Vrede
Na zwarte dagen, uren vol van pijn en
vragen, schijnt nu de zon zo vredig sterk.
't is winter en de dagen lengen, en plots
is er weer vrede met heel dit klein bestaan.
Waar ook die vrede plots vandaan, ik kan
alleen maar danken en vanbinnen juichen.
Ineens is iedereen gezegend, ook al zien
de mensen niet hoe ze zo stralen, hoe
ze vredig ademhalen en deze aarde bewaren
tot een tuin van tederheid, een veld dat
roept op zaad van liefde en erbarmen.
Hoe kan ineens de korst van koude en van
hardheid smelten tot er weer water stroomt
dat leven geeft en vrede doet ontkiemen?
Geplaatst in de categorie: emoties