Alle inzendingen over volmaakte natuur

Het gebrek aan, het hebben van, de volmaakte zin, van het bestaan, van het geloof, in jezelf en anderen, de volmaakte zin, het hebben van, een gebrek.…

Kijk eens naar je 'zelf'; de grond van jouw natuur, een lichaam sterft, waarheid is innerlijk. Wat volmaakt is; een louter zijn, een gevoel dat 'het' er is, rijkdom na een periode van winter. Mensen houden de tijd bij: gevangen in uren, maanden, jaren; nieuwe vrijheid is blijvend, zonder toekomstige gevaren.…

vaak is symmetrie de echte schoonheid niet pakt snel de blik maar stilt in saaiheid bij nader zicht het zijn details kleine oneffenheden die de natuur per ongeluk vergeten is om netjes af te kleden zij naderen het volmaakte laten in kwetsbaar zijn de nog ontbrekende schakels duidelijk zien het intrigeert omdat de hemel wenkt…

zien in jou de echte liefde van vele volmaakte voorbije dagen en uren ze zullen ergens opnieuw leven uit dood verwekken vertel de hengelaar die naar jou durft te kijken over de schoonheid van een rups kruipend op weg naar vlinderrijken hoe gering ook van aard uit zijn kleurenpracht zal de volmaakte schepping blijken zie je ergens…

de rotsen toonden zich totaal de lage waterstand was de oorzaak doorwaadbare plekken waren goed begaanbaar allerlei dieren stonden daar te drinken gingen gelukkig niet voor ons weg volmaakte harmonie tussen mens en dier door de rust en de volmaaktheid hebben we elkaar gevonden en bewonderd een levenspad niet voor iedereen weggelegd dit…

in volmaakte harmonie lieten zien op de juiste maat van onze pas de deux…

en volmaakt…

Alleen in fantasieën Bestaat het onbereikbare De volmaakte liefde…

in speelse zomerwinden fluisteren de bomen elkaar hun geheimen toe de zon speelt om ons heen als een dartel kind vogels pikken rijpe vruchten uit het kort gesneden gras de waterlelie opent zich in volle schoonheid konijnen nestelen zich tot aan onze voeten bloemen bloeien alsmaar hoger en uitbundiger later het maanlicht ligt al…

grijpt me naar de keel in onuitgesproken zelfbeklag moeilijk te ademen als ik stik, je hoeft deze strijd niet te vrezen in de keuzes krijg ook ik mijn deel, het verleden heeft dat uitgewezen verwacht niet dat je mij daarin kent, als de momenten ondragelijk leken ben in jouw gedogen niet gekend, uit onvolmaaktheid bewezen in het minnespel volmaakt…

Kleine Ster, we zijn lichtjaren zo ver van elkaar, als polen op een oude planeet, een stap zo dichtbij, als het oude – en het nieuwe jaar, duidelijk gericht op twee profielen uit één gedicht, versmelting van parallelle gedachten, verschrompelt tot een doel van beider harten, drinkbaar uit de poel van klare wijn, een volmaakte afdronk,…

Om primitief als dieren op de aarde te verkeren Ijsberen om de naaste weg te transporteren De ultieme macht die de kudde dieren delegeren Vogels gevangen in een klem om je voor te generen Moede aarde een stuk drijfhout op woeste baren Waar de mensheid zich aan tracht vast te klampen Alleen bij God is hulp en redding in gevaren De volmaakte…

Het is misschien volmaakt geluk, waar het al enige maanden aan ontbrak, dat hield ons vast in het onvolmaakte duister, bewoog door de ether en riep het over zichzelf uit, het lijkt wel of de winter de ogen sluit uit ongemak.…

Laat perfectie los en geniet van de schoonheid van imperfectie …

17 gram botjes en veertjes, mooiste kleuren, dit roestige kaneelbruin, zwart gestippeld, een kleine winterkoning kleurt de struiken, ik voel dit tere en slordige hoopje veren oprecht leven, bruin en zwart gespikkeld, kwetsbaar hoopje licht en lucht, donker asfalt, dit vogeltje: teer, een zacht kloppend hartje, grootste woorden helpen nu niet…

Als de zon schijnt over mijn mooie hei Komen gedachten in mij en verdwaal ik in stilte en rust Geniet van het een zijn met de natuur Vergeet ik elk uur en hoop dat ik niet verdwaal of de weg kwijt raak Maar kom altijd op het juiste pad…

kristallen transformeren op bevroren water… zonnestralen weerkaatsen licht op een klein wonderlijk theater fruitig geel en groen laten zich vooral gelden… gekleurde nevel zweeft verder boven uitgestrekte velden een moment van schoonheid die weldra zal wegkwijnen… wanneer de zon straks weer volop gaat… schijnen!…

wat donkere wolken drijven samen de hemel wordt plots hel verlicht gekraak, gedruis … een bliksemschicht een foto waard, die luchtopname. in mum van tijd, wat tellen later als hemelsluizen opengaan verlangen akkers drooggestaan... naar bakken vol met regenwater. de regen daalt nu heftig neder het levensvocht voor vele dingen laat dier…

Ik heb zoveel asfalt gezien Zoveel wegen Zoveel snelheid Zoveel ondoordringbare stenen Ik heb met zachte handen in de verbeelding het landschap uitgedacht Alles was vloeibaar Meerduidig Alleen maar stroming van een rivier naar zee Kijk hoe de kleuren zich vermengen met lucht en water Hoe de horizon verdwijnt Niets is hetzelfde…

veroverd heeft (maar ja, dat is natuurlijk heel cliché)…

Waarom ben ik zoals ik ben Waarom ben ik niet zoals ik zou willen zijn Als ik ben zoals ik zou willen zijn Was ik volmaakt en perfect Maar ik ben niet zoals ik zou willen zijn En als ik goed nadenk wil ik eigenlijk ook niet zo zijn Ik ben gewoon ik Niet volmaakt en niet perfect En om mij te leren kennen moet je dit kunnen leren Ik ben wie ik…

volmaakt wil ik zijn veel geluk stroomt mij dan toe kende slechts vernederende pijn ben dat vreselijk moe volmaakt wil ik zijn hoor er dan echt bij ben dan wel niet mijzelf maar streven naar zalige perfectie leidt mij naar een hemels gewelf volmaakt wil ik zijn dan alleen, dan alleen ja, dan alleen..........…

gelukkig helemaal volmaakt ben ik hier kon dat altijd maar ... hartenwens…

Vlokken, vlokken, vlokken, gesteven schuim, met scheuten en schokken door 't ruim! Ze zakken bij pakken, en, als er wind in zit, waaien ze, waaien ze, draaien ze, draaien ze, - de lucht is donker van wit. Eenbarelijk buien! De grond wordt zat; en dikker kleven de kuien wat. Ze leven, die losse wittigheên! Ze wervelweven, ondereen,…

een rode gloed betovert een stille avond na geflirt tussen zon en zee wordt de horizon één met rustig kabbelend water fenomenale kleuren, weerspiegelingen van roodoranje geboren uit liefde van natuurelementen drijven eindeloos mijn geheugen legt vast al dit moois op mijn netvlies voor eeuwig gebrand!…

In een landschap wild en onbedwongen, vloeit een beekje vol verlangen. een prille lentezon laaghangend, belicht een brug, in neveldraad gesponnen. het klare water zo zacht kabbelend, zocht kronkelend zijn weg naar zee. zelfs mijn schaduw onderwater nam gedwee, de vele hindernissen, moeiteloos en zonder struikelen. het onbekende van dit woelig…

Het algoritme van het brein als machinekamer dendert voort Nooit was de vernietiging zo groot De schoonste bloem vermaalt in rekenkundige modellen Een mooie wereld ging ten onder Een starre geest telt onze dagen af…

generaties vorm en inhoud kunnen geven was leven ingedaald om er evolutionaire volmaaktheid aan te geven maar de ego’s zijn ontspoord uit synchrone liefde alleen nemen scoort…

naar de verdorde bloempjes nog in alle volmaaktheid dapper geheven naar de zon nee... ik liep niet zomaar voorbij want ik keek en zag schoonheid in natuur waaraan ik niet voorbij kon.…

En zeg nou niet, da's de natuur, want DAT weet ik nou wel ik kan er niet tegen, zeg eens eerlijk: WIE WEL?…