Alle inzendingen over walm

De dood verspreidt reukloze walm, als de priester stil zijn amen spreekt. Mosterdgas dat allang is vervlogen, maar in herinnering achter bleef, nam levens van hen die hier stierven. Hun geweren zullen eeuwig zwijgen. Tranen zullen voor altijd opdrogen, zoals de inkt van 't gedicht dat ik schreef.…

ik vergeet maar die galm van de gebroken snaar het was de geknapte halm die zolang de hoop vertolkte ach, ik laat het gaan als een walm uit de laatste kreet die nog kolkte in wat leek als een oeverloos geluk een blindstaren op klavertjes vier de storm van gedwongen naaktheid naderde plots als een hongerige gier mijn afgehakte handen eens…

als kerstbomen verlicht, de flats, de lofts huizen en appartementen zonder sneeuw of ijs al is de tijd correct ligt de stad verlicht het einde af te wachten van alweer een zeer vroom jaar schoorstenen walmen westerse warmte voorbij is de tijd van zonnebaden en jagen op de maagden gebeurt opnieuw op feestjes met heet gestookte wijn…

als kerstbomen verlicht, de flats, de lofts huizen en appartementen zonder sneeuw of ijs al is de tijd correct ligt de stad verlicht het einde af te wachten van alweer een zeer vroom jaar schoorstenen walmen westerse warmte voorbij is de tijd van zonnebaden en jagen op de maagden gebeurt opnieuw op feestjes met heet gestookte wijn…

bedwelmende geur van citrusbloesem de zuidelijke geest van ooit rustig gerijpt in vele eeuwen zo sluipend ruw verstoord langs de blauwe kalme oceaan met grillige roze kathedralen staan hemelhoge dure bouwsels boven de keurige zandstranden vol vierkanten met parasols in aubergine fraise en ook turkoois geuren van factor dertig vette walmen…

Sonnetten zijn een soort berijmde psalmen Dacht ik toen ik de lade opentrok Een boekomslag zette mij voor het blok Ik hoorde weer het ouderwetse galmen Ik rook weer mint, Eau de Cologne walmen Het orgel dreunde en ik, zondebok, Wist in mij weer een kleine jokkebrok Ik deed alsof en dominee bleef talmen Zoals apostelen naar voedsel visten…

Ik treur niet meer, wanneer ik aan de luchten De draf van adels-dronken ridderstoet Of 't plechtig aangegleden praal-vertoon Van Rome's Kerk gestoord zie en vervluchten Door walm van 't uit fabrieken hevelend roet, Als spuwde d'Aarde golpen sombre hoon.…

Het baarde een olievlek, met veel rumoer, en wat ik rook wist ik dat walmen waren. O, dacht ik, o, hier helpt geen mallemoer. Ons lot ligt in de hand van klapsigaren. ---------------------------------------- uit: 'onherstelbaar verbeterd', 1994.…

ze is reeds verstijfd , ontdaan van uiterlijke schijn toch is zij zo, de schone stille dood die opgaat in vuur en rook: de walm, die hemel en aarde met elk ander verbindt, een lint van eeuwige pijn…

De neus nat en koel snuift de uiterste geur van zelfgenoegzaamheid de walm van welzijn. De oren in waakstand voor geluiden die duiden op te vullen voederbakjes en te bespringen poesjes.…

Er vlot een walm door de kamer Het verschroeide weefsel Die bloederige pomp die doorjaagt Getuigt nog van een bitter gisteren Je nipte van mijn gevlei zonder verpinken Bijna hoorde ik jouw tanden knarsen Alsof het glazuur afbladderde Jouw greep verslapt, verkilt.…

de agenda steeds correcter politici gelikter en ontkerkter alles lekt en rekt riekt en kliekt zalm nederwietse walm duur betaald de tong allang weer aangenaaid mensen historisch gepaaid gehaaid babylonisch vertaald de vertolking de riem moet steeds aangehaald verpoldering is nu verkolking geluk de sla gelukt nog steeds in tuinen elk thuisje…

En ook de dichterdroom, die verre is heengevlogen, Een nevelbeeld gelijk, in walm en damp vergaan.- Onze Oudren waren niet als wij; - hun vrome scharen Gewonnen troost in smart uit heilge Bijbelblaren En laafden zieledorst met englenmelodij.…

Bij 't rossig, zwaaiend schijnsel der flambouw, Welks walmen tranen teelt bij 't krinklend stijgen, Zie 'k spichtig kegels stijgen, pegels nijgen, Wier blijde blankheid werd tot wenend grauw.…

Nu voelt men warme geuren om zich walmen, En warmte door de koele bomen wuiven, - De snelle vliet schijnt moede voort te schuiven, En in het matte schuiven nog te talmen; Op de' akker buigen zich de blonde halmen Ontzenuwd, en beschutten met haar kuiven 't Viooltje, dat geen vlinder komt bestuiven, En dat de hette tussen 't graan voelt dwalmen…

Deze wereld, het is om over te dromen Lente, alles groeit weer Het is zo mooi, het vraagt om meer Een klein stroompje door het woud Het is er lang, heel erg oud Krakende takken, oude bladeren De manier waarop we het benaderen Het groene gras, de ruige zee We gaan er steeds weer in mee Golven maken je weer kalm Het gras geeft een zoete walm…

Of als ge in smart dan altijd leven moet, Laat dan mijn ziel in tot uw ziel en paar Hen beiden in één smart en éne klacht; – Opdat ze als tweeling-vlammen in één nacht, Verborgen branden, gloren naast elkaar, In ene stille walm en ronde gloed.…

Bij 't rossig, zwaaiend schijnsel der flambouw, Welks walmen tranen teelt bij 't krinklend stijgen, Zie 'k spichtig kegels stijgen, pegels nijgen, Wier blijde blankheid werd tot wenend grauw.…

Diep is 't stil; langs lange slierten Wier trekt walm op van ontbinding. Plots doortrekken van de polen Alle kringen huiveringen; Reeds gezonken drenkelingen Drijven uit hun onderholen Los en zij bewilligen In een doodse farandole, Tot het schip moet stilliggen Op hun saamgedrongen scholen. Daar schokt mij herinnrings schrik!…

in de beklaagdenbank wil het gehakkel van mijn raadsheer niet horen een pleidooi als één lange wanklank de hamerslag galmt door de zaal ik sta al geblinddoekt, geboeid op een valluik met een vod tussen de tanden een kruimeldief in een gestreept pak bloed stolt in de striemen van mijn polsen de beul smaalt onder zijn kap in een zure walm…

Ik licht op in de nacht zacht als een kaars die kalm en zoet druipt in hete tranen, vanen van troost in haar walm. Blauw is het vaan dat me groet moed geeft in de strijd; zuiver wil ik betonen de dank, flank van liefde tot strijd bereid.…

appartementje is een witte doos maar ik maak van hem een diepe grot en beklad de muur met het figuur van een wolharige neushoorn het plafond tegen de vlakte waar ik reuzenherten laat rennen een project veel prestigieuzer dan het Heckrund van de nazi’s ik loop dan naakt en behaard met ornamenten in de baard hitsig door het huis in een walm…

1 in de arena zwellen de geruchten tot een gifwolk de keizer keert zijn vlakke hand een halve meter boven de schoot een wenk die kwade tongen sust onder hem een ovalen bekken de walm van ranzig zweet zuilen stutten de gevels met een krullend blad bekroond gieren staan vleugel aan vleugel te reikhalzen naar het aas dat nog wemelt…

'aen die kaecke of int pellorijn setten' is gewoon een hoofd in een halsring aan de schandpaal sluiten vel echter nimmer een oordeel zonder schouw van haken en ogen zo was geschreven op een Oud Raedhuys 'ziet rechts de kaak op het bordes' daar was echter geen ring of ringetje wel de paal nagels en een vleselijk dingetje damp en walm…

eens lekker stunten" de barman kijkt hem na een klant roept om bier " 't is bar man", zegt klantlief hij heeft dronkemans plezier sommigen komen voor de paarden anderen voor het zuipen de gokkers komen voor het gokken om de dag van morgen te bedruipen Beverwijk slaapt zijn roes uit het centrum ligt vol met plastic glazen straten walmen…

Maar eerst gaan ze met gevouwen handen in het vochtig walmen van de schalen spreuken spreken. Ze loeren dan naar me. Daarna zal Oom me in mijn wangen knijpen en aan Tante zeggen: 'Vrouw, ze is niet vet genoeg.' 'Ja man, we moeten haar nog wat langer voeren.' Ik kruip door het gat naar een zanderig pad. Daar wandelen kippen.…

zetten de reportages die ik zie op tv met uitgemergelde mensen als levende skeletten Ik voel de rillingen langs m'n rug lopen elk jaar weer als ik die beelden zie ook de film: het meisje met het rode haar beelden die je niet vergeet, zo één twee drie Overwinteren in concentratiekampen die beelden staan op mijn netvlies gebrand zwarte walm…

Hij staat er weer die kutvaas en de fragielheid druipt ervan af Een bosje lavendel met bruine stengeltjes en blauwe bloemetjes Het is veranderd, het was mooi maar het doet helemaal niets meer het is uitgewerkt tot het minimale in kracht beperkt Maar de geur van bloesems hangt als een warme walm in deze kamer En het is geen warmte van…

onze geplastificeerde maaltijden worden weggespoeld met een medicinaal sprankelend drankje onder een met benzeen gevulde walm van industriële lucht en toch laten we ons feest niet ontwijden en prevelen we een dank je onder het slaken van een toch alles beseffende diepe zucht achterkleinkinderen worden straks depressief geboren en even liegen…

daarom versterkt hij met malle muren zijn grens bestrijd die laaghartige loochende lieden over kampen waar kinderen Davids bloed offerden in felle fascistische gloed als inkt voor de treurnis van de genocide geloof de getuigenissen in beelden en woorden die tank stond echt klaar het bericht is wel waar Davids ster smeult nog na in de walm…