Netgedichten

netgedicht (nr. 70.177):

gisteren

woonde ze nog aan de zuidwestkade
vandaag vertrok het vlaggenschip
naar het boeienoord, voor anker
en met het kompas geloosd krijst
de hemel het water blankgrijs

relikwieën als tentoongestelde
obelisken vertellen in deze
manke tot zwakgemalen winter
dat eens het verleden het nu trotseert
met het antwoord van het heden

waarom dán toch verklaren
schepen de stranden tot
ongemarkeerde havens
en ligt het hart aan bakboordzijde
te wachten op de schermutselingen

met de piraterij uit sprookjesboeken
in het bijzijn van een blije geest

dan zij, mijn bevaren en tot
wel bevonden schip dat al
jaren mijn haven vindt, waarom
deze averij die klaarblijkelijk
mijn kust hervindt met
het zoeklicht dat verder

reikt dan de tentakels
van een volle maan