Alle inzendingen over vuur branden

Lees de krant Zet het pannetje op het vuur Loop in de regen Stamp in een plas Want de peper is zo duur…

de as verschoof in het verzonken vuur en zie een vonk de eenzame monnik gaat door de deur naar de nacht…

Groeien overal behalve in het vuur. Dit is in ieder geval bewezen. In het vuur staakt de groei Van de hoefsplijters Ze wachten hun tijd af De stenen. Zo weinig vlees En bloed.…

Als je het leven mag vergelijken met een kaars Dan was mijn oma een Goudakaars Het was een mooie, grote,rechte zulke kaarsen zijn wel schaars maar dat zijn wel de echte De minder goede branden ook en hebben eenzelfde vlam maar die gaan heel snel op in rook terwijl de Goudakaars nog recht staat als een stam De mindere is dan al uitgedoofd…

O wijde zee en wijdgestrekte stranden, Hoe waande ik dat mijn ziel, wijl liefdeleeg En dor als groene landen die verzandden Mijn leven leek, nu ook voor immer zweeg, Schoon rustloos als uw almaar branden branden Diep in mij de eeuwge tijzang zonk of steeg!…

Zeg, voel je 't niet branden, niet tintelend branden, zenge-zacbt op je handen, op je schouder, je lippen, je tanden, op je boezem, op alles van je?…

Brand niet zo luid, mijn ziel! waaróm zo luid? Gij weet toch, dat ge alleen en stil moet zijn; En veel begrijpen, daar me’ ú nièt verstaat; Gloed bréngt geen gloed voort, ziel! úw gloed vergaat Weldra, die grote, en zie, een schone schijn Is om u, maar die ook dooft aanstonds uit.…

Terwijl men hier miljoenen kippen slacht, Vanwege vogelpest in Nederland, Staat ondertussen Bagdad in de brand, Waarbij ook burgers worden omgebracht. Ons land moet niet met wapens mee gaan knallen, Maar eieren op Bagdad laten vallen.…

Ik voel mijn gewaarwording Waar ik tot op de dag van vandaag Nog zielen van heb De kracht die ik put uit olie bronnen Wiens sap mij angst aanjaagt Ik zal branden Opdat mijn dialect onverstaanbaar wordt En ik hijg In mijn vlucht poging naar een plek Die ik niet bedenken kan…

Maar mocht er in een school straks brand ontstaan Dan eist ze dat die deuren opengaan.…

het licht gaat uit buiten westen soms oplichtend, groen in kleine golven de kust kussend soms in lichterlaaien vermiljoen zet de duinen in brand soms beukend grijs en bruin op een eenzaam strand…

Ik heb in het leven meegekregen mijn lichaam en mijn geest, mijn hart dat constant brandde en waar het warm is geweest. Ik heb gebeden en geloofd in alles wat het bood, ik heb getracht te eren wat ik in mijn armen sloot. Ik heb met liefde het omringd wat mij was toebedeeld en heb het, zoals het de bedoeling was, met anderen gedeeld.…

Een in Kampen hevig uitslaande brand beroerde nogal de gemoederen want, je kan wel met z'n allen bidden tot de Heer Maar daarmee krijgen ze hun kinderen niet weer. Nee, die schaapjes zijn ze voorgoed kwijt. Dát is de keiharde werkelijkheid.…

Twinkelende ogen mooie lieve lach Dat was het eerste wat ik bij jou zag Tintels verlangens mijn hart in brand Gevoel ontregeld verstomd verstand Gloeiende wangen ontroerd en zo blij Vlinders krioelen in dat hartje van mij…

Ik voel nog steeds de vieze hand, het lijkt dat hij nog steeds op mijn buik brand. Ik heb net gedoucht , maar voel me nog steeds vies. het is nu definitief. Ik kan nooit iemand vertrouwen, ik moet het maar opnieuw opbouwen.…

ik wist dat het glas van de stormlantaarn zou breken in de aanwakkerende wind ook van het schip dat zou vergaan door het overslaande water licht kon niet langer branden bedolven door metershoge golven zag het glas rechtop in het gras hoorde nog de zee van vannacht…

Maar ooit moet toch een lampje zijn gaan branden?…

Voor vuurwerk is er altijd geld voorhanden Het spaarvarken delft gillend ‘t onderspit Geofferd voor wat knallers en carbid Dan moet de kachel maar wat minder branden Crisis?..ach zeur toch niet..wees toch eens stil Ik draag vandaag mijn roze vuurwerkbril…

In alle eenvoud laat uw onderdanen niet branden maar trouwen laat onze kinderen niet tot hen komen velen omzeilen de heilige interpretatie en maken hen eigen sleep hun biecht naar het gerecht ver van uw hoede.…

ik zag een droomgezicht het mooiste licht alsof de einder brandde het leek zo simpel maar niets was minder waar iets van Heiligs was daar later, ja, later vertel ik van het water van de fluister in de wind dan kwast ik doeken vol kleurpigmenten voor een natuurkind…

Dit jaar is het dan echt de laatste keer Ik heb vandaag staan kleumen in de regen En kan er eigenlijk niet goed meer tegen Mijn voeten branden en mijn rug doet zeer En straks word ik geknepen en geslagen Ik mis ze nu al, die Drie Dwaze Dagen!…

lonten zijn er om aan te steken kaarsen moeten branden en geven licht in duistere dagen dus steek ik een kaars aan en weldra scharen wij ons rond het licht zó voelen wij ons verenigd en vinden de weg naar het morgenlicht…

wij gaan vele kaarsjes branden voor vrede in oorlogslanden vluchtelingen die op zoek zijn naar de warmte van Zijn aanschijn gaan zij hun tentenkamp vinden in die koude winternachten komt de Ster hen daar verblinden met het licht van nieuw verwachten…

Geteld zijn ze, de dagen van een jaar Tweeduizendzeventien gaat straks beginnen De tijd bij uitstek om zich te bezinnen Al blijft de toekomst onberekenbaar De lamp blijft branden in de kerstster buiten O als zulk licht terreur zou kunnen stuiten…

waarom brandt je hart door niet gezegde woorden trekt de rook slechts moeizaam op uit zaken die je stoorden er is geen liefdesstrijd we zijn het eens over alles dat je griefde kom laten we nu samen verder gaan ik steek geen nieuwe brand meer aan…

Wie na hem komt zal zich er ook aan branden, En daarvoor is nog gas genoeg voorhanden.…

de woorden vonken uit je mond de geest kan amper ademen mokerslagen zet je niet om in honing de chemo druppelt onverstoorbaar door een trage rit naar de dood laat het licht maar branden een engel beweegt hemel noch aarde…

we trokken de onzichtbaarheid over onze oren nog voor we werden gezien waren we weg zijn en niet zijn de flinterdunne parallel in het universum van het spiegelpaleis vanaf de maan gezien brandde het licht dag en nacht in het spiegelpaleis van verlangen…

laat me niet wachten in de ijskoude nacht als aangeschoten wild in het zicht van de jager niet wachten in het blakerend licht van de smeulende brand waarvan ik de hitte niet verdragen kan laat me niet wachten met verloren woorden die nog altijd weten wie we vroeger waren…

als rode wijn boven de aarde uit gloeit de zon daar branden de wolken in nevel en licht drinkend uit de bron de wortels van de wijnstok nog voor de ondergang een glas vol zon dan wentelt de aarde zwaar en donker duisternis…