Alle inzendingen over vredig

Wat is er aan de hand Met ons vredige bestaan Wat hebben we gelaten Is de liefde blijven staan Wat gaat er gebeuren Wat hebben we niet gedaan Valt er nog iets te veranderen Om toch verder te kunnen gaan…

Met troost voor de ziel en vredige gedachten voor een nieuw bestaan.…

tussen heiligen van glas in lood in het donker zo wonderlijk belicht bij verstilde stemmen en oude gezangen bekruipt me een heimelijk verlangen te leven als een vredige kloosterling…

Hoe vredig is de wereld bedekt met een kleed witter dan wit 't is bijna ongehoord. de mens ontwaakt en stapt naar buiten vanaf dat moment is de vrede verstoort.…

Kleine groene speerpunten steken boven de grond uit doorboren de lentelucht lange smalle bladen omringen vredig en zorgzaam die witte wiegende elfenmutsjes.…

Wat een mooi gezicht Al dat vredige fakkellicht. Als je alle mensen zou vragen Ook zo’n fakkel te willen dragen Komt er vrede in zicht. Door rede Komt vrede.…

ik wou dat ik kon schilderen met de kleuren van de wind dan kleurde ik de wereld in een vredig, warme tint dan was het leven handelbaar geen oorlog, angst, verdriet maar de wereld zit zo niet in elkaar en schilderen... dat kan ik niet…

het kon geen oorlog zijn er was melk en brood ze hadden een koe de klok aan de wand tikte gewoon verder vanuit de witte vlek op het behang en vader was stil in zijn urne zo vredig…

Leren leven leiden als een liefdeslied Is immers ieders illusie Vredig voelen van verliefdheid Maar niet elk woord in "de zin" Begint met dezelfde letter In de echte wereld.…

het kon geen oorlog zijn er was melk en brood ze hadden een koe de klok aan de wand tikte gewoon verder vanuit de witte vlek op het behang en vader was stil in zijn urne zo vredig…

een stoel, een bed onbeslapen zo vredig ik ga op zachte tast langs naadloos ledig een avondmerel bezingt het uur van eendagsleven de ochtend is ogenschijn mijn brief ongeschreven…

wolken krullen rondom de avondzon gelijk een sierlijke dans die de zee met het strand aangaat volledig in balans gaat het er vredig aan toe iedere keer weer…

daar zit ze vanuit een boom behaaglijk vredig te koeren zo moederlijk bedeesd uit een ooghoek met een glimlach naar mij te loeren en laat alles z’n gang maar gaan ach die vogel met z’n bezorgd behoedzaam afgewogen gedrag zo niet bijzonder en een wonder dat ze me soms even doet denken aan mijn moeder die ons ook zo van een afstandje…

onder de lappendeken slaapt een leven met gerafelde emoties emoties toegedekt met een deken van hoop hoop op een vlak leven emotieloos zonder diepe dalen geen grote hoogtes hoop op rustig kabbelende gevoelens onafhankelijk van stemmingen hoop op een vredig leven bij tijd en wijle…

Vredig gevoel uit de golven ontmoet Zee sfeer laat gedachten bruisen Eb maakt langzaam plaats voor vloed Zonlicht zal golven doorkruisen Gedachten worden stil Voeten voelen zilt Schelpen die aan je voeten stranden Een sfeer die innerlijk mag landen Meeuwen aan de kustlijn Ze overheersen de blauwe lucht Loomheid na intrekkende rust Vredig…

Wat zou het vredig worden hier onder deze God of is dit slechts een wensdroom van een ouwe zot.…

Voltooien van de cirkel bidden om een vredige nacht het ritme van de dag verbinden we met ons leven de kosmos is het bed waar we morgen uit opstaan mijn dagen in het klooster 7…

Jouw wereld is mooi, mooier dan die van mij zelfs liefdevol en vredig, evenwichtig ook. Jouw wereld is mooi; als ik er even, van jou, in mag wandelen, prijs ik me rijk, met jou aan mijn zijde.…

op deze stralende herfstdag ben je stilletjes tegen zonsondergang toen alle kleurenpracht verstilde van ons weggegleden naar een vredig licht wij hadden zo graag nog samen met jou van de herfst van je leven willen genieten…

vannacht weer geproefd hoe de wereld zou kunnen zijn huizen en straten roerlozer bijeen bomen in dieper stilte gedompeld onder 'n volle maan die vredig en weids aan de sterrenhemel prijkt .…

Ik kan het steeds wat beter steeds beter hoe het moet in meer uren van de dagen ben ik steeds vaker moe en kan ik mijn ogen sluiten en laat de slaap zo vredig toe alsof later naar het nu komt en alles is dan goed…

De warmte van de open haard De oude kat die vredig spint De rode wangen van het kind Zijn mij vandaag het meeste waard Het nippen van die zoete wijn Oh, even van de wereld zijn…

zij grazen vredig deze zondagmorgen hun huid licht op glanst in de voorjaarszon een suizelwindje voert uit de verte klanken aan van de oude dorpskerk als oproep tot gebed het groene lover omlijst koeien in hun wei…

Hoe vredig is het sterve in de natuur. Het blad valt af, roest op de stille aarde, vergaat en krijgt in 't vergaan nieuwe waarde: elk wezen weet zijn tijd en beidt zijn uur. En altoos is, tussen de tijd van sterven en het opkomen van een nieuw geslacht, een verbeiding, iets als een stille wacht op de anders zo drukke en volle werven.…

Na zwarte dagen, uren vol van pijn en vragen, schijnt nu de zon zo vredig sterk. 't is winter en de dagen lengen, en plots is er weer vrede met heel dit klein bestaan. Waar ook die vrede plots vandaan, ik kan alleen maar danken en vanbinnen juichen.…

Straten geuren naar zoete hemelbloemen terwijl de zon vredig ondergaat aan een oranje horizon een aangename bries streelt langs mijn betraande wang langzaam trek ik dan mijn leed uit… als een gekreukte japon…

Lang nadat mijn ziel langs de vingertoppen van het hiernamaals kroop, ontdek ik dat achter de kinderen van ons wakker bestaan bloed doorzet en onder ons vredig komt van ‘s morgen goud tot schaduw’s laat.…

vredig langzaam lopen we de dagen uit zwijgzaam zonder gedachten tot een minimaal verleden morgen zullen we onze handen weer nodig hebben om te grijpen wat gaat komen het mysterie van de dag…

het is droog laten we wat lopen of zullen we kaarten nee bijna etenstijd tafel dekken dan maar waterkaarsjes doven drijvend in ‘t voorbije vredig bijna rook je pijp…

Een glooiend heuvelland op Java: En onbekommerd langs een sawa Liep vredig grazend een karbouw. Geritsel klonk in 't gras en gauw Verslond de tijger toen, dat raad je, Een mals en sappig karbouwnaadje.…