318 resultaten.
Rode aanslag
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 292 Rode aanslag
op het glas,
dat zo eenzaam
op de aanrecht staat,
wenkt
als juffrouw
het verlangen
naar een nodeloze dronkenschap.
Been aan been
met de wereld
die zo moeiteloos
haar hoofd wegdraaide
na die ene laatste slok.…
Schaduwloos
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 293 Mijn schaduw zag me
verschoof en zwaaide
wenkte me dichterbij
kom bij me - kom in me
doe je licht maar uit
Maar ik stapte opzij
in de volle zon
hij volgde mij
loste echter op
in al dat licht
ik liep door
schaduwloos
veel lichter…
De solo's voorbij
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 133 heb mijn vleugels gestrekt
ben tot de toppen gegaan
wist dat ik niet hoger kon
kende de verte
daalde langzaam in glijvlucht
keek af en toe achterom
maar de horizon wenkte
in het nieuwe verkennen
de solo’s voorbij ook voor mij…
Na het sterrenraken
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 185 je hebt
geen vleugels
toch vlieg je mij voorbij
kijkt
lachend om en
wenkt naar mij
ik loop
op wolken
naar je lach
je ogen
leiden mij naar
duizelingwekkend hoog
na het sterrenraken
landen we voldaan
in aardes warme schoot…
Kom.
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 299 Je kijkt me aan met stralende ogen
kom zeg je en wenkt me met je hand.
Ik loop naar je toe want jouw lach
en ogen verwarmen mijn hart.
Ik pak je hand vast en leg in een stil
vertrouwen mijn hand in de jouwe..…
In eb en vloed gedijen
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 551 ik ben er voor jou
ook al raak ik je ver
in het
samen zijn,
her en der
al zou ik aardse
klanken spellen
en jij van achter
afwezigheid denkt
ik kan slechts
fragmenten tellen
liefde kent een ritme
gelijk mijn hart
jou met zijn slagen wenkt…
Alleen de verte wenkt
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 28 de lange vitrage
houdt mensen
weg van de ruiten
versluieren het zicht
ik probeer
ogen te vangen
maar ze blijven
niet lang hangen
te kort voor een
herkenning en
oplichting van iets
uit vroeger in de blik
ze gaan zonder
gezicht in de laatste
cirkels van leven
niemand die hen
de koers geeft
in omarming of troost
alleen de verte wenkt…
Linksomkeert
snelsonnet
3.0 met 22 stemmen 2.123 Wellicht dat Fidels heilstaat hem weer wenkt,
Waar iedereen mag zeggen wat hij denkt.…
Bodemloos
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 652 Bacchus wenkt mij vanavond
met duizenden gegiste druiven
zal onder in dit laatste glas
vergetelheid nog komen?
vriend, vul nog eens bij
nóg voel ik niet de roes
die al mijn pijn verdooft
jaren vretend aan mijn ziel
stomdronken zal ik straks
schreeuwen om mijn moeder…
Stuifmeelkorrel (2)
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 770 Verspreid door wind
Breidt het groen uit
De korrel zweeft op blaasjes
Verscholen in een bloem, een schutblad
Soms, door toeval vervoerd
Vindt hij de stempel
Zoals bij een maïskolf
Een kam die in een bundel hangt
Maar de wind verspilt hem
Zijn olie en eiwit
Waar de plant voor in de buidel graait
Dus wenkt hij de gonzende bode met een…
laatste dans
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 122 er hoefde niets
te gebeuren
hij belandde
vanzelf op
een plek aan
de rand van
vergetelheid
hij danste met
Aphrodite
een lichtvoetig
leven tot de
muziek verstilde
en Chronos
hem wenkte
hij draaide zich
om en reikte
de hand van de
gevederde
dood voor de
laatste dans
aan de rand
voorbij
vergetelheid…
Mijn Beul
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 648 Toen ik alles overzag
Zag ik dat niemand meer schuldig was
Ik zei dit
En de beul sneed mijn tong eruit
Ik lachte en schreef het op
De beul hakte mijn vingers af
Ik lachte en wenkte naar het schrift
De beul stak mijn ogen uit
Verblind
Slachtte ik de beul af…
Koekje
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 122 Hij zegt koekje
en dan zoek je
een betekenis achter het woord,
dat je zo graag hoort
om wat je erbij denkt
dat hij je wenkt,
dat hij iets voor je voelt
en er iets mee bedoelt,
wellicht een verzinsel,
een hersenspinsel,
maar zo leuk om te geloven,
al wil hij er niets mee beloven,
je verzint zelf het verhaal,
en gelooft het helemaal!…
Ontembaar tij
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 201 Hoe ze daar ligt
zo mooi, aaibaar en stil
en als ze haar ogen open doet
weet ik niet wat ik zeggen moet
Hoe ze naar me kijkt
met de blik van een engel
en als ze me wenkt
voel ik hoe deelbaar ze is
En als ze...geef ik me over
en leg me bij haar neer
ik raak betoverd en we beleven
de liefde keer op keer.…
Tantalust
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.511 Ze wenkt en wekt mijn lust
ik loer met grote ogen.
Het liefdesgal eenmaal gespogen
de natte dromen droog gesust
het brandend bos mijn beest geblust
vind ik een ogenblik gelogen rust
wat druppels troost na digitale tantalust.…
einderloos
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 54 in de schaduw van de dood
die de kleuren van het leven
verlicht tot aan de horizon
waar het verlangen wenkt
dat het verzet zal breken
lijkt de strijd om het bestaan gestreden
als ik op het kerkhof van het even
aarzelend mijn vleugels spreid
voor een reis zonder einder
de verre vlinders achterna…
Loslaten
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 1.243 Enkels in slingerplanten
verward, door doorns
geschraapte armen
aan een brekend lijf
Het steile pad
te smal, stort
uitgeplozen wortelwanden
de afgrond in
Diepte wenkt omhoog
steelt tijdloos adem
langzaam laat ze los
en sterft de leegte in…
Verlangen
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 646 Verlangen zich uitstrekkend
naar Mysterie;
naar gekend-zijn en gedragen,
naar willen en wagen;
Mysterie dat wenkt en doet beven,
Mysterie dat bron is van leven.
Verlangen op zoek naar 't Geheim,
vertrouwen en toevertrouwen,
verwachting en hoop,
openhouden op
toekomst en leegte,
Aanwezigheid.…
Vaalwitte hoeve
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 323 Een groene vlakte
wenkte mild
er dreven wolken in
twee blonde paarden
keken mij van ver
grootmoedig aan
hoge wilgen
keken keer op keer
met reverentie neer
vaalwit zweeg de hoeve
de poort zag ik
geduldig openstaan…
verlichten
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 215 het is werkelijkheid
die men van binnen
door begeestering ervaart
en zich komende dagen
fijn besnaard
over ons verspreidt
gelijk een duif verbindingen legt,
zich aan het ongrijpbare wijdt
dat licht schenkt
aan elkanders zielenwegen
opdat leven liefde zegt
en naar het voelbare inzicht wenkt…
Als je jong bent
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 74 als je jong bent
moet je toch
bij de ander
lichamelijk
aanwezig zijn
praten lachen
weten dat er
veel toekomst
ruimte is
een horizon
die steeds
wijkt en wenkt
naar je verlangens
dat er grond is
waarop je je
stappen zet
mag je ook
de bloem zijn
veel kleurig
als bladeren
in de wind
als je jong bent…
De laatste sluiers
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 120 warm wenkte de zon
maar wolken kromden zich
vasthoudend om de aarde
lieten haar niet
vrijuit stralen met
het lang ontbeerde licht
pas na de middag
lossen laatste sluiers op
reikt voorjaar naar zijn top
om in een lange schemering
met onomkeerbaar uitproberen
zijn lentekleuren nog te presenteren…
JUNI-OCHTEND
poëzie
2.0 met 6 stemmen 926 Dan, vredig, fluistert hart naar geest
(Zo leest een vrome zijn getijden):
'Alles is rein, en alles feest,-
Het wenkt ook ons nog tot verblijden.'…
Toen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 178 ze raapt schelpen
in gedachten van toen
voelt de ronding
van een vochtige zoen
de tong proeft het zout
dat de wind haar schenkt
ook al is de stroming koud
het is warmte die nog wenkt
de liefde streelt
haar vingers
in wisselende gang
heen en weer
haast opwindend
keer op keer…
Onvervreemdbaar
gedicht
3.0 met 31 stemmen 9.185 Hen wenkt een wereld waar de groten,
de tijdelozen, voortbestaan.
Tot wie wij kleinen mogen gaan;
de enigen die ons nooit verstoten.…
Diep
hartenkreet
3.0 met 38 stemmen 2.169 Waar jij ook zal gaan of staan
Er is altijd iemand die aan je denkt
Die je niet vergeet en om je geeft
Er zal zijn wanneer je haar wenkt
Ook al ben je ver weg van mij
Voor mij blijf je altijd dichtbij
Verborgen in mijn hart en ziel
Zo werd je een stukje van mij
En zo zal het voor altijd blijven
Je zit diep geworteld in mijn zijn
Een intens…
Onvervreemdbaar
gedicht
3.0 met 57 stemmen 20.606 Hen wenkt een wereld waar de groten,
de tijdelozen, voortbestaan.
Tot wie wij kleinen mogen gaan;
de enigen die ons nooit verstoten.
---------------------------------
uit: "Niet nog een boek"…
Verliefd zijn
hartenkreet
2.0 met 17 stemmen 1.450 Maar één ervan schrijdt
als een magische prins
op zijn eenhoorn
door de eindeloze gang
van mateloos verlangen…
van tomeloze hunkering…
En aan het eind
wordt de droom
dan toch
werkelijkheid
wenkt
de zalige verrukking
in de troonzaal
van jouw hart...…
Het licht schrijft zonder woorden
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 234 Het licht kent geen ophouden,
geen vertraging,
het wenkt en groet.…
Afscheid in de avondzon
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 241 zag je hand die zwaaide
zoals een vogel draaide
voordat hij dook
snel opklom
naar de hemel en
in een verre horizon vervloog
maar je vingers wenkten
kon je nog eenmaal
liefde schenken
oplichtend afscheid in de avondzon
geen vlucht maar rust
zij keren morgen veilig terug…