Alle inzendingen over wachten

schaamteloos laat je je blad vallen wacht maar volgend jaar bloos je weer en blikken wij…

Wij vogels in vervoering vliegen naar de zon wachten op de roffel hoe de ochtendtrom het nieuwe jaar inslaat.…

Ik wacht.…

sinds zij in haar witte mantel vorstelijk is neergedaald wacht dit leven dat zij naliet tot het licht de ochtend haalt…

Ver weg wacht mijn zoon.…

we schuilen in het duister een uil duikt geruisloos na jaren en jaren wachten en gaat op, in het zwart…

Anders blijf ik eeuwig op je wachten.…

Zoveel gedachten Maar is dat het wachten waard Want wat is mijn aard Want wat is mijn beleving Is dat een ingeving Of is dat structureel Of is dat juist mijn eigen geheel…

Hoe minder tijd ons rest, hoe beter we kunnen wachten.…

zijn de deuren niet gesloten Ik wacht tot jij ze opendoet…

verweekte hart Ik kan niet wachten Help mij…

Maar diep in mijn gedachten, wacht ik op de storm. De storm die raast over het zand. Hij pakt alles mee, behalve mij. Want ik wacht, op die storm. Die storm van het strand.…

Waterloos zijn Synoniem met chaos In de infrastructuur Op het Zernike Sluiten de scholen Tegelijk om negen uur Massale stormloop Op de bussen richting het centraal station Waar de chaos ook al begon Eeuwen wachten in de wind Voelend alsof Ik me even in een metropool bevind Ach oude bus Ik wacht niet meer Lopend vind ik mijn weg…

Soms wordt het gewoon teveel Stapelen de emoties zich op En kunnen ze er niet uit Je verandert in een bom En die laatste druppel Kan hem af laten gaan Ik wil niet wachten tot ik ontplof Ik wil niet wachten tot ik er een eind aan maak Ik wil er nu wat aan doen Maar wie kan mij nu helpen Als ik niet geholpen wil worden Niet door vreemden…

vort, vooruit daar ligt het, daar, daar ligt het te wachten, te wachten in rust. de rust van ruisen, van niets, van bomen en bladeren en wind, van vogelgezang en vissen die drijven in sloten, kanalen en zeeën van tijd.…

het jonge gras weet niet wat komen gaat weerloos wacht het op zoete warmte of een zachte lentebui de lichte tred de speelse handen dragen je onschuldig verlangen even maar het kleine hart weet wat komen gaat het wacht - weerloos - op de zware tred en de vuile handen het schreit het zal niet bloeien het jonge gras zo lang…

nu kan ik nog wel bij u schuilen maar hoe zal het zijn in die nacht als de winden als wolven huilen en de eeuwige vierschaar ons wacht. o God! sta ons bij in het einde — wij zelf zijn zonder kracht.…

Nog steeds wacht ik op die dag. Op het optrekken van de mist. Op het vallen van de schellen, van onze ziende blinde ogen.…

dan ik wacht op antwoord (voor alle mensen met de aandoening N.A.O.)…

Het land wacht in stilte op bevloeiïng, bewerking van de akkers.…

Je kent het wel: een middag wachten tot het gaat misten. Wachten tot het donker wordt. Of avond wordt. Hij (ik heb het over hem) kijkt, ziet lege bussen die koppig starten, de stad in - op zoek naar meer mist? Stemmen van mensen. Oproer? Bijval? Hij herkent ze, de stemmen. De mensen kent hij niet - nooit gekend.…

Heel langzaam lopen we door het dal Omgeven door hoge wanden van steen Samen wachten we wie het eerste valt Door de kou horen we alles We zijn weer heel dicht bij elkaar Toch wachten we voor wie de eerste val is Signalen gaan door onze lijven Onze lichamen willen het vertrouwde terug Electriciteit begint om zich heen te grijpen Tot…

Die wachtte was te goed in doodverzinnen. Weghelften weg, begroeide grond verschoven, meren gezwollen, als bij wie ver, met tijdelijke namen, in de slaap verrast. Die wachtte dacht een strand, had zich in zand verpakt, nat zand dat plakte, hoofd eruit, een hand om plat te slaan, dat elke vrouw beschreven in een mal. Pak dit maar uit.…

Dus wacht niet langer, sta op en doe, ook al voel je je soms wat moe! Het menselijke geest heeft onverwachtse krachten, Als je deze laat stromen laat het geluk zeker niet lang op zich wachten!…

Daarbuiten wachten dorre bomen, zwart in schitterkou der wijde winternacht, hoe nu mijn grote Smart verstenen gaat, en in een akelige lach verstard, houdt aan de sterrenloze Hemel wacht, dood-koud en steen-bleek, 't ronde maan-gelaat.…

Hier wachten rustbanken om de kracht van golven te breken met gekloven handen. Er is nog tijd om te wandelen op de dammen, nog duizend jaar. Wees niet bang als het krijst in je hoofd : het zijn meeuwen. Achter de hoek wacht niemand.…

Achter gekoesterde dromen, wacht altijd, onverwacht, liefde. Achter een onbereikbare horizon, wachten stormen op koude wind. Altaarkaarsen op liefdesvuren. Op slapende vulkanen. Op Noorderlicht. In mensen. Pijn wakkert vuur nooit uit. Liefde blijft in verwachting. Altijd! Zie! Voel! Luister stil, wanneer de waakvlam laait. Zie!…

Wanhoop niet in donkere nachten, 't zonlicht zit op jou te wachten, Vang dan weer je loflied aan, omdat de smartelijke nacht, door't zonlicht van de dag voorbij nu is gegaan...…

Alles staat op jou te wachten Nieuwsgierig als we zijn zitten we op je te wachten hoe jouw geboortedag zal zijn... Het duurt nog wel wat maandjes maar de tijd die gaat heel snel en voor je 't weet dan ben je er dus groei nu maar heel snel...…

Malmö Maar sneuer is 't op een sonnet te wachten Dat niet verschijnt, of later dan wij dachten...…