Alle inzendingen over winter OR bloeiend OR schoon

De kale kruinen Ver boven reusachtige stammen Als natuurlijke fortuinen In verhelderend winters licht Opdrogende modderpoelen Tussen krakende knarren Droogte trotserend Boomknoppen zwellen De ontdekkingstocht naar nieuw leven Tussen bloeiende mossen Waar ogen met natuur spelen Het spel van zichtbaar genieten terrein wint…

Hoe schitteren duizend bloemen in heid' en veld en woud hier bloeiend aan de glooiing daar slingrend om het hout. Maar niet alleen daar buiten bloeit menig bloemelijn: de lieflijkst aller bloemen bloeit in ons huisje klein. Die bloeme heet de liefde van moeder tot haar kind. Een bloem die ieder onzer thuis altijd bloeiend vindt.…

Zacht en zwoel jouw lippen, een sensueel mooie mond kussen die je aan geliefden zond daaraan kan geen ander tippen. In volle rijpheid mag je bloeien, fris mint geurig jouw adem vermengd met tedere woorden die je mij influistert... bij jou mogen ze groeien. Kom dichter bij de dichter geef je gevoelens prijs zo intens en puur je…

het grijze veld had weer een bloem nog bloeiend zonder steel grijs werd wit en zwart de bloem was dus teveel…

Als tijd altijd was Bleef ik eindeloos liggen In pas gemaaid gras…

Nu staat gij daar en treurt, ontkinderd en ontkleurd, en schijnt alom te vragen: zal niemand, die mij zag in mijne schone dag, me een meêlijend herte dragen? o Perenboom, vaar wel; 'n wilt vóór winter fel noch weemoed buigen neder: de winter komt en gaat, o Perenboom: weêrstaat, verrijzen zult gij weder!…

Het roestbruin bloeiend bedolven onder het witte laken van de continue geboorte De stem van de stilte zweefde over het open veld zelfs de kraaien vluchtten Zout was de dauw de tranen van het ontwaken deden de ramen beslaan Zacht glooiend plooide het landschap zich ondertussen naar het afscheid van de winter Haar groene vacht werd…

je wuift lente met zomerbloemen bloeiend in je hand jij woonde al jaren aan de andere kant waar wij modderen in sneeuw en ijs geeft winter spaarzaam een groen kleurtje vrij in zon en op jouw zuiden maar bol en knol hebben in herfstig rust elan vitale kunnen vergaren in lentepril gaat onze kleur en geur het jouwe weer evenaren…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Wanneer de lente haar blad ontvouwt een stralende zon plust en mint de laatste wolk traag drijvend wint vlinderlicht een nest wordt gebouwd het toen sprookje nogmaals wordt verteld grondig verscholen tussen bloeiende bermen schone lucht de dagen wil beschermen tegen oeverloos, ademloos geweld dan is er ooit weer hoop op verschiet in het…

Sommige blijven groen, zoals in de prille lente en bloeiende zomer. Sommige blaadjes vallen, in afwachting van een winter vol beloftes die komen gaat. We weten wie we zijn en wat we willen. Een najaarszon vertelt ons van het leven te genieten. We komen thuis in het spiegelbeeld van de ander.…

Die ekster-ogen heeft, al treedt hij schoon wat zacht 't Is teken, dat hij is een man van groter macht. Want hij mag zeggen ('t welk wij ook bekennen moeten) Dat hij zijn vijanden heeft onder zijne voeten. ------------------------------------------------------- uit: Over-Ysselsche Sangen en Dichten (1630)…

Ze staan er te schoon om niet bij elkaar te zijn vier boerenpaarden…

Hoe geladen ook en hoe buitengewoon schoon dit lied zonder woord…

onder het licht van een zwakke lamp trachtend de roes van liefde te ervaren vlindert je adem licht onder de drang naar vertederingen talmend traag streel ik de muren weg het ebbend licht drijft op je waterige stem onstilbare bronnen ontspringen uit onpeilbare diepten van verwildering bevrijdt milderen je zuchten waarna we slapen in elkaar…

ik vergelijk je met de zomer maar jij bent zonniger en milder en nooit in glans voorbijgaand ik bemin je in het stofgoud van de zon het is mooi om je aan te raken het is zoals het voelt, het is liefde harten op drift volmaakt in een schoon licht…

De herfstzon leeft door regentranen diep bewogen ze heeft verliefd de natte glans van bladeren doen drogen Is de koele kilte voor de winter nu al reeds voorbij en breken knoppen vreugde teder bloeiend los voor mij?…

jouw integriteit bleek een façade met het naken van de winter viel jouw masker als krakelee uiteen in ontelbare stukken schone schijn welke het daglicht niet kon verdragen je verpulverde zienderogen langzaam daalde het stof neer…

Het straatje moet weer schoon, zo wordt het hier verwacht, Wat zullen de buren anders denken. Hier is geen tijd voor winterpracht.…

Hoe kook je slakken zonder schelp absorbeer de overvloed aan water met het zoutvaatje verstopt ik loop afgesleten treden blootsvoets, de blaren kapot het zachte eelt moegestreden wie legt mij uit hoe blijft het schrift schoon de handtekening standvastig in trillende vingers ik raap de peuken en verstrooi as, in bloeiende weides madelieven…

Beschutting is goed, ik weet het, ik moet opstaan – en een boom planten.…

’s Winters nieuwe minnaar zuigt ochtendlicht deze kamer binnen zuchtend tussen bed en spiegel Dromen slapen in haar haren achteloos ontvangend kraakt het bed vol bloeiende jasmijn Gesuikerd smaakt zijn tong wellustig trillen geheimen loswekend uit haar stof Kietelende steelse toppen bedwelmen teder buik heupen dijen borsten Dwarrelende…

De Winter komt met wind en kou. Mijn rode beuk ziet woest. Ik weet wel wat me troosten zou, als iets mij troosten moest. Ik weet wel wat verheugen zal wen alles keert tot smart: der schone liedren peerlenval, klaar op mijn hart! ----------------------------------------- uit: Het boek der liefde (1921)…

hoe teder schoon het oogt geschonken als impressie zachte winter zonder sneeuw zicht van lente jong beoogd als ik zo tussendoor dan waarneem dat een spreeuw gedreven baddert in de vijver al rondom een koolmees hipt of het fluiten wil 'wil het wel eens uitproberen' zenuwachtig twijfelt in haar ijver…

Een grote lege vlakte dor en verlaten toont al wat je mist ontzegd is _ geen deel uitmaakt van eigen aard of kunde die troosteloosheid zien denken aan dat eenzame maar er niet vandaan vluchten plotseling spuit een springbron hoog op daalt weer in wijde bogen schept in de rondte een schone bloeiende tuin te midden van leegte die…

Het bloeiend koolzaad langs de stille waterweg maakt mijn dag zonnig…

met de vermoeidheid achter de rug en 't verdriet en rouw van jaren kom ik mezelf hard tegen en ik sla terug net zo lang, tot ik kom tot bedaren wie verlost mij van de pijn om nog van de wrijvingen te zwijgen zit ik in bepaalde verwikkelingen wie had ooit gedacht dat 't zo zou zijn weg met de wanen, weg met de tranen weg met 't diepe…

Wat de winter nam, zul jij mij geven, wat hij vernietigde,breng jij tot leven. Wat hij achter liet zal jij met zachte hand herstellen tot een fris bloeiend land. Ieder uur van de dag ben je welkom bij mij, jij schept overal vreugde, maakt iedereen blij Onbevangen vol verlangen…