Alle inzendingen over weglopen

. '...dat ik in de deuropening van de keuken stond, dat mijn langzaam weglopende, bijna gestorven vader zich in de tuin omdraaide om naar me te kijken en dat ik, terwijl ze van alle kanten op me af kwamen en ik ze -uit alle macht- van me afsloeg, tegen hem riep: "Gá nou - ze pakken mij ook!…

laat ik maar rondstormen in mijn hoofd de deur dicht smijten achter mijn verdriet een weg zoeken uit jouw onbegrip dat ik niet verdraag Ik lijd, wetend geen kind te zijn, jij mijn moeder niet die open of gesloten mijn gezicht lezen kon We moeten moeite doen: getrouwde liefde, samen onder een juk het leven door willen gaan, niet weglopen…

Het vorige gedicht is kwijtgeraakt in een macaber niemandsland waar oktober zich laat horen en duisternis in zwermen neerstrijkt binnen beweegt hij door de kamer alsof hij kan weglopen van een gedachte maar de beelden klampen zich vast en beuken zingend in zijn rug angstig hoort hij zijn leven breken beent nog dieper naar voren en denkt…

Tijd hebben Hij had tijd zat, zei hij altijd, maar wat hij had was tot zijn spijt weglopend zand tussen de vingers van zijn hand. Niet hij had tijd, de tijd had hem, hoe ook verbeid, hij had geen stem.…

De fundering is goed en stevig maar we bouwen het opnieuw op Vol vertrouwen want dat zit goed als ik na maanden ga kijken Weet ik niet wat ik zie het is meer zand dan cement Daar staat het nieuwe huis in aanbouw ik kijk ernaar dit is niet het huis De oude fundering staat er nog dat is het enige wat echt is Weg is het vertrouwen als ik wegloop…

Dan wil jij weglopen me urenlang laten voelen dat ik heel erg, nou ja alsof jij gelijk hebt Je trekt je los, altijd sterker altijd aarzelend bij de deur soms ben ik je voor, werp ik me op jouw pimilo rijd ik rodeo op jouw borst kroelend en masserend tot jij je gewonnen geeft en ik me kan aanbieden als spiegel van wie jij ook bent…

-zoop zijn avonturen lens- Van huis weglopen werd haar wens om 't even was hij zwerfprinses. Met zwavelstokjes langs de deuren zag zij zichzelf het liefste leuren. Aan zijn oorsprong had ze lak. Ook lippenstift en luxe geuren, poeders, zalfjes, schaduwkleuren. Zo werd een beautycase; knapzak.…

Los het op, blijf er niet voor weglopen. Voorspellen kunnen we niet. Leef je leven en geniet! Een nieuw begin een nieuw jaar. Heb plezier met elkaar. Lieve mensen een gelukkig nieuwjaar!…

Ik pak mijn gedachten in cadeaupapier En doe er een mooie roze strik omheen Schrijf er in sierlijke letters je naam op Het is een presentje enkel voor jou alleen Als je dan weer een keertje aan mij denkt Maak het pakje dan maar voorzichtig open Luister goed naar mijn gedachten voor jou En laat ze niet in het luchtledige weglopen Beschouw…

Zet je hart wijd open Ik zal je écht niet kwetsen Niet omdraaien en weglopen Omdat ik van je hou! Stel jezelf open Ik geef zoveel om jou En wacht op de tijd Dat je me vertrouwt! Leer liefde te ontvangen Ondanks je gekwetstheid Ik heb er toch teveel van En wil het aan jou kwijt!…

Mezelf haalde me in en zei: je kan niet meer weglopen. Wat deed ik? Bleef maar op een wonder hopen. Ik zei: ik ben er nog niet klaar voor! Mezelf zei: maar meisje het leven gaat door! Ik bleef hopen en ze was opeens weg. Toen was ik blij, maar nu heb ik pech. Ik heb haar nodig op dit moment. Want nu is er niemand die mij echt kent.…

ik zie het weer voor me een greep naar een kindje een snelle gestolen knuffel vanuit haar diep verschrompeld resterende moederwarmte een moeder schreeuwt angstig laat los – wat met pijn, jaloezie en kwaad gebeurt ze beseft wat een kansen de dope haar heeft ontnomen ze blijft alleen scheldend staan ziet ze weglopen haar dromen iedereen…

en dan omdraaien en weglopen en een deuk in de grasmat schoppen IK WIL WEER GRAS het is toch bezopen door dat kutkunstgras gaat voetbal naar de knoppen ik wil weer gras zoals het was…

Denk je aan vroeger Denk je aan nu Denk je aan de dingen die je hebt meegemaakt Of wil je liever vergeten Vergeten waar je vandaan komt Vergeten waar je misschien niet meer naar terug gaat Langzaam weglopend, zonder omkijken Zodat je niet hoeft te zien wat je gaat missen Of rennend Rennend hierheen Terug naar waar je vandaan komt Terug naar…

Wanneer ik mij omdraai en wegloop wandelt er dan een grijns over jouw gezicht of draai je gewoon het licht uit zodat alleen het duister jouw grimas kan zien zoek jij dan op de tast de afstandsbediening en zap je even langs die jaren waarvan de scherpte, de kleuren en het geluid niet afgesteld hoefden te worden omdat het klopte…

een slang met arendsklauwen komt uit de tuin gekropen vette klissen in zijn nek ik hang te hijgen in de touwen een gevorkte tong kietelt mijn hielen vleermuisvleugels vouwen open als een waaier van vliezen ik sta maar wat te stuntelen wil met fladderende armen weglopen net binnen jouw bereik vind je het wijwatervat druppels sissen…

Wat is dat toch een leventje van u, Alles te doen met uwe kleine handjes, Zo klein en fijn weglopende in de randjes Der mouwtjes, die weghouden in schaduw Uw armpjes, die zo warmpjes en zo luw Ligge' aan uw lichaam; en uw kleine tandjes, Zij knabblen al wat komt over de randjes Van uwe…

weglopen, wegrennen, vanwege het pesten in m’n jeugd nu blijf ik veelal weg van wat en wie me kwetst sluit me op, in en dus af en wordt niet begrepen wil ik in discussie, uitleg, dan ben ik niet hun partij waar dat dan aan ligt wordt niet gezegd ze vinden me dan wel een doodgoeie ziel maar gelukkig voordat mijn schoonvader stierf zijn…

ik zit opgesloten als in een gevangenis met open deur ik kan gewoon opstaan en weglopen en voor morgen maar het beste hopen maar ik kan het niet ik zit opgesloten vast geketend aan de muur met ketens zonder sloten want zelfs die zijn hier te duur maar ik kan het niet ik zit opgesloten als een vogel in een kooi van de tijd hier heb…

Als ik wegloop om mijn tranen loop ik weg met mijn tranen persoonlijk vocht door eigen verdriet Dus tranen van en voor mij en niet van en voor anderen Ze zouden niet weten, waar ze aan toe zijn als ze ook nog zouden dienen voor jullie En troosten dempt vooral de put die veel dieper reikt dan dieper Dus laat je eigen tranen komen snik…

Anderen blijven Een gesloten boek Voor je Zolang je nog wegloopt Voor: Wat er zich In jou Afspeelt…

Je sterkte zit juist in je zwakte daar van tijd tot tijd aan (moeten) toegeven zeker niet voor weglopen al vind de hele wereld jou een loser het maakt jou tot blijvende kampioen "You never walk alone" maar besef je loopt altijd alleen op je eigen benen en soms op handen en voeten omvallen en weer opstaan ook met zoveel facebook…

blijf maar even zitten wachten 't duurt vast niet meer zo lang laat je niet door angsten leiden maak jezelf toch niet zo bang blijf maar even zitten wachten weglopen helpt jou zeker niet zie de waarheid onder ogen soms met pijn soms met verdriet blijf maar even zitten wachten straks krijg je antwoord op jouw vraag niemand kan echt iets…

Altijd maar weglopen, verschuilen voor de pijn. Angst, pijn en verdriet, eens slaat de tijd om. Alles lijkt zoveel mooier, maar ook dat kan zo over zijn, waarom? De herinneringen achtervolgen je, ook al is het allemaal voorbij. Alles lijkt zoveel anders, maar je bent nooit helemaal vrij.…

Nu is het niet meer één maar twee, niemand die het ziet, maar ik zie dat de ander geniet, mij inruilen voor een ander, weglopen als ik tegen ze praat, gemener kan haast niet. Niemand die het ziet, maar ik zit vol met verdriet, mijn onzekerheid wordt erger, ik word steeds stiller, voel me buitengesloten, maar wat doe ik verkeerd?…

u het gezien-' scheeuwde hij me toe, haast wanhopig zich tegen de stroom aan me vastklampend ik wist niet wat 'De voortdurende vernieuwing van alles wat leeft- het ontspruiten, bloei en rijping, sterfte en dat het dan weer opnieuw begint- dat werkelijk alles zich steeds vernieuwt meneer' hij blikte hierbij wild om zich heen van me weglopend…

Waar ik nu niet meer voor wegloop, maar er tegen vecht op hoop van zegen. Daarachter de bergen, torenhoog ontstaan door de vele problemen. Toen jij tegen me loog en me bedroog, maar ik heb het je nooit kwalijk kunnen nemen. Nu ligt alleen het dal nog voor mij, de oase van verdriet.…

Mijn borst open te rijten, te graven in de bagger dat mijn hart smoort en zo gretig omsluit; hard wegloop voor de krampen van pijnen door een ander. Aan wie het aandurft wat ik nog nooit gedurfd hebt, wat ik alle dagen nalaat. Dat als ik knielend in mijn scherven mezelf weer alleen laat.…

geboren vroeger uitverkoren meisje bekoren liefde haat verloren orde rust verstoren bestaan verstand gewoon einde start schoon verwordt eerlijk oprecht zelfmoord vlucht pijn mixen pillen wijn wegnemen leed venijn vluchten zweven ziek konijn kinderen toekomst niet ik - en zij omwenteling dromen wil recyclage mens verspil stoned angst weglopen…

Ik voel me zo gewoon Niet anders dan al die anderen Ik voel me zo onnodig Zonder mij zal er niks veranderen Leven in mierenhoop Waar je dagelijks hetzelfde doet Zoals je opgedragen wordt Gewoon omdat het moet Als ik uit de hoop wegloop Dan zal ik heel erg eenzaam zijn Zonder iemand die ik ken Heel alleen heel erg klein Maar toch droom…