Alle inzendingen over voorbereiding OR zonden OR geducht

[Tanka] Op haar bladvorm trots pronkt de Ginkgo in de zon door frisse nachten dra zich voorbereidend op komend gouden hartjestooi. Motto: Begin op tijd aan de voorbereiding van een kleurrijke levensavond!…

Voorbij, streef ik nu Ben mijn eigen parvenu Gedichten, gedachten Geducht draag ik mijn kruis Heel cru durf ik te wachten Ik kom echt wel thuis.…

op het carnaval alhier want de zonden zijn vergeven maar weer zijn dit jaar hele inboedels in het overstromende water nog voor prinsjesdag weggedreven in beken naar de maas zonder zwaai kruis en behouden vaart wil melker…

Heb altijd alles tot in de Puntjes willen voorbereiden, Onverwachte schuivers voor te zijn - Maar nu de leemte gaapt, Ouderdom die met de jaren komt, Merk ik dat voorbereidingen niet bestaan; Er bestaan alleen gewaarwordingen Die de meetlat zijn waaraan Ik mijn leven af kan meten…

Zucht op de schoolbank Examen zonder voorbereiding…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

geducht doet het gerucht de ronde onbevrucht slaakt de diepe zucht, reuzezonde niet van de lucht, deze zaak het smucht, ik kom het tegen, te vaak kun je het nog een keer herhalen, zei de blonde…

Wat doe je zoal In dooie tijd Zeg jij die doelt Op tussenpozen die Liggen tussen gebeurtenissen Die aanstaande zijn En die het leven kleur Zullen geven - die in Grootsheid nooit vergeten Zullen worden - dooie tijd Die hoe dan ook gedood Moet worden met gedachten Die sowieso altijd In de mens aanwezig zijn…

Ik was voor de TV niet weg te slaan Dat kwam niet door de zadels of de wielen Laat staan door sturen spaken of ventielen En ook de renners trokken mij niet aan Maar wat me boeide en dat zeer geducht Was ~Neêrlands Groene Hart~, in vogelvlucht…

nooit leek het licht zo gedwee als toen het die dag bij valavond de stilte werd ingedreven waar het leek of een in zichzelf gekeerde wereld zo geducht ademde dat spinsels van spoken en demonen de overhand op gedachten kregen…

Hij, die Zonder zonde Is.…

Een echte zondvloed maar ja je moest er doorheen al was het zonde…

Hij die zonder zonde is, werpe de eerste steen. Er zijn nogal wat mensen die zonder zonde zijn, geen steen ligt meer op zijn plek. Overal waar je kijkt zie je gaten in het wegdek!…

Hij die zonder zonde is, werpe de eerste steen, maar als de wind verkeerd staat, waar dondert ie dan in vredesnaam heen?…

Het was maar een kleine zonde, die zij begin in haar sponde. Want het gebeurde, Wat ze betreurde, In een fractie van een seconde. Voor een grotere zonde, Moet meer tijd worden gevonden.…

Zinnen en woorden Leiden tot het ongehoorde Zonder de dagelijkse zonde Was ik iemand anders geworden…

Onomwonden, Betreurde zij haar zonden. Die zij had misdaan, Daar kwam het toch op aan, Op haar knietjes, voor het slapen gaan. Oh, onze lieve heer, Misschien, doe ik ze morgen weer.…

Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen. Beging ik die eerste zonde, was ik dat alleen? Maak ik fouten, o jawel maar veroordelen, doe me dat niet te snel want niemand is foutloos geen mens is zonder zonde want stel, dat niemand fouten maakte dan kwam een mens nooit verder dan: De eerste ronde…

In Uwe handen ligt ons lot, maak ons van zonden vrij. Dank God voor alles wat er leeft, op aard’, in zee en lucht. De aarde die het voedsel geeft. Uw grootheid is geducht. Zonder U is er geen bestaan, waar zouden wij dan zijn? De aarde zou direct vergaan, in alle angst en pijn. Geef ons vertrouwen in U Heer geloven in Uw macht.…

Schiermonnikoog betreurt wat is geschied: Het eiland was naar Groningen gewandeld, Maar nadat er geducht is onderhandeld Is het weer teruggekocht als Fries gebied. Toch hadden wij Schier nooit mogen verkopen: Dat eiland is niet zomaar weggelopen!…

Tien jaar geleden vroor het nog geducht En konden fanatieke lui op schaatsen Van stad naar stad in Friesland zich verplaatsen, Maar nu is alle kou daar uit de lucht. Ja sterker nog, de christenen en rooien Kwamen naar Friesland om daar te ontdooien.…

Riviertjes biggelen langs ruiten Al zwaaien kruinen driftig nee: Geduchte wind heeft vrij entree Aan ’t muiten zijn mijn stoelen buiten Ik voel me niet appassionato Waar blijft het zonlicht pizzicato?…

De zonden in zijn spiegel, Verborgen achter glas De vraag is slechts bekend, Wat het is… is wat het was Zijn stem bespeelt pleinen, Onbereikbaar door wind Gevoel lag in zijn ogen, Liefde… nóóit bemind Tranen in zijn woorden, Beschreven in de spiegel Maar hoe het ooit geweest is, Zal dat nog ooit zo zijn?…

Van een vrome non in Londen Werd de gelofte laatst ontbonden Ze kreeg plots een band Met een man - protestant - Maar eigenlijk vond men het zonde…

op die gebieden betrekking hebbende schuld die op iemand drukt klein binnenschip -in het bezit van een schuine man met grote, plompe voeten en schuimachtig speeksel- bezorgt het vruchtenijs voor een vallend lichaam op een uitgestrekte inzinking onder licht dat van boven invalt komt men tot besef van in hoge mate zoete fouten…

‘Wie zonder zonden is, werpe de eerste steen,’ zei hij, doelend op de in zijn ogen onterechte veroordeling van priesters die zich vergrepen aan afhankelijke kinderen die aan hun zorgen waren toevertrouwd.…

In het schimmenrijk van mijn hart Leven demonen in het duister Fluisteren wanen in mijn hoofd Zetten mij aan tot razernij Op de rokende resten van wat eens was Vernietigd door een van de zeven Ontwaak ik uit mijn woeste roes En heel even huil ik om het verlies Alleen en veroordeeld tot dragen Van leed jou en mijzelf aangericht Slijt ik…

te selecteren En dat met vakmanschap te comprimeren Tot een op Driekse leest geschoeid gedicht Op zondagsarbeid rust vanouds geen zegen De plicht ervaar ik soms wel eens als sleur Welnu, ik stop als vaste sonnetteur Al blijft het dichten zelf mij zeer genegen Ik hef op zondagvrijheid graag een blonde Maar denk intussen stilletjes: toch zonde…