Alle inzendingen over wandelen

Ineens stond je naast mij, met aan de hand je fiets, Haren in de war, het interesseerde je niets Kom, zei je we gaan wandelen aan de overkant Je was opgewonden en pakte mijn hand Je ogen straalden, je verraste mij Er was passie, we liepen zij aan zij Innig en hard, onze lichamen Het park was van ons We waren samen We streelden…

prettige van buiten ademen werd zwaarder mijn stappen trager en de horizon steeds vager ben gestopt met transpiratie overdekt mijn hoofd chaotisch gek wilde terug heb mij omgedraaid schrok en zag het pad dat bergopwaarts lag met mij al in het diepste dal hoe ik ooit ben thuis gekomen is een van mijn slechtste dromen wilde wandelend…

Er zit nog zand tussen je voeten, van je wandeling over het strand. Géén last van 't eeuwige moeten, er is immers niets aan de hand. Zo ben je door het leven gegaan, ondanks alles met een gulle lach. Géén tijd om stil te blijven staan, maar tóch een mens van de dag. Dit vissersdorp was ooit van jou, hier ademde je, heb je geleefd.…

De ring die jij me gaf die ben ik kwijt verbintenissymbool sinds zoveel jaren een ogenblikje van onachtzaamheid verloren op de hei al wandelend bij Laren Om dikgeworden vinger knelt het goud heel even om de pink dan maar bewaren beslissing snel genomen heel erg fout en hóe het sieraad weggleed ook niet te verklaren De schrik…

Dwalend door verlaten straten van mij onbekende kille steden doodstil door Jan en alleman verlaten opgejaagd door spoken uit het verleden wandel ik op een vroege zaterdagochtend aarzelend door mijn hoofd op zoek naar zekerheden waarvan ik denk te zijn beroofd. In een kluwen van verlatenheid en nijd die de liefde even deed verzwinden.…

Geniet van de azuurblauwe lucht de vogels in hun vlucht ruisende bomen van liefde dromen een steelse zoen in het gras zo helder en groen rozen die geuren de natuur, met haar wonderschone kleuren een glimlach van een kind de zon, de zee en de wind een wandeling langs strand twee mensen, hand in hand een zachte bries langs je wangen wat…

Gister heb ik aan de wandel aanschouwd dat haagjes spijklavendel cultivar zijn losgemaakt van elite en kapitaal zoals eerder de cavia en het cimbaal in tuinen van Sloten tot Aerdenhout Langs snel en dijkweg laan of straat het is al Hidcote Blue wat er staat blauw paarse lipbloemen met een dunne aar nergens het roze van Miss Katherine houden…

En na het eten, wil zij van afwassen niets weten, maar ik ga liever wandelen in het bos, en als ik moe word, zitten op het mos. Zij roept, ik heb ook pensioen, wij moeten het nu samen doen, daar had ik niet op gerekend, zij vindt het vanzelfsprekend. Maar ik heb er nu wat op gevonden, ik wordt steeds dover, dat is heel bijzonder.…

Je pakt wel eens een bandje uit een kast, blaast er het stof af en al bij de eerste zinnen wandel je lang vergeten paradijzen binnen, weer als vanouds ontroerd en weer opnieuw verrast.…

Tijdens de ochtendschemering Op een stille morgen Wandel ik langs de beek Water, vertel mij, Hebt u mij hiernaartoe gevoerd? De bomen omringen mij Deze stille, dreigende omheining Is mijn thuis, mijn gevangenis Aarde, vertel mij, Waar kom ik vandaan?…

Altijd was je wel een dromer licht zwevend boven vaste grond gedachtenloop net naast de wereld korte wandeling op de grond al weer aanloop voor een nieuwe vlucht maar de harde werkelijkheid heeft je tenslotte ingehaald voluit gesneden uit je baan gereden als tegenstellingen veranderen in haat tegen alles wat afwijkt van gewenst…

Een man geknipt en geschoren ging schijnbaar als gewoon alleen weer aan de wandel naar Amstelveen maar toch anders - moet je horen: Normaal suf op weg in dromen was zijn tred nu wakker en kordaat met rode konen rechtop over straat Waar zou dat zo plots van komen Kwam die flair wel uit eigen beheer Speelde die knakker soms mooi weer vandaag…

Lopend over wegen met een penseel gekleurd een vogel in de regen zijn vleugels met olieverf besmeurd Achter een geschetste boom en lila bloemenpracht duwt de getekende luchtstroom mij in de donkerblauwe sterrennacht Wandelend over het doek zacht land ik op het linnen zittend in de donk’re hoek weet ik niet hoe te beginnen Hurkend met…

Kleine dingen van de dag doorloop ik in alle rust het nog aanwezige verdriet is weer geblust In de spiegel van het verleden zie ik jou nog dikwijls staan, alles is zo snel voorbij gegaan De nacht zal weer zijn mantel leggen over mij, soms dan droom ik weer...wandelend met jou over de hei Voorbij voorbij voorbij zucht een zwakke wind er is…

naar een lichtheid van dagen die wij niet kennen in het hier en nu van later moet je toch bekennen dat ook daar het licht vervaagd wandelend door tuinen, dor en verlaten vallen er gaten in een zwervend bestaan vanuit nergens, schrijf jij met liefde...naar huis uit grenzeloos verlangen in vrijheid gevangen aan die overkant van…

het najaar is een feest van gouden kleuren wilde wolkenluchten en striemende regens stormen spelend met het vergankelijk blad en wandelen langs ritselende geurige paden kijkend naar de tuinen van vele nette lieden die de ganse herfst al blazend doorbrengen sjouwend met een enorm stinkend apparaat geen bladgelazer meer door onze bladblazer…

Het licht dat die ochtend de wierde besluipt, uiteindelijk zichzelf verblindt, opnieuw opstaat en uit wandelen gaat. Begin van geur als iemand onverwacht voorbijkomt, een afdruk in het voorjaarsgras, vleugje tijd dat aan de aarde ontspringt. Totdat 's avonds alles achter een zwarte wolk verdwijnt, wegdommelt met de doden mee.…

is ’t het onzegbare van die haren na een lange wandeling over straat toen je door de regen had gewaad en de wind maar woei zonder bedaren? - is ’t het sierlijke van je gebaren? de grote schoonheid van je gelaat? terloops met zachte stem gegeven raad? het uit het raam weemoedig staren?…

Ik had met je willen fietsen, lopen, wandelen: altijd aan jouw zijde, nooit wijkend. Ik had alles met jou. Ik had met je willen vrijen, ik had jou... ja... Ik had je... kinderen willen krijgen, zwemmen in de oerbronnen der tijden alles met jou: vorige levens, nu en vele, véle volgende levens met jou.…

donkerblauwe dromen een oeververbinding wenkt zwierig de veelkleurige baan verbindt twee uitersten van het bestaan: mijn diepste vrees en mijn stoutste visioenen ik sluit de ogen en zet een eerste stap deze schrede beroert een onbestaanbare dimensie de weg is week en wankel een schuimend koord zonder vangnet op de draden van mijn fantasie wandel…

slaapgedicht rozenbottel rood weerspiegelt in mijmerend water bloeiende biezen silhouetteren in tranend tegenlicht witte diezigheid maskeert het avant-gardistisch natuurtheater natuur geurt de avond vochtig en zwoel de bloemen hebben hun kelken gesloten kikkers roepzingen hun partners in de poel verdwenen koppels hebben hun dag genoten ik wandel…

Op wandel door het Goor zie ik doorheen het takwerk van de houtwal negen witte zwanen in de nog verrassend groene weide. Het fraaie beeld blijft me bij. In de buurt van het kanaal bemerk ik er drie. Een waterplas maakt het prentje compleet.…

Morgen schijnt de zon die het donker zal verjagen voelen we weer dat het zomer is de wind ruist het lied van de hoop dat zingt in parelmoeren schelpen op het rulle strand het verliefde paartje al wandelende op de vleugels van het Woord gaan hand in hand zegevierend voort kinderen spelen hun spel bouwen torenhoge zandkastelen…

Tuk op dolle extase plaatst de spits de bal op de penaltystip Bedachtzaam achteruit wandelen Cool keepers branie negeren Gierende zenuwen bezweren Vastbesloten loopt hij aan Trapt krachtig, met panache, De bal over de liggende keeper Hoog over het lege doel Radeloos zoeken zijn handen zijn hoofd Atletisch krimpt hij tot een bal ineen…

Samen wandelen naar het verre kijken naar de sterren schreeuwen naar de golven "we komen eraan ... Ja maan we komen" Omstrengeld liggen op het strand.…

Je pakt wel eens een bandje uit een kast, blaast er het stof af en al bij de eerste zinnen wandel je lang vergeten paradijzen binnen, weer als vanouds ontroerd en weer opnieuw verrast.…

Het heette wandeling. Zo kwam ik voor het eerst in Groenendaal. Het breedste pad: wat was het op het spoor? Ze marcheerden zo’n beetje allemaal. Maar ik keek steeds tussen de bomen door. Midden juni geloof ik dat het was. Iemand zwamde over de Ilias. Maar ’t was of daar, ver weg, een feest begon.…

Laten wij de wereld weer vol kleuren verven De beken en rivieren met leven vullen En blazen de wolken van de hemelboog Zodat de zon tranen op aarde droogt Laten we dansen onder de regenboog Als kinderen spetteren in plassen Kuilen graven aan het strand En kastelen ergens hoog in de lucht Als bejaarden wandelen over paden Op een bank op…

Onlangs vond ik op een wandeling een mooie witte steen ruw nog met aardgelaagde strepen hem thuis gewassen en geslepen eindeloos gepolijst tot hij schitterde in de zon een naam er in gekerfd, een edele naam die in eeuwigheid niet sterft wel duizend keer gezegd over het aangeharkte pad ontdaan van afgevallen blad naar de rustplaats gebracht…

Als je ouder wordt, wil je soms doen wat je toen je jong was deed reizen, dansen, spelen nog met leuke partners, yoga, wandelen.. vooral geen uitvallend gebit haar dat grijswit niet doof, kaal, rollators, scooters mobiel alsjeblieft, hoef ik die allemaal niet geen krakkemikkig bewegen! Leven!…