43876 resultaten.
vlucht
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 915 vogels vliegen
voorbij
in een liefdevolle lucht
laten ze mijn adem
wiegen
als een kalme zee
hun zilveren vlucht
neemt mijn verdriet
om liefde mee
wie zou niet geloven
in de hemel die ze beloven
ach, kijk toch goed
zie je dan niet
in jouw hemelse ruimte
vliegen deze vogels niet…
Adem van de zee
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 156 Adem van de zee
streelt het lichaam en de ziel
je geeft je over in vervoering
de euforie van geluksontroering
heelt door haar macht de kracht
want zij haalt alles uit de bron
daar verdwijnt de grens die ik verzon
in oneindigheid
wenkt stralend licht het vergezicht
naar kwaliteit van leven
hier aan de zee
vloeide onze liefde tomeloos…
het licht breekt op je
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 2.655 Het licht breekt
op jouw vale gezicht,
net als mijn handen
van je lichaam glijden
Kijk, een wapperende
maan rijst
op uit de grijze massa,
jij draait je in mijn armen
Wat is verdrinken ook alweer,
zo zoet zijn je sappen
terwijl je lippen
bijten in het kussen…
ijs
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 158 als klein kind
een dreumes
verdwaald in taal
luisterend blind
de zee
niet meer
als de zee
niet meer
in het oor
waarom gaat
dit door
muziek in je gelaat
niet de zee
als
meer
er staat
ruis in je ogen
schuim op de regels
slapende egels
vogels drogen ogen
waarom staat het veld
leeg in koude lucht
ik maak het vol
daarom…
deze taal
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 55 zij wil het zachte niet storen
schrijft alleen in de palm
van haar hand
ze noemt geen naam
zij schildert schoonheid
en gevaar wolken boven
een immer verlaten zee
tot de witte vogels komen
zij schrijft in het naakte licht
taal en teken als vogels
die in krullende wolken
hun frasen schrijven…
De Zee
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 3.429 de zee vandaag
in onbestemde nevel
heeft zijn levendige vorm
geruild voor een grijze verstikkende deken
maar door de mistlaag
hoor ik het gekeuvel
van de golven
een witte vogel
krijst
in de grauwe dag
niets nieuws
totdat de zee
blauw wordt
de lucht
kleur bekent
en spiegelt
in het water…
De dijk, de duinen en de zee.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 168 De dijk, de duinen en de zee,
aan de lucht een vogel,
schaduw, vliedend avondlicht
van ondergaande zon.
De dijk, de duinen en de zee.
De dijk de duinen en de zee,
een gevoel van oneindigheid,
goud en klaterend gerucht
in ondergaande zon.
De dijk, de duinen en de zee.…
Als de taal niet meer bestaat
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 111 Woordloos en blind zullen
We elkaar weten te vinden,
Ook als
De taal niet meer bestaat,
De zon opgehouden is
Met schijnen,
Het licht zich
Niet meer kennen laat…
Zij is de vrouw,
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 83 ze houdt haar hand
onder haar gedachten
ze steunt op de vogels
en leunt op de zee
haar oren laat zij hangen naar
het wisselen van seizoenen
haar haren naar
de stem van de wind
zij is de vrouw
zij is het kind…
Het breistertje
poëzie
3.0 met 10 stemmen 4.752 Mooi Kniertje staat van dag tot dag
En breit voor haar deur een kwartiertje:
Voor wie dat paar kousen wel wezen mag,
Mijn allerliefste Kniertje?
Voor wie dat paar kousen wel mag zijn,
Voor moêrtje of voor vaârtje?
Zucht dag op dag die bleke Krijn,
Of zijn ze voor Grietje of Saartje?
Wel Krijnbuur! wist je dat zo graag?
U wil ik het niet…
Genoeg vissen in de zee
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 340 Tijden van onzekerheid,
Verslagenheid, genegenheid
Verloren en vergeten
Alsof niets en niemand je wat boeit
Niemand anders, geen enkele vis
Voor wie je hetzelfde voelt…
Gedragen door de wind
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 213 als een vogel zo blij
gedragen door de wind
veilig in moederschoot
het wedergeboren kind
turend over wolken
langs de uitgestrekte zee
voor altijd in mijn hart gesloten
vlieg ik overal met je mee…
Alles en voor even
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 137 Als een bedelende kandelaar
in het donker
Als een rivier in zijn stroom
zoekend naar de zee
Als een vogel hoger zou vliegen
dan hij de lucht kan zien
Als een mens verloren
zingt naar haar ziel
Dan gaat daar mijn alles
en voor even.…
[ Zilver de hemel ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 15 Zilver de hemel,
donker en stil de bergen --
alsof ze slapen.…
Reis vaardig
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 223 leuke zotters
toch die
vogel vliegtuig
boten spotters
goed op
de tablet
gluren
Oh een
heel aparte
vogel ontdekt
snel de
auto in
al is
de reistijd
vele uren
zoveel enthousiaste
mensen in
bos turend
naar de
golvende Zee
of hoge
lucht
wat zou
het leven
saai zijn
zonder hen
ZUCHT…
Wie schrijft, schrijv' in de geest van deze zee
poëzie
4.0 met 12 stemmen 3.706 zolang de europese wereld leeft
en, bloedend, droomt de roekeloze droom
waarin het kruishout als een wijnstok rankt,
ruist hiér de bron, zweeft boven déze zee
het lichten van de creatieve geest.'
1939…
Tijd van leven Kwartet
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 228 Als ik ooit een keer
echt doorheb hoe te leven,
ben ik er dan nog?
Als ik eindelijk
begrijp hoe het leven gaat,
zal het dan nog gaan?
Wie kan mij zeggen:
Bestaat er tijd van leven
zonder verlangen?
Zal ik weer dansen
als ik het leven liefheb?
Of is dat te laat?…
Pasen
poëzie
2.0 met 11 stemmen 2.613 En 's avonds daalde
Hij op Zijn duintop
En zag de velden
Veelkleurig schemeren -
Nog teder blinken -
Zag hoe de zon zich
Baadde in de golven,
Zag hoe de zee zich
Wond om Zijn aarde,
En al de sterren
Stegen en daalden
Rondom Zijn hoofd.
-----------------------------------
kuras = borst- en rugharnas…
DE NOORDZEE
poëzie
4.0 met 6 stemmen 3.502 De Noordzee doet zijn gore golven dreunen
En laat ze op 't strand in lange lijnen breken.
Zijn voorjaarswater marmren groene streken
En schuim en zwart waaronder schelpen kreunen
Zie van 't balkon mij naar den einder leunen
Met ogen die sinds lang zo wijd niet keken:
Een droom in 't hart is me eer ik 't wist ontweken
En 't oog wil buiten…
DE TERRASSEN VAN MEUDON
poëzie
4.0 met 1 stemmen 377 De lucht is stil: op eindloos verre heuvlen
Strekt zich de stad in blond en rozig licht -
Ik wend mij om waar lachen klinkt en keuvlen:
Daar kust een knaap een blank en zoet gezicht.
Ik zie omlaag: in vaste en strenge perken
Sombert rondom een kom een herfstge tuin.
Ik zie omhoog: een koepel, zwaar van zerken,
Stijgt, sterrrenwacht, hoog boven…
Zij geeft zich over aan water en wind
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 346 om donkere spinsels te verbergen
bedekken vogels haar hoofd
bloemen doorkruisen benen
bloeien schaamhaar tegemoet
aan haar voeten ruist de zee
en zij geeft zich over
aan water en wind
weerloos
als een kind…
Zure regen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 313 Ik kan hier bomen over duinen of de zee,
de vogels of de koeien met hun lentekroost.
Maar soms vervagen beelden toch van lieverlee
als door bekrompen geesten woede wordt geloosd.
Dan stort een donderwolk gestaag zijn zure regen.
De wind, hij blaast bij vlagen oorverdovend mee.…
Pimpelmees
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 364 Blauwgeel balletje
Zilveren belletje
Gouden schelletje
Priemsnaveltje
Vlugge vlerkjes
Rondjes om berkjes
Bolletje kwik
Heeft zo’n schik
Je bent een feestje
Mijn mooiste meesje
Op jou pimpel ik…
[ Ik ben nergens echt ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 41 Ik ben nergens echt
alleen als mijzelf: altijd –
wacht hij weer op mij.…
[ Mijn oude tante ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 29 Mijn oude tante:
midden in haar familie --
in fotolijstjes.…
MET DANK AAN KLOOS
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 144 nog steeds deint zee…
Onthaal
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 43 Hoog in het nest
twee klepperende ooievaars
warme begroeting…
De voortekenen
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.087 Witte ijsvogels wiegen
Zich op zee en twijgen dichtbij.
Zij wijst ze en roept ze met helle
Bekoringsstem: "Zij voorspellen
Geluk!"
Maar ik zie verder: van het bergenjuk
Komt een donkere stip neersnellen,
Een zwarte vogel voegt zich er bij.…
Zon op mijn haar
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 190 na drie weken camping
zee, bos, wind en zon
is het leven teruggebracht
tot een natuurlijk ritme
dag Mobiel, Internet en Facebook
ik fluit weer met de vogels…
'k Heb mijne nachten meer doorbeden dan doorweend
poëzie
5.0 met 2 stemmen 420 'k Heb mijne nachten meer doorbeden dan doorweend
al wemelt twijfel in de opalen van mijne ogen;
'k heb in mijn leven meer geloochend dan gelogen,
en zie: de bitterheid ligt om mijn mond versteend.
o Gij, die morgen om mijn laatste bed gebogen,
u voor het raadsel van dees ziele hebt vereênd:
uw zucht trilt door een ijlt die gij vol wisheid…