Alle inzendingen over walm

Winters ochtendgloren Een sfeer van rouw Een nieuwe dag zojuist geboren Een laagje ijs en soms wat dauw Een dode boom ligt er te kwijnen Natuur dirigeert de afbouw Als het zonnetje gaat schijnen Walmt het hout al gauw Zon en kou strijden In de harmonie van Zen Walmen die zich vanaf de stam scheiden Natuur dirigeert en ment…

Ik rook dus ik besta verdwijn in walmen in slierten en kringen filosofische wolken. Ik rook dus ik verga teer de wegen zwart zuig etherische dampen ver het lijf in en leg plat. Ik rook dus ik verteer alle foute moleculen word sterk en recycle alles wat mij ontzet.…

in het duister van de nacht vrijwel opgaand in die nacht staat een rover en hij wacht hij wacht tot het laatste kooltje niet meer opgloeit tot de walm van petroleum is vervlogen en het oude mens naar boven versleten en kromgebogen dan zal het de volgende dag een kille dag zijn in maart het oudje zal ontroostbaar wenen haar centjes…

een beker water op tafel op een rond stukje vilt met een bord vol dampen recht naar de hemel van de verfijnde veelvraat het vriest glimmende keien onder twee versleten voeten tussen de ramen bloemen een ongepoetste walm en aanvriezend kwijl houdt hem op zijn plaats binnen wordt getafeld naar verheven tradities met het beste van het…

wanend tussen verlichte huizen en wapperende was vind je het maanlicht een beetje dansend van verlangen en je houdt me vast even samen in die tussenspanning betoog jij dat mijn ledig hart een buurman nodig heeft maar ik slaap niet met die wanen ik koop een ander hart in de stad voor vijftig cent en laat een blauwe rook over de stad walmen…

Druppels door hemd gedrongen en langs het lijf gelopen, walm van zachte kaas met bier. Vinger aan de pols. Vier handen op één buik, terwijl hij stapvoets aankomt, en afvalt. Zij valt hem af. Of hij niet eens anders zou kunnen. Haar vraag in zijn knieholtes geworpen. Op zijn knieën gedwongen. De schaafwonden.…

de beelden staan haar nog vers bij alsof het de dag van gister was hoe ze daar zat in die kamer van drie bij vier het was januari hartje winter piepend ging de deur langzaam open een walm van sigaretten en bier drong naar binnen berekenend kwam hij op haar af zijn ogen rood doorgelopen stonden scheef op zijn brede gezicht angstzweet…

Een walm van frituurvet. Een kroket. En dan haar gympen, Nat ook van de regen. Samen op de middenstip.…

Poezels krollig en in broei wijl wij minneweer; in galenzang en moenengloei stoeien Poezel en zijn heer. ’t Zwerk donkert, de kniepert loeit, een vale walm giert en woeit, de kim molmt tot waangetier, schuksels schokken elk liefdesdier, diep duister geruisel in steekstruweel: Nu naakt de Zwarte Zwadderneel!…

de laatste keer de vuilnisman heeft een vrachtwagen gekocht een stukje zandweg wordt verhard achtergebleven sporen vinden hun graf er komt asfalt misschien iemand krabt oude verflagen van de muren als plots een zware beklemming over de warme middag valt zwartgrijze rookslierten stijgen op uit schoorstenen een vettige walm…

vannacht op station Leiden centraal stond de trein uit Alphen aan de Rijn om 00.30 uur in brand de machinist constateerde op twee bankzittingen in één lege coupé uitbraak van walm en vuurzee en alarmeerde stad en ommeland spuitgasten zeiden ter plaatse dit gaat niet spontaan aan welke onverlaat heeft dit gedaan thans zoekt de politie…

Uit open kerkdeur kwam een walm van wierook. Geheim sloop rond het ziekenhuis de ether. Bij het bejaardenhuis hing een belofte in de lucht van zevenhonderd karbonaden. Jongere geuren waren niet voorradig. Het park lag uitgebloeid. De Opels der gelovigen waren gestald.…

we tijdloos in zeeën van tijd zonder vragen zonder vlagen blies de wind zachtjes vleugen geluk in de nacht van onze gedachten aan meer aan eeuwig zonder alleen nog te zijn sleet de pijn alle wonden verbonden we in de lucht zuchten we zei je zacht ik heb alle tijd geduld ik wacht vervulde de geur van jou en mij de walm…

talloze handen hebben de leuningen van de stoelen uit de voormalige rookkamer gepolitoerd ondanks de grote schoonmaakbeurten hing de walm uit vele decennia roken nog altijd in het meubilair in het kraken van de stoelen was nog het verdwaalde hoesten uit vroeger tijden herkenbaar te horen nog ruisen de gordijnen groeten hun…

Warmde zonnepanelen in mijn hand ving de wind met grote wieken druppelde regenwater door het mos liet de lampen branden op wat hout Ik zie grote walmen zwart een zee met gebroken water te veel gesnoeide bomen het wordt alsmaar later Schoffelde in het zand naar sporen uit ’t verleden ’k vond slechts lege flessen wijn en hier en daar een…

het licht verflauwt ijle stemmen doven toonladders gedachten stom schreeuwen roestige filmrolblikken beelden verpulveren geuren walmen verdampen smaken zinken vallen flauw zinnen smelten schitterend tot een verpletterend niets het gevoel slijt de tijd ebt weg wist monumenten de ruimte dijt uit het heelal draait door dwaas…

Twee kaarsjes Een donkere nacht Ze walmen Innig close voelt teder zacht Liefde en romantiek Kaarsjes branden bij liefdesmuziek Vreugde zal liefde baren De nacht in elkaars ogen staren Vlammetjes voelbaar in elkaars vacht Tederheid in het leven gebracht Zacht fluwelen sferen in een glimlach Romantiek vertedert het gevoel zo zacht Kaarsjes…

Aan de oorsprong van de Nijl Drijft de herder zijn vee Hij zoekt zijn heil Door een dikke walm van mest dat brandt Zo is hij de beet van de muskiet voor Maar de as bijt nu in zijn vel Zijn mager vee draagt grote horens Waardeloos voor vleeshaak en slagersmes Gefokt naar volharding en weerstand Wordt vet overbodig Het vee is zijn vermogen…

de Hofstad heeft nu ook een eigen geur een fijn bouquet van hoge Haagse bomen wat walmen die uit dure tunnels komen en zilte Scheveningse vis-odeur de lucht van hier -parfum superieur!…

Langs bloemenwegen zult gij treên, En zoetere geuren zullen walmen, En zoetere zangen zullen galmen In 't veld, dan ooit voorheen; De zon zal eens zo helder glanzen Aan immer blauwe hemeltransen, En eeuwige lente is uw en mijn, Zo gij mijn lief wilt zijn!…

Nachtelijke roos, die geen dag sieren kan Enkel in bitterheid geurt het frisse water met alsem besmeurt verhitte zenuwbanen ontvouwen Satans plan walm van puin over het doodse veen bevende vingers betasten het moeras kwaad doortrokken halmen beemdgras wazig zicht van tranen en geween tijd versnelt tot eeuwig duren moe getergd, de hoop vergeten…

Zacht-snerpend gaan de zeisen door de halmen, Die nedervallen in gebogen rijen Met nauw'lijks hoorbaar sterven, en zij spreien Hun door de zon ontlokte zoete walmen.…

fluwelen gordijnen geplooid en wel ontvouwen zij onzichtbare herinneringen eenmaal gesloten loopt ze langs de donkergroene rookstoel met het gehaakte kleedje nog op de leuning haast teder gaat een hand langs sleetse plekken en haar blik verstijfd bij dat ene verschoten schroeiplekje op de brede leuning ooit heeft zij de walm…

losschraap met een blikkerend mes door kruimels houtskool en rozenblaadjes roer met de olie van jasmijn besprenkel gomhars bindt het mengsel waarin ik een splinter van bamboe doop het smeult en kringelt sereen op als een psalm uit de keel van een koorknaap terwijl de golfslag van jouw buik vertraagt het ademt een indringende geur die de walm…

Vakantie in het buitenland valt me behoorlijk tegen mijn logement is krap het meubilair versleten de bedden zijn niet zoals thuis ze kraken veel gelegen en walmen penetrant oud zweet culinair genot is onbekend eten is slechts overleven niets meer dan minder op mijn bord het klimaat voelt wel oké de hitte is net uit te houden al snuif…

De walm van stoomtram en van blekerij Of van de ovens waar men schelpen brandt Is meer dan thijmgeur aanstichter van dromen, En ’t zwarte kalf in ’t weitje aan de rand Wordt door een onverhoopt gedicht bevrijd En in één beeld met sintels opgenomen.…

De lucht is elektriserend van opgekropte spanning, bezwangerd van angsten en walm van boekverbranding. Geen idee wat mensenhand in een reflex vermag. Het begrip zinkt traag en eindigt in hard gelag. De ijskerker van vroege dagen verbergt een verleden schaduw. Vers geworpen licht verstoort de trage rust ruw.…

De walm van stoomtram en van blekerij Of van de ovens waar men schelpen brandt Is meer dan tijmgeur aanstichter van dromen, En 't zwarte kalf in 't weitje aan de rand Wordt door een onverhoopt gedicht bevrijd En in één beeld met sintels opgenomen.…

De walm van stoomtram en van blekerij Of van de ovens waar men schelpen brandt Is meer dan thijmgeur aanstichter van dromen, En 't zwarte kalf in 't weitje aan de rand Wordt door een onverhoopt gedicht bevrijd En in één beeld met sintels opgenomen.…

Een walm propt zich vol met verstikkend zwart geween. Letters zinken voor eeuwig weg onder mijn zware kleed. Geen rivier kan het razende vuur tot eindeloos schreien dwingen. Enkel de doodgraver kan de onbegraven kreten horen binnendringen. Stuiptrekkend stroomt het bloed langs beide kanten.…