Alle inzendingen over wicht

In 't lover van der doden rustplaats, bij 't zerkje van het arme wicht, heeft zich een eenzaam vogelijn het donzig liefdenest gesticht. De zoele lentewinden, ze koestren, onder feestgeruis, de zanger in zijn groene woon, het kindje, sluimrend onder 't kruis.…

ik spreek met wie je eigenlijk bent streel wat je nooit echt genietend hebt gekend ik zie het blonde wicht een zacht verbaasd gezicht op deze wereld handen schrijven poëzie in zand en dichten blanke duinen we gingen op en in elkaar toen vloed het strand afstruinde lachend naar een halve maan die in rood de zon opruimde…

het licht was een cirkel en in dat licht zat heel blij het licht zelf, een vrolijk wicht. naakt zij was zeer zedig als licht in licht, en wind speelde wind met haar in het zicht.…

verlaten straten Al het menselijks is uit haar leeggeroofd Wild rukten handen de kleren van haar lijf Haar leven in een seconde van tijd uitgedoofd Haar schoen is zij verloren in het gevecht De tranen zijn stille getuigen in haar bevlekt gezicht Een schamel kledingstuk hult haar blote lijf Totaal verward doolt zij eenzaam rond, het lieve wicht…

In een penthouse in Manhattan vermaken zij elkaar glimlachend De lucht is blauw, balkondeuren open beiden in ontklede staat Tere schaamstreek bedekt zit zij het oude wicht in balans met blote dij de armen wijd uitgespreid Zijn haar krult roodblond uit zijn slip Zou hij zich omdraaien en haar naar beneden smijten vanwege levensverzekering…

meisje met je mooie ogen meisje met dat kuiltje in je kin jij hebt mij destijds bedrogen weet dat ik het misselijk vind meisje met die fraaie benen met die lach op je gezicht waarom ben jij toen verdwenen werd dat godvergeten wicht meisje met die fijne handen meisje met die golfslag in je haar in gedachten naar verre landen niet met mij…

Ik kijk en luister naar dat kleine wicht. Ze rent alweer vergeten is het leed. Opnieuw verlangend naar het spel dat sleetje rijden heet.…

O winden vier, o vruchtbaar wicht Mijn lijst van liefdes is zo lang Ik bleef te vaak als enigst kind In dromen achter het behang Doch sinds een jaar of zes Heb ik een appel, pret Als zij uit liefde zegt Gij vleit der minne slecht Ik ren dan snel naar een sonnet De geest der schoonheid is mijn vreugd Een schoot die rood mijn hoofd opzet…

Waar ik was kan ik niet zeggen, een stofje was ik, zonder 'wicht. Om een afstand af te leggen ging ik sneller dan het licht. Onderweg zag ik ze flitsen, gerekte stukjes wit en geel, ze leken aan elkaar te ritsen, eindeloos en meer dan veel.…

Haar zwangere buik met jongen of wicht. Oreert Femke tegen bezuinigingstucht. Fulminerend tegen naderende ellende. Haar lipjes trillend van ridderend moraal. De kamer gaapt - hoort bekend verhaal. Einde verzorgingsstaat - harteloze Balkenende. Femke preekt, draalt weg van microfoon. Armen over elkaar - met ferme pasjes.…

Kooitje open, deurtje dicht - stom wicht dat de geur van het hooi is vergeten - vlinders van het zwaargewicht. Vleugellam en nooit ontpopt. Larven opgekropt met huisarrest.…

en ruist een kluwen bont blauwe vrouwen in wir war van touwen gekust en gekuist op zot zatte feesten door bar boze beesten betast en benomen een kluwen klink klare waarheid in vuil vieze klaarheid gepakt en genomen in vreemd vale kleuren en zilt zure geuren gezien en gezocht een kluwen koel koude gezichten vuur vlammende wichten…

eerst komt de tijd alles voor de eerste keer een eeuw van onzekerheid wind waait wolken heen en weer dan een huis vol armen en benen de tijd van geen tijd luchten wisselen en wenen leven blijft verrassen je denkt ik heb het door maar alweer is het me een paar stappen voor onverwacht gul getracteerd in de wieg een nieuw wicht in…

Zingen Je eerste liedjes in de kleuterklas Over Moriaantje en groen is gras Zingen brengt blije gezichten Bij die kleine wichten Al neuriënd genieten op je fiets Zingen doe je niet voor niets Kerkelijke liederen in Latijn Het geluid kan nostalgisch zijn Meebrullen op een concert van Guus of Bluf Songteksten uit mijn hoofd, echt niet…

Al is de afstand tussen ons niet groot doe ik vandaag een brief bezorgen, aangezien mijn gezondheid te wensen overlaat en ik mijn echtgenoot ook de aandacht geven wil zal ik wat minder bij u kunnen zijn maar treurt u niet, Cornelia mijn geliefde zus, wil heel graag voor u zorgen zij is u tot een grote steun jong en dartel, geen dom wicht…

Dan naar de guillotine met die lieden De valbijl voor die immorele wichten…

Het meisje Vaak dwalen haar gedachten af naar hem Dan staat zij onder schaars lantarenlicht Deels vrouw al, deels nog een onnozel wicht Vadertje Tijd schrijft al een requiem Het is december, er heerst strenge vorst Zij staat wat eenzaam in een stille straat Hoort zij nu nog van schapen het geblaat Gebalk; de ezel die Maria torst?…

verspreid over ieder die echt naar je keek en op je ziel was gericht ik zag ook de schreeuw doorheen een lach of het stil geween, je was krachtig en tegelijk weerloos week maar sterk was 't licht dat sprak als je getuigde, niet altijd in woorden te duiden, maar door een unieke klank begeleid je was ook een deerne een liefelijk wicht…

De moeder kuste 't lieve wicht Voor 't levenloos gezicht, En riep het zieltje nog terug: Maar dat, te snel en vlug, Was nu al opgevaren Bij Gods verheugde scharen. Daar lacht en speelt het nu zo schoon, Rondom de hoogste troon; En spreidt de wiekjes luchtig uit, Door wee noch smart gestuit.…

Dat al mijn werk stuk sloeg op rotsen Waarna ik brak en in de golven gleed Tezamen met het paard dat ik bereed Gelijk Beyaart verdronk ook dat in klotsen Mien telde zeventien fictieve jaren En nam het woord zonder enige schroom Ze was het alter ego van Hans Klomp Het wicht wou enkel in Fontaine staren Haar schepper bleek een schurk…

Ik walg van vrouwen die geletterd zijn Mijn eerste huwelijksnacht; een ware ramp Ik had een nachtmerrie, gilde, kreeg kramp Pijn in mijn vrijheidsdrang en wilde wijn Het eerste wat ik deed toen zij er was Was kijken naar de beentjes van het wicht Goddank, gelijke lengte, uit het zicht En snel op zoek naar een die nooit iets las Die mij mijn…

Mijn eerste haar was grijs Gesprek zonder doel Boeide het meest Mijn zuivere ik Gaf even vrij van zorg Los van daags geworg Emotie ten doop De contactsinus heeft zijn top Gaat licht dalen Mijn eigen wijs Zegt mij beslist Een kaartje halen Voor de grote droom Na in te slapen Voor het ontwaken Verscheen meteen Het ranke wicht…

En ik moet buiten blijven staan, de keuze alleen maar kijken naar dat kleine wicht achter plastic ruiten, het lijkt er nu al op dat het zelfstandig verder wil gaan.…

De pijnloze bevalling van ons kindje In mijn roes bracht ik het wicht ter wereld. Miserie troef. Armoede troef. Vreselijke valpartijen, gebroken ribben... Opnamen en ontwenningskuren. Heden weet ik wat ik doe Ik leef en geniet intens. Als echtgenote sta ik mijn mannetje De kinderen zijn zo blij dat "het" voorbij is.…

Omhooggevallen proleten, bloeddorstige persmuskieten, machtverslaafde wichten. Neeltje Jacoba. Ik smeek U. Verloochen Uzelf Laat deze onwetenden verzuipen in de zee der etterende leugens en banaliteiten. Neeltje Jacoba. In mijn gedachten immer een heldin. Tot het einde der tijden.…

Nieuwsgierig staat een kinderpaar Dicht bij de wieg; ze tillen 't kleed En zien op 't wicht, dat, - wonderbaar! - Bij hen in huis zijn intree deed. Dus mocht dan toch bij 't stormgegier, Zo koud, als de adem van de Dood, Een levensknop zich oop'nen hier, Tot vreugde en wee, tot lust en nood.…

Ik zie het digitale licht op groen en weet, ik zal het ermee moeten doen dus blijf ik kijken en kijken tot het dooft, met bonzend hart en tollend hoofd, en besef ik ik ben toch wel een verschrikkelijk wicht, ik ben de slavin van het groene licht....…

Naarmate de tijd voortschrijdt En ik nog vaker de ochtenden tel Dan wel dagen overwin op het licht Doorzie ik de beslagen schoonheid Van ieder elegant vrouwelijk wicht Ook al ziet men mij als oud vel Dat steeds dichter de aarde nadert Dan denk ik heimelijk doch opgelucht Wacht maar totdat de roest ook jullie betast En uw spannend vlees…

O lezer van dit dicht Of lezeres, wellicht Toon eens uw waar gezicht Al is het niet verplicht Bied eens úw vergezicht Op wat ter tafel ligt Wie weet is 't van uw nicht Met defect achterlicht Hoe teder, zo'n lief wicht Die daaglijks een gedicht Schreef, als haar burgerplicht Als een Nienke van Hicht Die regels schreef, gericht…

Hoe, duizlig van getallen, wit op zwart, zij onder 't wicht van al die blikken zwicht, door 't giechlend koor der meisjes moegesard.…