Alle inzendingen over vroege

stil te ver van spreken en het naar buiten kijken adem ik nauwelijks de dag nog in misschien is mijn geest te traag of weigeren mijn handen het veranderen van de nacht er is leegte er is najaar en in het heengaan van ieder ongeboren uur zie ik leugens menselijk en met wind bekleed geen vingertop raakt mijn ogen…

Een zanglijster fluit vanaf de top van een boom het vroege voorjaar Als de dag ontwaakt, zal menig vogel vrije geluiden produceren Keer op keer meesterwerken op maat die voortborduren op de stijl van afgelopen periode aangevuld met enkele nieuwe creaties.…

Je kwam van ver, heel 's morgens vroeg. Een uur of zes. Ik had me netjes aangekleed. Je stond je hoofd te schudden: "Waarom wil jij altijd de mooiste zijn?" Ik zei: "Ik heb niets anders, ik ben nu eenmaal zo".…

Een Sinten film en een Sinten aankomst een Sintenkraam en Sinterklaas iedereen die heeft een mening over het veel te vroeg arriveren van Sint en Pieterbaas.…

Word wakker, 't zonnetje is al op Word wakker, 't zonnetje is al op, De bloemen kijken uit hun knop. De vlugge leeuwerik zingt al lang, De zwaluw sjilpt haar morgenzang. Word wakker, word wakker, word wakker; Word wakker, word wakker, word wakker. Het duifje strijkt zijn veertjes glad, En trippelt vrolijk over 't pad. De haan kraait voor…

Ik heb mezelf uit mijn slaap ontwaakt Weet niet wat het was, waken of dromen Zelfs niet hoe lang ik heb genachtbraakt Momenten, doorregen met sluiers van demonen Het niemandsland zwijgt in de langzame nacht In die stilte zwerft het brein tweeslachtig Zo kort voor het wisselen van de wacht Dan de rede, dan de radeloosheid indachtig Ik heb…

geïnfecteerd word je niet vatbaar voor mijn ziekte toch zet ik de besmetting in als wapen in de duurzaamheid van een close-up in alle vormen gemodelleerde klei waarin de beeltenissen samenvallen in slechts een schaamteloos silhouet in aard en genen blijven ongemoeid vrij voor alle aardse virussen resistent behalve die voor waardoor ik vroeg…

waarom zouden we aan een bloederige akker moeten denken of een haan vroeg wakker in de morgenstond…

Eigenlijk is het veel te vroeg, om daar heen te moeten gaan. Als mens had ik het reuze naar mijn zin met lieve mensen, waar ik van hield. De hemel: een nieuw begin, maar ik weet niet wat me te wachten staat. Mensen, koester mijn herinneringen, neem ze voor altijd mee! Liefs, Van mij.…

In het vroege ochtendgeluid snuif ik geuren van de natuur. Vogeltjes tetteren heel luid. De wind strijkt langs mijn gezicht. Als de dreigende lucht plaats maakt voor een waterige zonnetje. Daar waar de natuur ontwaakt en het jonge leven straalt.…

Hoe verrassend het is om te ontwaken met een live optreden en rijk repertoire in vogelzang vroeg in de morgen waarin ieder van hen voorbeeldig en vermakelijk poëzie performt in verschillende klanken en kleuren van waar einde nog niet is gekend.…

het was te vroeg het was te klein het kind dat je droeg mocht er nog niet zijn We genieten het meest van wat spontaan wordt gegeven dat geldt voor een feest maar ook voor het leven Zo kwetsbaar kun je zijn gà voor het leven ook al brengt het je pijn je hebt veel te geven!…

Jaren voor de vraag was hem het antwoord al gegeven daags voor het moment was hij al aan het beven drie seconden voor de flits was de donder al gekomen dertig jaren voor zijn dood was zijn leven al ontnomen…

Toekomstbeeld Ik kan niet in de toekomst kijken Ik leef vandaag, dat is genoeg Ik leef ook niet in t verleden Ik denk nog niet aan morgen Dat vind ik nog te vroeg…

ook al is het lang geleden ongeloof, pijn en verdriet staan gegrift in mijn geheugen 'n tastbare herinnering heb ik niet nooit zal ik jou kunnen vergeten ook al was je nog zo klein je was nog niet levensvatbaar maar 't heeft gewoon zo moeten zijn…

De zon scheen koestrend op het kruid, De Lente was gekomen, En alle knopjes liepen uit, Als waar'* er niets te schromen; Ze dachten, dat de Wintervorst Bij zonneschijn niet keren dorst.* Maar toen de zon ter ruste lag, Toen kwam met sneeuw beladen, De winter eenklaps voor de dag, En knakte steng* en bladen; En al de bloempjes wit en rood…

Ik mag niet zeggen wat ik denk Niet voelen wat ik voel Ik mag niet zeggen hoe het zit of hoe ik het bedoel Ik mag je lief vinden en mooi en lekker bovendien Maar zeggen dat ik van je hou dat is te vroeg misschien.…

Mijn dag begint al bij de buitendeur Ik ben een drammer, een dreiner en een ouwe zeur Ik hou van frisse lucht en blaak van energie en ondernemingslust doordat ik veel conditie heb en heel veel uren rust Ik ben een opgewekte jongen Voor dag en dauw wil ik op pad De vogels hebben nog niet eens gezongen Ik ruik de wereld van de grond en haat…

Als Ochtendgloren Goud in de mond heeft Wil hij Die vrouw wel 'ns zien Als ze dan gaat krieken Gaat hij Met haar en de Dageraad Op zoek naar de Zingende Merel En als er dan ook maar één haan Gaat kraaien Dan krijgt de dag Een gouden randje…

te vroeg wentelen dagen in lente het groen kwispelt en kruipt niets is het wat het lijkt winter kan nog maken één groot wit laken ze bewit het gras in een onverwachte omhelzing van sneeuw en verkruimeld vlokken in een bruisend spel…

voor míjn zingen te vroeg de tonen verslappen in mijn mond en liggen vals jankend op de grond, nog buiten bereik van een oor.…

toen je me vroeg wat liefde is heb ik in mijn ziel gezocht waar zoveel pijn begraven ligt dat ik mijzelf verkocht toen je me vroeg wat vrijheid is heb ik huilend in mijn hart gekeken de poorten naar mijn eigenheid zijn onder druk bezweken toen je me vroeg hoe laat het is had ik het antwoord klaar 't is vijf voor twaalf gelukkig vijf…

ervaren vriend -die erg vroom is- beducht voor een mes in zijn geplooide halskraag verdween in het water intrige van niet-levende schapen ontstaan uit het vruchtbeginsel van een niet-luchthartig mens als met een trechter ingegoten arriveren trouwe bezoekers van de kersenbloesem onder klaaglijk-kreunend geluid bij de kern van de zaak…

haar voorkomen zo gracieus tederroze het gelaat zachtgroen de stralende ogen, opwaaiend, speels, het gouden haar maar het was haar oprechte ziel, vol medeleven, die mij deed smelten haar glimlach als de dageraad stal mijn hart, die zomerdag eenzaam in opgewekte menigten is het gevlucht, m'n hart ver weg, op zoek naar die vergane tijd…

Vurig verlangen staat op springen in de wereld van liefde en angst. Niets kan bedaren wat zo krampachtig meer wil dan dat er nu kan zijn.…

Dolend, maakt het hof- Stad in ruste, niets is waar. Temidden TL.…

Sinterklaas is nog lang niet in het land wat is er toch aan de hand zijn snoep is al geariveerd is de datum soms verkeerd volgens mij is het nu pas september en nog lang geen november want dan komt hij met zijn boot en dan eten wij pas een pepernoot nu doe ik er niet aan mee ik vind dit niet oké!…

Hoewel nog wat te vroeg voor weemoed Zie ik nu toch In die stille wintertuin De zon, het bad, het spelende kind Dat heel even Zijn hoofd in mijn schoot legt En "beppe" zegt.…

nooit meer de schoonheid ervaren van 't ontluiken de geur van een vers beregend bos verzandt jouw weg hier veel te vroeg maar zul je hen blijven omringen met liefde vanuit Zomerland ~ goede reis Renate~…

nee, nog niet ga nou nog niet we hebben nog zoveel dingen te doen, te bespreken jij staat aan het begin van jouw leven en langzaam spreid jij jouw vleugels totdat je zelfstandig vliegen kunt niet wetend dat jouw vlucht voortijdig zou worden afgebroken, nee ga nou nog niet mijn lief…