Alle inzendingen over weef

ik droom en rijg mijn uren ongeduld tot avond weef tijd tot muren, raam de tralies als mijn zicht mijn toetsen storten nu betonnen zinnen in de tekst ik wil je gaan beminnen tot je goud mij weer verblindt mijn koper zal niet groenen als ik me vaker in je vind gun mij het licht dat in je ogen schijnt voordat je uit mijn…

Weer slinger jij door mijn leven razendsnelle fijne draden kroelen innig om zich heen wil je leiden maar houd je niet bij jouw kwetsbare draden grijpen vertrouw mij weef je teder door obstakels begrijp de wil tot groei als een granaat jouw passiebloei te tonen iedere passant stil te laten staan maar.... laat mij teder weven.…

Parijse voorstad Saint Marceau La ville est belle Le temps est beau Ik verf en erf met grote ogen weef ik wol zie ik tinten kleuren maken gobelinscharlaken Handgeweven Frans verworven Vlaams gewijd La main, mon ami en een getouw zijn het onderscheid…

ik adem je uit maar in het zachte geluid weet ik dat jij bent gebleven je voelt als mijn geweten steels tastend onderhuids daar weef je de draden in de kleur van jouw patroon uit rafels van mijn leven die ik je in vertrouwen heb gegeven jij vormt en toekomst zo het heden uit de lucht van het verleden ik adem je weer in…

in augustus is het licht aan zee zo wonderlijk hoe speels ook in een weerkaatsing op het rozenhoedje van het kind dat kleurenwoordjes zingt overstemmend de schreeuw de krijs van een grijze meeuw mijn ogen vinden schoonheid in een droomkasteel van zand de glanzende kokkels tussen een schelpenrand ik zweef, ik weef zoveel lieve…

Zorge, zorge, weef het kleed dat de dagen spinnen. Eerst het leed, en dan het kleed. Ach een kleed van linnen. Zie, de nacht is zwoel en zwart. Sluit mijn ogen, zorge, Eerst uw ogen, dan uw hart... Heeft mijn hart geen morgen?…

Geef mij woorden en ik weef Er gedichten van voor jou of een verhaal Dat is het doel waar ik naar streef Schilderen voor jou met taal. En mijn droom zal worden Tot een beeld vol kleur En zelden zag men de woorden sierlijker dansen Dan op het ritme van mijn rijm.…

Mijn liefste Jij gaat nu slapen Ver van mij In een fluister schud ik Jouw kussen op Weef er dromen in Kus liefde op de slaaprimpeltjes Van je wangen Trek het dekbed in warmte Over je heen Met mijn armen vol van passie Streel ik de hartstocht Van mijn zijn Mee met alle verlangende dromen Laat ze jou warm houden Tot wij weer samen zijn…

andere klonen op het uitzaaien na dan viel er ook niets te vertellen voor geen reden iemand te bellen bleef er gewoon hij met zijn elan tot ook hij begon uit te spellen zoveel aan dit te geven om het zaakje rond te krijgen zoveel om niet meer te zwijgen net genoeg om door te leven de steen nog niet op zijn lief zijn wijf nog lang geen weef…

weef ik als een Aladin ismes tot een bont tapijt dat in bevlogenheid schakeert van kapitaal naar communisme de moslim naast de christen elk schisma kunstig ingeleid mijn weven gaat geheid verkeerd de kleuren zullen dringen maar het zuiver egoïsme kan ik zeker kwijt rondom het stipje altruïsme en met wat magisch realisme komt ook een…

als een schaduw weef ik mij door jouw dromen blijft de wind waaien is het niet hier, dan wel daar soms, heel even maar blootvoetsgewijs liepen mijn voeten door het water deed mij afkoelen zó lekker fris ik voel mij dan blij verrast vanwege jouw gloed, die mij aanraakt droeg jij mij er doorheen is het oké gaat mijn dans door de branding…

september, er is kou en vocht met zorg de draden uitgezocht ik weef ze tot een stevig web waarin ik je gevangen zet geen nood, de kou zal jou niet deren geen reden om het hoofd te keren ik knoop en vlecht en span het touw in kleurig jacquard rondom jou vermeng wat haren en wat zweet met stukjes weefsel van mijn kleed ik zorg…

ik graaf de stilte op schep ze tot wolken en tengere draadjes weef ze in een bruidssluier vlak voor het altaar ontkomen aan het licht adem jij vage beloftes sleep ik mijn naam tot in je schaduw ontrouw en dode woorden rukken de nacht uit elkaar alleen het gangpad blijft over en schijnt door een bleek wit gelaat niemand zal zich…

geef mij je angel en honing kom dichterbij ik streel je tot koning je dood is goedkoop als je mij nu zou steken zo kort bloedt geen leven weef het geel van de maan met de kracht van de wind in het blad van de bloemen de glans zal verbleken als het licht van de zon de nacht doet vergeten we vliegen in rood stuiven meel op de…

geef mij je angel en honing kom dichtbij ik streel je tot koning je dood is goedkoop als je mij nu zou steken zo kort bloedt geen leven weef het geel van de maan met de kracht van de wind in het blad van de bloemen de glans zal verbleken als het licht van de zon de nacht doet vergeten we vliegen in rood stuiven meel op de…

geef mij je angel en honing, kom dichterbij ik streel je tot koning je dood is goedkoop als je mij nu zou steken zo kort bloedt geen leven weef het geel van de maan met de kracht van de wind in het blad van de bloemen de glans zal verbleken als het licht van de zon de nacht doet vergeten we vliegen in rood stuiven meel op de…

mijn geest behangen kan mij een vreemd vertrouwde pijn bevangen die ik aan de vervlogen jaren wijt ik raakte veel van mijn illusies kwijt met stille weemoed en een vaag verlangen zou ik nu alle tranen willen vangen die in het leven door mij zijn geschreid maar als de lange nachten zijn gekomen en dagen grauw en somber zijn getint dan weef…

Hoe dikwijls dans jij rond de kwetsbare schoonheid van een innemende natuur en weef jij woorden naar het woord van toen met groene ogen en een fruitijsje voel ik jouw huid een tijd verspilt met zwijgen in mijn gretig hart heerst een duisterstorm heb ik je eindelijk gevangen in de droomstreek van verlangen voel ik jouw tong zal…

ik weef met zonnestralen lente in patroon niets is nog gewoon kleuren zijn als nieuw en voegen zich al beeldend naar mijn droom hoogpolig wordt het grastapijt waarin de madelief en paardenbloem gedijen de els dropt katjes als haar kleine bruine schatjes met pluisjes wol komt dadelijk de kastanje vol als zij haar kaarsen toont in…

Weef tusse' uw hart en 't leven Het kleed van schone schijn - De bloemen daar geweven Zullen de ware zijn. Als andren ze anders noemen Hebben zij ook gelijk - Het zijn nu eenmaal bloemen En leugens tegelijk.…

Weef tusse' uw hart en 't leven Het kleed van schone schijn - De bloemen daar geweven Zullen de ware zijn. Als andren ze anders noemen Hebben zij ook gelijk - Het zijn nu eenmaal bloemen En leugens tegelijk.…

Ik weef een web van woorden vol verrassende akkoorden. Soms dwarrelen emoties neer, die ‘k vasthoudend voor jou fixeer, componerend in harmonica en neurologische narcotica. Jij geeft aan alles zomaar zin. Als ik mijn spinselen begin, ben jij het meest bekoorde in de wollenwarme woorden.…

als verstrooid dichter in de beschouwende schaduw weef ik mijn gedachten van al dat ontgaat aan licht of zicht of verwachten geborgen en verborgen in de mensenziel u zoudt haast gaan denken is leven slechts zwarte inkt: het vergaren van zorgen ik vertel u van schoonheid van vragende tastende vingers de weelde van ingetogen blijheid…

Je weeft mij langzaam in jouw web Gebonden in jouw gouden draden In jouw gedachten wil ik baden Met alles wat ik in mij heb Het web van jouw geweten Weef jij door mijn gedachten Geduldig blijf je wachten Tot ik volledig ben bezeten Je streelt mij langs mijn lijf Tot ik mij aan jou overgeef Gewillig in jouw wereld leef In mijn…

Ik weef een web van licht aan de hemel die baadde in duister, de dag groeit langzaam een gezicht en een stem aan verscholen gefluister. Ik schenk kleur aan de druppel van dauw die hangt in ’t ontluikende land en schoonheid en kracht aan de vrouw wier licht in de avond gestrand.…

ik schrijf geen épos maar voor hen die slechts voor zinnen gaan in ratio kan ik bestaan pas in schaduwen borduur ik mijn bestaan versier de feiten zodat lezers zich er vast in bijten volhardend als ze zijn zoekend naar de pijnen lijnen volgend in een zwaar beproefd gezicht weef wolken in de lucht beschrijf het hemelse gezucht over…

“Wat erg, wat mensen allemaal beweren. Wij? Een eliteclub? Nee, da’s niet waar! We zitten hier gewoon wat bij elkaar, Echt niet om jullie stiekem te regeren. Achter de schermen lachen wij ons rot, En noemen zo’n gedachte ‘een complot’!”…

gezang tussen het lover in het oude sterrenwoud schitter kranst mijn aangezicht het is een magisch onweerlicht geboren tussen elfenkoren gezeten op mijn troon vannacht staar ik onbewogen naar gezichten die mij smeken met stemmen zacht en groene ogen die fel oplichten ik ben de Oberon van Avalon de elfenkoning zonder weerga bedachtzaam weef…

Ik ben handelsreiziger in gedachten die ik samenpers tot een caleidoscopisch beeld ik weef mijn eigen wereld met geleende fragmenten tot een geheel geen bol, o nee, geen plat vlak ongrijpbaar hangt het tussen weidse verten en lage trage wolken zomaar ergens binnen handbereik uit de diepste troggen van de wereldzeeën vis ik kleurige…

Ooit, weef ik de echte zilveren vlammen! Ik besluit nu, ooit, heeft mijn hoofd en hart meer lucht……