125 resultaten.
storm
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 1.247 Soms zijn er zware stormen
En dan vaart je levensboot
Door de ruige zee
En is de mens in nood
Je zet de zeilen bij
Het roer stevig in de hand
Trotseer je de orkaan
De bemanning aan je zij
En tussen het wassende water
Heb je nauwelijks nog zicht
Maar plots verdwijnt die donderwolk
En zie je weer het licht…
zwerveling van overzee
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 19 boven het wassende water
de voortvluchtige vogels
een verloren verlangen welt op
in zijn verweerde hart
de kruiende wolken
boven leigrijze golven
langs de vloedlijn stapt hij
over een verdronken kasteel
zijn kromme vingers volgen
het verzonken blauw
in de verweerde atlas van overzee…
WADDENZEE
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 300 Als het tij keert
ik sta op de boeg
dan slaat het
wassende water
wild tegen loef
springtij op drift
stralende sterren
verspreiden zich snel
de golven omarmend
van tij tot tij
de zee zingt haar lied
van komen en gaan
als een eeuwig verschiet
zie
de visser komt aan…
Waardland
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 533 brak en drassig gruwt het
vlakke waardland van de zee
en haar niet aflatende kuren
steeds gooit zij haar golvende haren
heimelijk over zijn naakte huid met een
boosaardig schuimbekkend geluid
zullen dijken en vliedheuvels
haar wassende ergernis nog keren
of kolkt zij over in stormgedruis
brak en drassig beeft het waardland…
verdwijnen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 65 de wereld krimpt
bij zo veel stille
uren op de dag
een droom op zoek
naar houvast valt
ontredderd uit de lucht
we raken verloren
in een mengsel van beelden
woorden en wie we waren
het wassende water
verorbert het land
het land wordt weer water
eenmaal in de wolken
zie je niets
tijd om te gaan…
Rehabilitatie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 190 Uit- en aangevreten oe-
vers worden versterkt
basalt, beton; ein-
deloos
veel koppelstenen
die zonder te kermen
ons tegen wassend
water gaan beschermen
terwijl op elke walkant
en ook op de stroom
activiteiten elkaar
overklassen door
verschil in framing*
daar een slimmerik het weet
en ieder ander
daardoor niet meer zwemt
niet…
toegedicht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 35 een volwassen voornemen
-verkeert in goede staat
meerdere ongelezen boeken
voorgekookt als leesvoer
afnemende leegstand
wassende maan
voorspelbare tijden
in alfabetische volgorde
een gietijzeren wolkendek
met daaronder
een enkele goede bedoeling
en nagelaten huisraad
hetgeen een wervelkolom
het lichaam toedicht…
dialoog met de zee
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 592 Neem me mee op het ritme van je golven
jouw wassende water reinigt mijn geest
leeg wil ik zijn
zodat ik zijn liefde weer kan voelen
want dat niet meer kunnen voelen
dat mis ik het meest
Wat je mist zit in jezelf
de bron van liefde
is je eigen hart
laat je warmte stromen
opdat je je eigen liefde
niet meer met dat van hem verwart…
waterwerken
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 118 aan dit strand
verzandt de tijd in een korrelig boek
verdwalen we in zeegeluiden
totdat het koud en kouder wordt
aan dit strand
ondermijnt het wassende water
de handgegraven waterwerken
en het laatste zandkasteel
aan dit verlaten strand
laat ik opnieuw het zand
door de zilte vingers glijden
totdat ik me los maak en vertrek…
Mijn Wad.
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 216 Langzaam sterft het Wad
een stille dood waar het
eerst slagvelden overwon van
het wassende water ligt
het sluisje er verslagen bij
waar eerst vissersboten
aanmeerden drijft nu een
leeg flesje bier
toch kom ik iedere keer
terug naar mijn Wad
en kom ik tot conclusie
dat ik hier mijn jeugd verloor…
retroperspectief
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 208 de boom van mijn leven
draagt mijn werk
als haar vruchten
gerijpt werp ik ze af
onderwijl wassend
hoe anders weleer
braaf als geleerd
mijn leven als slaaf
van de arbeid
de tijd zien verglijden
hoe anders weldra
na balorige keuzes
mag ik gaan zonder spijt
mijn vruchten latend
hun tijd van leven…
standvastig (2)
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 135 Het tandenknarsen van de tijd
het wassende water
de tartende zeewind
weten niet van wijken
ze maken je gestaalde hoofd
koppen kleiner.
Een albatros landt zwijgend
op je hoofd.
Niets en alles beroert je.…
Ompoling
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 136 nog glinstert een tegenstromende rivier
de enige die implodeert naar het brongebied
bevangen door water dat lotsbezegeling wist
met wassende dunheid en afnemend debiet
golvend door diepten van laag naar hoog
jij, zuivere eigenheid die geboren wederkeert
in het oeverzand staat geschreven wie je bent
de zoekende rivier die het onmogelijke…
Och, ween toch niet
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 674 och lief,
ween toch niet om zwarte randen
rondom blauwe dagen
toe,
laat wassende wind de zeilen bollen
en adem lucht in lagen
vaar,
ver voorbij de ingedutte zon
door het wijde water
en landt,
waar dorst zal verdrinken
in warme armen van een tweede later…
als een zeehond
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 847 gestroomlijnd
drijven
op dragend water
de kust bereiken
en aanspoelen
op het strand
het luie lijf
koesteren
in het zachte zand
tijdloos wachten
op vloed
op wassend water
in warme stromen
steeds dieper
verdwijnen
in voedend water
ademloos
overleven
stilte
in een wereld
onder water
verborgen
bodem
van bestaan…
Getij
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 141 Schijn me binnenste buiten
vloei druppelsgewijs
terug naar de zee
verdwijn in de golf
wees wassend gelaat
mijn gedachten
zijn vrij
strooi ze af en terug
getooid met schelpen
het geluid van de baren
brengt ze fluisterend
dichter bij
© Rudi J.P. Lejaeghere
Opgedragen aan Iris Van de Casteele
Juni 2008…
De haan kraaide twee keer
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 182 de haan kraaide twee keer
en nog eens
de nacht ontsliep in de dag
de zoekende zon achtervolgde
verzengde de nacht
strooit de wederkerende as in
de wassende dageraad
en de dag ontrolt zich langzaam
krom als een oude atlaskaart
tot het moment
dat de aarde zich keerde
tegen de dag
en de titaan haar in liet slapen
vredig in de schaduw…
Rood rijzende maan
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 50 ik had je zien lopen
voor de grote rood
rijzende maan aan
een dichterlijke horizon
het landschap straalde
mystiek in gewijde stilte
waarbij langzaam rood
naar geel verschoot
jouw passen
dansten in het gaan
voorbij en terug langs
een wassende maan
waarvan het licht
tot gezicht verijlde in
het diepste donkerblauw
uit de universele…
Een hallo in tegenlicht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 85 de puzzel bewolkt
die wind en wolken
hadden verzonnen
is niet gelegd vandaag
compact scheren
de stukjes langs blauw
maar zon brandt al gauw
zijn opklarende gaten
lost de volumen op
het enige dat blijft
is het warme vocht als
een hallo in tegenlicht
die langzaam verdwijnt
in een rode zonsondergang
als de wassende maan in een
kraakheldere…
Uit jouw schuilend duin
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 258 Uit jouw schuilend duin
ben ik geworpen
schoonheid,
wassend zand
tussen hoop
en troost verloren
loop ik de dagen
aan jouw hand,
voel ik de woestenij
zeer eenzaam
lopen we langzaam
naar het strand
waar de zee
ons doet geloven
achter de schaduw
van jouw gedichten
houden we van onze liefde.…
30 juni
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 522 (voor lieve vrienden)
Toen die dag dacht ik
dat mijn liefde in stukken
was verscheurd
vierentwintig jaar terug
vandaag nog steeds brokken
maar het zal ons lukken
want door wassende tranen
is weer liefde bijgekleurd
bij alle stukken en brokken
waar ik vandaag bij stil wil staan
weet ik dat we steeds knokken maar
er rest toch nog altijd…
avond bij Holte
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 46 in een fel
licht-donker contrast
van ondergaande zon
leveren de wolken
aan de horizon
een veldslag
zo reusachtig
dat het verrast
het land ligt rustig
het wassende graan
zwaluwen scheren lustig
af en aan
ik was nog druk
reed over de wegen
maar de sfeer, het land
houdt me tegen
maakt die
overweldigende indruk
lang kijk ik
en stil
dit…
We kusten stilte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 159 wist je altijd
blindelings te vinden
maar het streepje maan
tekende mysterieus je naam
volgde het profiel
van je gezicht
prachtig werden de zachte
rondingen scherp uitgelicht
we kusten de stilte
van een dromend ervaren
om het paradijselijke in de
schepping samen te evenaren
wij hebben sterren gezien
maar in het volgen van de
wassende…
Vergeef me
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 480 dobber ik niet genoeg
in uw wassend water
niet genoeg
in uw zilver meer
vlinder ik veel te veel
tussen nu en later
veel te veel
tussen nooit en weer
laaf ik me niet genoeg
aan uw dikke druiven
niet genoeg
aan uw droge wijn
tortel ik veel te veel
tussen grijze duiven
veel te veel
tussen echt en schijn
open ik niet genoeg
de deur…
Zes
netgedicht
3.0 met 32 stemmen 2.912 meer dan een beeld
is mij bij van wit en
zwart in kleur gedacht
als het groen van ons in
het grasrollend oliedrum
vrienden voor mijn leven
met jou de heuvel neer
leven bevatte wat het kon
- blik liet niet verder zien -
van schoon en kwader goed
zoals het wassend water wit
in teil ons altijd deed
buiten op de stoep
- nog…
Oude Meester ~ Voor Burry~
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 170 een oude meester doopt zijn penseel
in het kleurrijke palet, waar hij
verdieping mee aanbrengt
op het vers gespannen doek
even later is er 'n verdronken
landschap geboren
waar wolken traag overheen
kruipen, de rivier buiten haar
oevers treedt
weten bomen zich staande te houden
in het wassende water
de gelijkenis sprekend, zo zacht…
Jaarringen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 114 Bronzen standers
in wassende omvang,
reiken tot hemelse
vormen met gewichtloze
wolken als doel.
Rechtstandig, de armen
uit de mouwen geheven,
of in cirkels zonder aanvaring.
Immer op dezelfde plek gebleven,
ontvangen zij de seizoenen
in onvergankelijke aanvaarding.…
standvastig (A. Gormley)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 194 in deze uitgestorven kustplaats
zie ik je staan op het strand
je tuurt -vastgenageld- over het water
een laag roest bedekt
je naakte, harde huid
de deinende golfslag valt stil in je hoofd
het wassende water dat niet van wijken weet
maakt je weerloze kop kleiner
het tandenknarsen van de tijd
de zeewind tart je zilte huid
een albatros…
Koude schoonheid
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 131 Een maagdelijk witte nacht
geschilderd door van Gogh
met duizenden stippen
in reflecterende verf
geluiden dempen hoorbaar zacht
en in de verte bast een hond
wind streelt het dorre hout
langs contouren van boerenerf
van zilver schijnt de grond
in licht van wassende maan
die glans gaat in verstijfde water door
alsof alle leven stil blijft…
In de kiem gesmoord
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 126 Turend naar de vloedlijn
zie ik brede golven
voor eeuwig op dit land
kapot slaan
en de frisse wind
ongrijpbaar licht
als lucht
door de haren gaan
In de verte
ver verwijderd
van het achterland
glijden schepen
met verzonken
patrijspoorten geduldig
naar de overkant
In het kielzog
slechts het wassende water
dat stroomt
als nooit te…