Alle inzendingen over winterlandschap zonlicht

Oma verveelt zich, ze wacht op mijn huwelijk en fantaseert misschien wel dat ik zwanger word Hoe zou dat geweest zijn met opa en haar in bed? Daar praten we niet over wel over de middagen in de zon, alvast wat kleur opdoen voor de zomer Dat had zij ook wel gewild, maar toen werd daar anders over gedacht Trouwens, bikini's bestonden…

Zonlicht Weldadige warmte overdadige bloesem verkwistend geschonken. Vruchten in knop. Hoop. Vernieuwing. Toekomst.…

Wanneer licht je tuin verlaat schaduw je huis omsingelt wind tegen je voordeur slaat waar lang niet werd geklingeld Wanneer mist je raam beslaat je aarde is bevroren hagelsteen je pad bestraat waar lang geen weg van sporen Wanneer vorst je gang opgaat je kamers doet bekoelen neerslag bij je binnenslaat…

Daar liep jij tegenover mij en ging mij zonder groet voorbij want felle zon in jouw gezicht hield mij verborgen in het licht…

het was die tijd die vrede wilde maar niet kreeg, dat het huis de luiken sloot, het zonlicht zweeg als je het licht kwam zoeken om de liefdesvrucht te plukken rijpend onder mensenvoeten om een woestijn te gaan bezetten jouw oase te ontzetten.…

Het straalt als het zonlicht, maar kan slechts bestaan als het ontsluiert wat in de weg kan staan.…

En stralend zonlicht tot de langste dag van het jaar.…

kogelrond oranjerood zoals je aan de hemel stond gewoon op klaarlichte dag zag ik jou een soort van naakt kersvers gemaakt door de zonnesmid met zijn ijzers heet en wit je moet de zon smeden als het ijzer heet is moet hij hebben…

van een hoge boom en strijdvaardig heerst over krakende populierenbossen De nacht ontbreekt aan licht omdat Hij mens en dier dwingt uit te rusten En de nachtwezens zo hun ruimte geeft Hij is de steeds veranderende schaduw voor hen die schuilen willen tegen de aldoor brandende zon Hij is de grillige vorm van schrale bomen in een kaal winterlandschap…

zij gleed door de vluchtige spleet die haar met hoeks zonlicht eerbiedig omfloerste naderde in voorzichtig ontsluiten dat drempelloos doorgang gaf van binnen naar buiten zij behingen haar met stukjes zeldzame aarde die nog iets van het fossiele tijdperk in herinnering naar boven haalden…

Gesloten ring van gouden inferno, verblekend achter een pluizige rand, De groeten aan de wolk z’n achterkant, Beloof me dat je terugkomt, Ik ga niet mee maar wacht wel tot je hier weer brandt.…

Het is niet waar dat dit het zonlicht is, Gij zijt het. Dit is ook niet de wind die over ’t water blauwt, Die is zo zacht niet, Gij zijt het. Dit is ook de aarde niet, de hemel niet, Zo schoon zijn die niet, Gij zijt het.…

Wat troostend zonlicht door de bomen die bijna kaal en vredig zijn; De herfst is weer met goud gekomen maar ach, die schoonheid doet ook pijn. De dagen korten en de mensen willen maar liever binnen zijn, met lamplicht, boeken, oude wensen, gezelligheid en soms wat wijn.…

het viel in reepjes schuifelde van uur tot uur stilletjes met de klok mee bleef haken aan mijn tenen bediende de klink van de deur liet mijn gage voor de toekomst zien in kunst alsook in onderwijzende woorden nu nog zoekt de zon me naarstig op warmt mijn kruimels houdt de deur nog op een kier maar het licht aan mijn voeten herken ik…

ruimte in tot eigen schaal los van het allesomvattende uitspansel, als de gekromde uitspatting van de aangepaste tijd, het hart, de binten gekraakt in het schuim van de bestemming uit het land van vertrek tot de boodschap op de horizon is aangeland tot het moment van de helderste dagenraad door de smalste opening waardoor het oudste zonlicht…

Zon na regen Voor de natuur een zegen Zonlicht spelend met het blad Vanuit de boomkroon valt een spat Regendruppels glinsteren in het licht Door zonlicht is een volgende druppel al weer gezwicht Een zonneharp weerkaatsend tussen bomen Momenten waarin je weg kunt dromen Sferen die het innerlijk laten verstillen Je merkt temperatuurverschillen…

Hun karkassen, de resten die er van over zijn, liggen vandaag, één dag na de brand, Te baden in het zonlicht van de nieuwe dag, verspreiden een niet te harden stank. En tussen dat alles het karkas van de automobiel die kort ervoor nog van de rijkspolitie was, verwrongen staal, Een gesmolten stuur.…

scheen volzomer er was liefde genoeg we zochten de schaduw warmte maakt loom jij had ervaring en kende het plekje onder de boom ik lachte toen je me kuste mijn zinnen met jouw passie blusten, het blad viel toen we uitgeput rustten we zagen de herfst in zijn donkerste kleuren we zomerden nog en schrokken door dit gebeuren het zonlicht…

Als het licht speelt tussen de bomen En jij gedachten weg laat dromen Visioenen door natuur gegeven Beland in een wereld van beleven Als natuur speelt als harpmuziek Vogels zingen in een vrolijke ritmiek Het voelt spontaan en heel sereen En zonnestralen alle kanten op verdween Je hebt er gemoedsrust uit meegenomen In het plaatje blijven…

Stofjes in zonlicht, zo dansen onze zielen -- Zie jij het nu ook?…

Het zonlicht speelt z'n spel met wolken Wolken hun spel met zonlicht Is het verstoppertje? krijgertje? is het... m'n gebrek aan inzicht? Het zicht erop is in een woord: schitterend.…

Zonlicht door het tuintafelruitjespatroon. Netkousenbenen.…

'Ga uit het zonlicht, schaduw van de nacht'. 'Ga uit het zonlicht, want het is de nacht die op jou wacht'. 'Jij wachter op de morgen houdt je voor het zonlicht verborgen'. 'Want in de duisternis van de nacht; daarin ligt jouw ware kracht'. Eén lantaarn, één schijnsel in de duisternis schijnt voor een liefde, die de ware is.…

het zonlicht spiegelt zich in een koffielepel - kan het niet pakken…

hoop dat we haar schoonheid als vanouds samen ervaren mogen ik weet ‘t is moeilijk maar het zal gaan steun mij in m’n pogen om voor altijd in verbinding met de natuur te blijven en naast jou te willen staan* *geïnspireerd door een naamloos gedicht van Menno ter Braak welke is geplaatst bij het schilderijtje ‘Roodborstje in Winterlandschap…

Zonlicht op een blad zonnebank voor insecten natuurlijk voor niets.…

brengt zin in dit leven als het eerste zonlicht beleef ik jou elke dag…

zin in dit leven als het eerste zonlicht beleef ik jou mooi en stralend elke dag…

waar het eerste zonlicht dromen verjaagt in haar warme stralen de ochtend ontwaakt breekt jouw glimlach spiegelend kristal mijn droefheid in tranen die kleurloze nacht schaduwt verlangen dit duister gevoel als het eerste zonlicht beleef ik jou…

Pril zonlicht schittert als miljoenen diamantjes in de dauwdruppels…