Alle inzendingen over waar was God gister?

hij kreeg geen lucht adem stokte hij dacht waar is de ware geest morgen is geweest terwijl 't zojuist gister was geweest…

de open deuren wijd open dwazen schuiven prater de praat mijn klasje in kriskras kouten over goden die ons invallen tot we stilvallen in een meditatie die eindigt eer zij begon dan tijd wederom voor open deuren lege dwazen loos gekout over de hoge god van gister en de godin die morgen komt tot we stilvallen in een meditatie die…

Ik weet bij God niet Waar ik sta Of waar ik ben gebleven Ik weet bij God niet Wat ik kan Of wat ik ben voor anderen Ik weet bij God niet Waar ik ga Ik ben zeker afgedreven Ik weet bij God niet Ergens van Wat wil ik nu veranderen?…

Gisteren Werd je naar binnen gebracht waar je je mag gaan innestelen veilig en liefdevol…

het lage land sprak verlaten tot een kleine bloem die in haar blaadjes de t.v.gids van gisteren droeg een valse psalm droeg het kleine kind in een vaasje naar de tempel alwaar de dienaar Gods sprak van liefde en hij brak terstond de bloem van haar steeltje…

kapot, verslagen en verloren ze scheppen modder in een onaards landschap zoekend naar hoop met angst voor wat ze vinden in een uiteengevallen gemeenschap puinresten, puinhoop wanhopig biddend naar Allah of God in zinderende hitte is angst kouder dan ooit vechtend tegen het noodlot stenen en modder zijn overgebleven resten waar…

Toevallig zag ik gisteren op de bodem van een vijver het bleke gezicht van mijn grootvader liggen. Hoe het kwam weet ik nog niet. Vissen zwommen er keurig omheen. Het was of hij zijn bril maar weer had op gezet: dwars door zijn gesloten oogleden keek hij naar de wolken. en naar mij.…

draai er maar niet meer om heen maar neem dit keerpunt mee open je handen en geef jezelf niet op kijk recht in de spiegel van je hart open je ogen en begin gewoon opnieuw…

Gisteren lachte je nog, had je nog glans in je ogen. Gisteren huilde je nog, had jij nog gevoel.... Vandaag lach je niet meer, voel je je bedrogen. Vandaag huil je niet meer, flets staan je ogen, heb je geen doel.... Ik wil jou lach weer horen, ik wil jou tranen zien. Vandaag en gisteren gaan voorbij, morgen misschien.…

Gisteren vertelde je nog hoe mooi de bloemen wel waren hoe goed we het wel hadden zonder aan morgen te denken Gisteren riep je nog dat de dingen des levens geen vat meer op je hadden hoe moeilijk het wel was een mens te kunnen zijn Gisteren liet je het leven en dacht ik bij mezelf dat vandaag gisteren niet meer kon zijn zonder jou…

Gisteren zag ik bloemen bloeien in winterlucht telde ik een vlucht vogels op zoek naar een ander land was ik een ander mens in een ander leven met een andere naam vandaag is alles voorbij zijn mijn voetstappen verwaaid met de wind rest er slechts een klein bang kind…

het was een dag waarop stilte voornaam de gedachte opende aan wie je was en bent in die rust was ik ben ik nu hier met deze woorden om te begrijpen te weten de leegte is er geen en nooit geweest nog steeds is elke dag een volgende een stapje naar jou een nieuwe morgen op mijn aarde…

Met veel ruimte om te spelen, waar ik lief was en soms stout. De hei waar ik als kind graag speelde. Er groeiden bramen zwart en zoet. Ik ruik de kamperfoelie, de brem zo gloeiend geel in overvloed. Uren kon ik daar dan zitten, mijn handen spelend in het warme mulle zand. Tot ik haar stem dan hoorde roepen.…

gisteren ontmoette ik jou vertelde wie ik was keek in je ogen het was jouw verhaal dat ik in stilte las…

Ik denk aan gisteren. Ik denk aan vannacht. De hele dag heb ik aan dat moment van 12 uur en 43 minuten geleden gedacht. Het lukt niet meer om dit gevoel te negeren. Jij bent niet van mij. Ik mocht van je genieten voor heel even. In jouw armen liet je me wegzweven. We wisten het, binnen een paar uur is het voorbij. Ik ben niet van jou.…

Gisteren nog droomde ik dat ik door het sleutelgat mijn huis uit stapte zonder kleren aan om me te baden in de plassen langs de straatkant eerst zonder door te hebben dat men zich verzamelde om mij en naar me keek. Raar lopen kan het.…

Gisteren was ik in de werkelijkheid van anderen Naar anderen gemaakt is die natuurlijk zelf Maar alle daden komen uit hun handen En het is ze aan te zien waartoe zij dienen Morgen zal alles verschillen van vandaag wijder Dan hemelsbreed. En de anderen, verbeurd geworden, Herkennen zich niet in de lateren.…

Niet gisteren, ook niet vandaag misschien dan morgen, steeds stel ik mezelf weer die vraag. Zal ik eens het antwoord horen hoe het staat tussen jou en mij. Als jouw hart mijn warmte en genegenheid zal gaan voelen, krijg ik dan het antwoord erbij.…

Zonnig uit hun schulp gekropen zijn zij de waterkant opgelopen gezamenlijk tooien met vier op 'n rij als pa dan snatert kijken ze allemaal naar mij er dreigt gevaar van mens of dier niet van mij ik vertrek geen spier begeleidt hij ze vroeg of later in allerijl weer naar het water…

Dichtbij is nog het beeld van gisteren maar straks zal het herinnering worden. Het verdriet vervagen pijn minder voelbaar samen met aanvaarden het in je hart bewaren. Als morgen de zon weer zal gaan schijnen komt een lach terug in de schaduw van tranen.…

men heeft heden de keus tussen nu en straks verlopend ongrijpbaar gisteren was beter geweest dan was er geen probleem…

Van gisteren ben ik En niet van vandaag Geketend aan mijn verleden Getekend tot op vandaag Thema: PTSS…

Gister op het strand zag ik mezelf lopen, in strakke t-shirt jurk met lange split. Een beetje trots want zij-ik mocht er best wel wezen, een beetje droevig ook want ik ben haar niet meer en vraag me af die gister-haar die ik zag lopen, zal zij ook ooit haar gister-ik voorbij zien gaan ?…

Als ik jonger was Dan zou ik het weten Als ik beter was Dan zou ik er zijn Als ik eerlijk was Zou ik het zeggen Maar mijn liefde voor jou Is enkel een diep ongeluk Mijn verlangen … enkel een eenzame pijn…

Nu weer samen in dezelfde dag, Voel je alsof ik je gisteren zag.…

woonde ze nog aan de zuidwestkade vandaag vertrok het vlaggenschip naar het boeienoord, voor anker en met het kompas geloosd krijst de hemel het water blankgrijs relikwieën als tentoongestelde obelisken vertellen in deze manke tot zwakgemalen winter dat eens het verleden het nu trotseert met het antwoord van het heden waarom dán toch…

Het is voorbij we zijn het weer te boven Het is tenslotte maar 1 dag per jaar ‘N compliment, ‘n aai, een leuk gebaar Want je probeert je toch wat uit te sloven Dus die relatie loopt weer als een lier Nu lig je op de bank en roep je: ‘Bier!’…

gisteren nog staken haar staartjes als scheerkwastjes in de lucht konden haar kleine beentjes haar nauwelijks bijhouden gisteren nog grepen grijpgrage handjes gretig naar alle dingen liepen pientere oogjes op de zaken vooruit Gisteren nog er gaat geen dag voorbij....…

Nacht, zorg dat ik rusten mag in fluwelen dromen geurende bloesem van rozenbomen, dat ik niet ongeduldig wacht op volgende ochtend, dan is de dag zonder afscheid, niet afgemaakt: verloren tussen zovelen, ontwricht en gekraakt. Uitgebloeide rozen, verdwenen glimlach. Wie heeft hen geborgen, hun frisheid bewaakt, kleuren vrij van zorgen…

De twaalfde juli blijft steeds memorabel: Die kleine knaap zag voor het eerst het licht Élk flesje bracht een lach op zijn gezicht Dat maakte hem als kind reeds presentabel Met vlinderstrik werd hij geportretteerd Wat Driek dus nimmermeer heeft afgeleerd…