Alle inzendingen over vorige levens in dit leven?

Meer zonder licht, maar niet zonder weerschijn, want water weet, waardoor dit weerzien dat mijn leven lijmt – de gebroken druppel opgenomen ankerketting…

Ik huilde veel, maar stopte daarmee, want het kon -- niemand iets schelen.…

Naast de muur van de toren staat een oude appelboom knoestig, dicht met mos en klimop begroeid zijn takken zwaar door goudgele vruchten daarvoor lag een hoop stenen met een sokkel waarop vroeger een altaar of beeld had gestaan ik klom erop, stond met mijn rug naar de boom keek toe hoe de strijd verliep ik wenkte een verpleger op weg naar…

In een vorig leven hielden wij van elkaar En lieten wij elkaar nooit los In dat vorige leven Sta ik nog steeds, Versteend, met één been Bang dat als ik doorga het net lijkt alsof het nooit echt is geweest Dat vorige leven, was mijn leven En achteraf...…

Zij schenken de liefde en woede nieuw leven... Ik ben het, die dit alles in vorige levens heb ervaren om uiteindelijk ook dit leven van mij volledig te gaan waarderen.…

Ik werd als tiende big geboren In een gezellig varkenskot. Het was gewoonweg een genot Om tot zo’n groot gezin te horen. Ik was bijzonder uitverkoren. De dochter van de boer, een dot, Was juist op mij kompleet verzot. Zij krieuwelde mijn rug, mijn oren. Steeds sterker ging ik haar beschouwen Als mijn zonlicht na de nacht, Mijn liefde zou…

Ik had je... kinderen willen krijgen, zwemmen in de oerbronnen der tijden alles met jou: vorige levens, nu en vele, véle volgende levens met jou. Ik had je héél graag willen liefhebben, zó ik wilde!…

Als ik aan de dood denk als ik aan de doden denk als ik mij hen wil herinneren denk is vooral aan het leven Denk ik vooral aan hun levens de levens van hen de levens met hen de levens door hen levens door hen doorgegeven Als ik zo aan de doden denk kan ik herinnerend doorleven!…

om verder te gaan in het heilzame leven, dat geleefd kan worden dat is de keuze, die overblijft…

dit leven voelt als vijf levens en is nog niet voorbij er komen er nog vier, misschien wel vijf nog bij en samen met de levens van vóór dit leven en de levens van hier nog na, wordt dat een hele brij ik vertrouw erop dat mijn ziel de weg weet dan kom ik vanzelf ooit thuis bij mij…

Zij die levens mogen maken zij die levens kunnen breken!!! Opgedragen aan alle dwaze vaders die zonder hun bloedeigen kinderen moeten zien te leven.…

Zo dicht bij elkaar liggen leven en dood.…

’t Gestarnt’, dat de avond wekte in ’t Zuiden Is reeds in ’t spieg’lend meer gezwicht. De maan onthult haar kwijnend licht; En drinkt de balsemgeur der kruiden. De nacht, reeds half voorbijgesneld, Heeft aller scheps’len oog geloken. De tortel rust, in ’t nest gedoken; De leeuwerik bij zijn gade in ’t veld. Zijn…

waar het water vredig stroomt langs oevers uit vorige levens de stilte wijsheid fluistert het meisje in mij dagdroomt waar het zonlicht sluiers weeft van onvoorwaardelijke liefde waar verbinding met de bron boven aardse sferen zweeft waar het Is met Zijn versmelt in een beschouwend accepteren hoop haar tere vleugels spreidt met liefde…

De aangeboren angst vanaf de eerste ademhaling Bij gebrek aan besef bekommeren anderen zich hopelijk over je bestaan Levens worden kundig ingericht volgens een wenselijke vertaling Het leven dient het lijden zoals vorige generaties hebben gedaan Bij gebrek aan besef sta je altijd openlijk vooraan Zoveel angst ingeboezemd door eindeloze herhaling…

Die draak moest met zijn leven boeten. Er kwam zo’n Lancelot figuur. En ik kreeg ’s avonds kouwe voeten.…

er was geen begin in het licht dat je geboorte krijste je verzoop in zeeën van herinnering nooit heb je de kust kunnen bereiken waarop jouw leven zich kon ijken het palmenstrand rotsen aan je rechterhand je standbeeldde een vorig leven…

Als moeder wil je bezorgd de levens leven -- van je kinderen.…

ik wil wel langzaam achteruit leven en de tijd van gisteren vorige maand of liever nog van vorige jaren herbeleven ik omhels de voorouders het verloren kind van mijn vader de engelen in hun ware licht zo langzaam wil ik wel gaan maar tijd loopt zelf ik moet maar zien.…

levens samen gaan we weg laten de oude wereld staan de hemel wordt ons paradijs omdat ik vanaf heden bij je blijf…

Het leven of het verraad? De boom /overwint, des levens amen.…

Ze beschrijven levens en leven. Toch, zijn ze veel méér dan dat. Biologen en biografen zijn schrijvers, die over hun eigen levens schrijven, op nog ongeschreven bladeren. Op een onbeschreven blad.…

De angst uit een vorig leven Had hij met succes verdreven Toen nam hij een trekkie Van een rijkgevuld sjekkie Nu is de angst aan hem gaan kleven…

vorige eeuw ….. hield ik mijn adem in ….. en droomde meer dan ooit ….. van een mensheid ….. die zichzelf ….. weer wil voelen ….. als de adem ….. van Gods leven ….. vorig jaar ….. hield ik mijn adem in ….. en proefde meer dan ooit ….. dat ons leven ….. is verworden ….. tot verweesd genieten ….. met nauw’lijks plaats …..…

Net als de houding van de hooggeplaatsten, is het water zo: te zout, blijven levens achter, nooit gevonden, nooit een plek om te gedenken, nooit een leven te mogen krijgen, net als de houding van hen: die denken te weten te kunnen spelen met een leven, zo zout, net zo zout was: en is het water waarin al die vluchtende levens…

Die er zelf ook zo van houdt Dat ze stralend uitdraagt Hoe mooi dit is, Met kleine kleurige steentjes Vormen maken, figuren misschien, Die mijn vreugde van binnen Ook naar buiten toe zichtbaar maken - Vijfenvijftig ben ik, als ik door Depressie levensmoe terneergeslagen In het academisch ziekenhuis beland, Waar ik het leven…

Zet al die levens op een rij en je komt vanzelf weer terug bij MIJ.…

Zonnen als behang, onbeweeglijk boven werelden als medaillons waar de toekomst ligt geschoren, in het onkruid van de golven, draag het tij en ontij in gelijke maten met me mee, om de nek van de tijd geborgen, een doolhof van de aardse stee en in de boezemkamers van de hartslag in het ongezouten leven, gedolven uit het ritme van seizoenen en…

Ik sta nog wel in zomertooi maar herfstig is mijn tijd. Mijn stam, eens rank en glad is knoestig krom. Het bos waarin ik groot geworden ben dunt zich steeds verder uit, mijn takken reiken nog omhoog maar raken nauwelijks andere meer. Wat schaduw geven doe ik nog maar vruchten zoveel minder dan voorheen. De stormen van de tijd hebben…

Ze waren schaars die dagen zonder onrust en spanningen in dit leven. Anders, als in vorige levens. Jij was daar gebleven als steen en water, adem en lucht, gelijk de kerk, waar ik je trof. Door jou leerde ik mezelf kennen: gelijk mijn naam, 'de rots'... die ergens voor ging staan.…