en geest de buurman op zes…

Hoe zij op een dag haar donkere jurk verruilde voor een met bloemen ik weer met blote benen mocht aan mijn vaders hand en hoe wij liepen door velden wij alleen rondom ons geluiden van vogels en van iets dat zoemde en geur van seringen ik wist nog niet van voorbij gaan en wat zou komen van lange en lichte dagen maar er was toen veel…

De zingende vogels in de bomen. Een vervulling van al mijn dromen. Zomer blijheid haalt mij binnen in een boeiend avontuur. De zomerkleuren zijn zo beeldend en puur. Alles gekregen zonder enig schromen . Met alle blijheid heb ik de droom tot mij genomen.…

Als een vogel die wil vliegen zit ik in een kooi te zwijgen in de stilte, aan weemoedigheid ten prooi. Als een monnik zit ik eenzaam in m’n cel, alleen een monnik doucht niet met verpleegsters; en ik wel.…

Prozac dicht het gat in een mensenhart het leven zit nogal slordig in elkaar bloed zoekt als de rivier een uitweg en perst zich door de nauwe kloof hoe vangt een mens het groot verlangen van de vogel die in een handvol dagen Siberië bereiken zal is dat hoog gegrepen of raak ik verder van huis?…

Verlangen is een vogel die mij vaak openrijt, Ik zie een wensput aan de einder maar ben al veel te lang mijn zilverlingen kwijt.…

Waar vrije vogels zingen, als violen in een bos. Waar leven opnieuw begint. Ooit begon.…

uit vliegen vogels bouwen geen gevangenis voor andere vogels je bent eens begonnen aan een vluchtroute maar je stootte alleen maar op eindeloze stenen een cipier betrapte je en sindsdien heb je alle hoop opgegeven je ligt alleen nog te dromen op je bed zelfs toen de gevangenis werd gesloopt en de directeur met zijn zwarte walrussnor je een…

Op gezette tijden heb jij slechts tijd voor mij! Door jouw leven te leiden onbekommerd en vrij Reken er dan ook op dat ik dat zo doe Want alleen op je wachten daarvan word ik zo moe Gewoon een beetje aandacht voor elkaar Ja natuurlijk dat weet je als het moet sta ik voor je klaar!…

Kwele de vogel, Zinge ik mijn lied, Gij hoort ons nimmer, Gij troost ons niet!…

Er klinkt plots in de tuin geluid, Luid, luider, en dan het luidst, Twee vogels gaan er wild tekeer, Ik ga naar buiten; "Is het nu uit?". Ze tjilpen, vechten alsmaar door, Een takje, daarom gaat de strijd, En dat tussen al die bomen, Maar mijn verzoek, krijgt geen gehoor.…

Wat ik wel weet is dat iets als een vogel in haar zong wat ik wel weet ze zong een tijdje en vloog toen weer op zeg me alles wat je weet ik zal je sneeuw en regen laten zien. Als je dezelfde zoete stem weer hoort zul je het weten?…

muziek in mijn hoofd en de pen schrijft - cello’s en contrabassen lamenteren een crescendo - terwijl de stylo vrolijk wil dartelen over het papier eindelijk zonnige lente wil zingen als vogels vroeg warmte wil voelen en delen met iedereen - violen zetten bij een zee van snaren krast door mijn ziel - de bloemen van de wisteria…

Al vogels, links en rechts, Die snoepend, ondertussen, Pikpikken als de spechts, En moorlen als de mussen. Als vogels in uw muit Fliefladdrend op en neder. Geen ééntje valt er uit Of toont me kop of veder. Doch langer niet, o boom, Verdraagt gij al dat leven. Gij schiet uit uwe droom En al uw bladjes beven.…

Wat is dat nou weer, vroeg het kind en Oma zei, nou luister naar de bomen, vogels en de wind. Als mensen doodgaan, zie je ze niet meer, maar werkelijk elke vogel die fluit ieder windje wat er waait, dat zijn de mensen die dan dood zijn, ze laten op die manier van zich horen en voelen!…

Ik vraag mij wel eens af waarom val ik steeds ten buit aanschouw ik die vogels met hun gekwinkeleer zo luid. Vooral regelmatig na het zoet van weer een zwoele nacht die als een luide lokroep menige gedachte heeft gebracht.…

De vogels die vliegen om de wolkenkrabbers kunnen zich haast geen grotere vrijheid wensen. Een veelheid van lichamen vliegt straks uit; onwetend van het dierenleed dat straks in de confrontatie met stalen vogels zijn laatste levenskreten uit. De boze man zie hem gaan. De stad, zijn mestvaalt en zijn mensen.…

wat heerlijk zijn de melodieën in de stilte van de ochtend waarmee ons de vroege vogels steevast hun serenade brengen aan een nieuwe lentedag bevederd nestelen zij zich met zorg zich een thuis vlechtend in het breekbaar roze van bloesems die ons geurend als rozenparfum de komst kondigen van fris groen de zon breekt goudgeel schijnend…

vogels vliegen tussen landen zonder paspoort heen en weer bladeren waaien van de bomen zonder boetes alom neer beekjes stromen tussen oevers ongehinderd voort buren blijven buren over alle muren heen grenzen zijn bedacht door mensen scheppen orde waar dat moet vriendschap sluiten mensen grens'loos daar zijn alle kanten goed laat ons…