Alle inzendingen over vroegte

In alle vroegte hij laat er geen gras over groeien daar kraait hij alweer…

en links het ochtendgloren… in flarden nacht verscheen -voorzichtig al- wat licht; ’t werd roze en de nacht verdween zijn hoogtepunt droeg niets dan blauw met vogels her en der en nevels, boven grauw en bloedend kwam de zon haar schuilplaats openbreken onderweg op snelbewogen preken rolde tijd diens voortgang in een goed begin…

Ik ben wakker en jij ligt naast mij vast in diepe slaap, ik streel met mijn vingers in je geopende hand, word gevangen op je navel gelegd, op en neer Mijn hart klopt regelmatig en jij bent hier en zo nabij Neurie ik een haast vergeten lied iets uit de kindertijd, terwijl ik ademhaal? Ik zing zacht de woorden, die komen veeg mijn gedachten…

wij denken ons vrij, als we dwalen door weer een een uitnodiging te aanvaarden om deze dag te boetseren naar het model dat tot de avond leidt met wat was in de handen voelt de kilheid van de zwaartekracht iets zachter aan, er is strijd in deze achtergebleven tijd waar wonderen weigeren zich te vertonen langzaam trekt ontboezeming een…

in de vroegte van de morgen klinkt een jubelsong vanuit een teer vogelkeeltje ik ontwaak het is bevrijdingsdag…

in alle vroegte wakker gezongen worden door hetgeen ik maanden derfde onthaal ik de Lente met heel mijn hart…

op eigen wijze begroeten merels een dag in alle vroegte klinken door stille straten de muzikale klanken…

In alle vroegte er was geen hond die blafte de maan op een kier geen vogel ging te water om zich heen keek het kasteel…

Hoe heb je 'm Dat gelapt, Vroeg de glazenwasser Aan beun de haas Die hem die dag Vóór was geweest En hem 's morgens In alle vroegte Erbij had gelapt…

Als ik wakker gefloten word in de vroegte door de vrolijke trillers van de vogels die buitelen in de kerselaars onder het raam en de dag zich feestelijk aankondigt, draai ik me om en trek de lakens over mijn hoofd want wat heb ik aan een mooie dag zonder jou?…

Nu de vroegte veel te laat zijn verslapen dag begroet is het ontbijt de lunch voorbij zijn krant bevat oud nieuws hij heeft vandaag een afspraak met zichzelf dat wel om zich nergens aan te houden hij neemt de tijd voor het te laat van toen…

In alle vroegte werd ik gewekt door 'n prachtige aubade het leek wel meer een serenade toen wist ik het direct kleurde er een glimlach op mijn lippen dit niemand anders kon zijn dan mijn eigenste Valentijn aan zoiets moois kan niemand tippen…

bij Twello s'morgens in alle vroegte barrevoets door het gras met de dauwdruppels tussen de tenen zo stel ik mij dat voor... langs het blote voeten pad jij en ik die elkaar op de hielen zitten als een vleugje erotiek van de nog koude grond…

ik noem je: bloemen ik noem je: merel in de vroegte ik noem je: mooi ik noem je: narcissen in de nacht waaroverheen de wind strijkt naar mij toe ik noem je: bloemen in de nacht - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - uit de Verzamelde Gedichten van Jan Hanlo (1912-1969)…

In het holst van de nacht toen de maan zich achter wolken verschool heb ik met mijn bibberende hart tekeningen gemaakt voor vlinders en wolven in vroegte van ochtendregen begon ik aan mijn brief voor een vreemde verte ik vertelde hoe trots ik was op mijn tekeningen en mijn geloof in liefde.…

Half acht heet half negen terwijl de vroegte voelbaar in de wind zijn kilte achterlaat op hoofd en handen pas tegen twaalven oud elf uur parelt in ’t zonlicht vermoeden van wat zweet als het bewijs van zomertijd…

Wat speelt het licht Op onvermoede plaatsen - Waar het donker Hoort te zijn Omdat de zon er Niet kan komen Is er toch het Vreugdevolle licht In de donkerste hoekjes Van het huis Omdat het zuiverste licht Weerkaatst wordt Door glas dat alleen In zomer en voorjaar In alle vroegte Het licht ontvangen kan…

In alle vroegte doen je dromen je ontwaken door met goud te strooien over het uitzicht vogels vliegen al kraaiend over want de stad is nog in slaap zacht kust de zon het aangezicht stilletjes golft het vochtige gras aangeraakt door de ochtendwind gaan sprankelende parels op in het grotere geheel…

Als hij gaat klinken in het morgenlicht staat de klok stil, de tijd verzaakt zijn plicht. Ik poets mijn schoenen of ik kijk naar buiten, en leef weer eerder dan het eerst gedicht. ----------------------------------------------- uit de 'Verzamelde Gedichten' (1948)…

ik dacht dat je vertrokken was in de stilte van de nacht we hadden een ruzie gehad ik had het al verwacht na alles wat ik je verweten had was het begrijpelijk dat je was weggegaan maar de tranen sprongen in mijn ogen toen ik je smorgens voor mijn bed zag staan…

De herders, de eenvoudigen, zij hebben 't lied verstaan en zijn met vreugde in hun hart heel vroeg op weg gegaan. De kinderen en de wijzen ook, herkennen zich in 't lied en weten diep vanbinnen: alleen het hart dat ziet wat ogen blijft verborgen. Wat dwaas lijkt voor de macht, dat is pas echt van waarde en schittert in de nacht. De…

vele ochtenden verspoelt hij het gruis van de vorige dag er zijn momenten dat hij zichzelf betrapt, hardop lacht ‘koffiekop sijpelt’ de stemmen, dromen ‘gebruik hen, luister naar hun razen’ vele ochtenden is niets hem dierbaarder dan de randen van het bad hij stapelt er boeken en klokhuizen sterven er is een asbak, een viltstift…

De krantenman zag ik vanmorgen er dwarrelden ook witte vlinders voorbij ik hield mij expres uit het zicht verborgen met zijn glinsterende glimlach kwam hij naderbij. Het verschemerde nog , de dag was nog vroeg zijn handen oogden als lila-kleurige rozen ik glimlachte ook om de malle pet die hij droeg en zijn wangen die kleurden als abrikozen…

's morgens in alle vroegte om tien voor vijf zingen alle vogels de longen uit hun lijf 'n prachtig concert zonder begin of end in alle toonhoogtes zelfs zonder dirigent hebben ze gezamenlijk het hoogste woord totdat de stad ontwaakt en niemand ze meer hoort…

Zoals het lied De vroegte doorbreekt En zich de ochtend Toe-eigent. Ik heb hier niets Misdaan, ook nu Niet. Ik keek toe hoe Hier iets van stilte Ontstond, stilte Rond een vogel. Jij was teder geweest Vannacht, mijn liefste, Wat ik ervan verwachtte Bleek ook waar te zijn.…

zoals een merel voor het raam zijn heldere lofzang fluit, mij in alle vroegte raakt, verblijdt zoals mijn stem naar buiten maar ook naar binnen stroomt de ruis verstilt, de klank verrijkt zo wil ik zijn als het woord dat in me zingt, zo klaar zo schoon dat uit ‘n zuiver gestemde bron een bedding zoekt, weervindt…

zo zal het gaan: een picknick heel in de vroegte, en de vijand liefkozend in mijn nek. in een leren zak genaaid zal ik stroomafwaarts drijven, mijn klein gezicht omhoog - de hemel dun als boterhampapier, de zon een zere plek. ------------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1983.…

We zouden op een bankje zitten ‘s-morgens in den vroegte omgeven door het groen op de achtergrond toenemend geruis van het vracht- en autoverkeer Tijd hebben om vogels te tellen te kijken naar het vallend blad niet veel meer doen dan glimlachen Wij hoorden Lorelei zingen verroerden ons niet.…

We zouden op een bankje zitten ‘s-morgens in den vroegte omgeven door het groen op de achtergrond toenemend geruis van het vracht- en autoverkeer Tijd hebben om vogels te tellen te kijken naar het vallend blad niet veel meer doen dan glimlachen Wij hoorden Lorelei zingen verroerden ons niet.…

Een vrouw, werkzaam in een Tbs-kliniek Had zich in alle vroegte ziek gemeld Hulpdiensten waren er naar toe gesneld Want normaal gesproken meld zij zich nooit ziek De vrouw in kwestie had, zoals later bleek Haar werk mee naar huis genomen deze week … Een verpleegkundige van een Tbs-kliniek had onderdak verleent aan een ontsnapte Tbs’er……