Alle inzendingen over wit licht

Mijn hart zingt mooie liedjes Dansen in de nacht De dekens om me heen geslagen De ventilator standje 8 Badend in het zweet En mijn hart zingt haar gevoel Al sluimerend in dromenland Terwijl ik door de dekens woel Ik kijk daar naar mezelf Stralend in het witte licht Als ik mezelf langzaam omdraai Kijk ik in jouw aangezicht Dus jij zingt…

lief dans je om me heen ben jij het witte licht misschien dat ik vannacht heb gezien we hebben geen woord gesproken geloof geen spoken maar ben weg en gek op jou de anderhalve meter look doet mij geen goed ik wil je raken warme compassie maken in samen zijn door weerbarst kiemt opstandigheid ik raak controle kwijt weet…

ineens geeft buiten een ander palet de subtiele verschillen die ik altijd al wilde komen na aan mijn bed streekjes wit lichten het grijs uit donkere tinten hemel schrijft helder met diep blauwe inkten wind vlaagt zacht in een warmend vleugje het onbekende verbaast en vertedert het neusje van een stralend gezicht het kind danst ontwaken…

Struinend door de morgen Een mysterie voor jou ontbloot Sferen die ontzorgen Ook al kleurt de hemel bloederig rood Een lange weg van gaan Waar mensen nooit zullen komen Ver achter de maan vandaan Het leven mag dagdromen Zonlicht wordt ontleed Met daadkracht zal het tegenscoren Als stof met waterdampen streed Zal wit licht straks weer…

als scholiere liefelijk springerig een hinde nu een vrouw getroffen door het mateloze licht "ik wil de wind de golfslag samen met het witte licht vanavond over zee ik bel dolfijnen en wij spelen en verdwijnen" zij vergt dat ik haar stroeve nek masseer mijn hand maakt los en ik karteer verborgen samenhangen haar zwijgen sla ik op of is…

Stroom van wit licht nu... witte vleugeltjes, Sneeuwdragertjes in haastig liefblij komen; Alles gedempt, onwerklijk bij dat kuis En kinderlijk gekoom in glansgestroom; Een teder nederzweven lichtestil.... Een toegedek van klank met handjes blank. 't Zwarte en te luide schuile, dat het Reine Een wijle op aarde in sneeuweluister wijle.…

jij hebt zomer gezocht waar kou klapperende tanden wit licht weerkaatsten einders gevonden die hitte trillend de verzengende horizon mismaakten hebt tal van verschroeide bladeren gekeerd maar het leven bleek al door de immense hitte te zijn verteerd in een herfst zonder oogst nog duistert het onder levenloos loof maar de koelte…

Vannacht kwam ik mijn ouders tegen, twee bleke schimmen die naar elkaar toe negen in het witte licht van een lantaarn. Aan hun geluk te zien kon ik nog niet geboren zijn. Ze waren jong en heel verliefd. Een groot verdriet bedroefde mij omdat ik wist hoe het zou verdergaan. Zij schaterde om iets dat hij haar toegefluisterd had.…

het witte licht geef ons vrede, sprak een stem tot Hem en hij brak de wereld in gelijke delen verbond ze door de draad der tijd Hij sprak tot hen zo de ochtend, zo de avond zo de dag en zo de nacht tijd voor waken, tijd voor slapen leef het licht en slaap de nacht de wereld begon te draaien en de stem zweeg voor altijd tot in…

Toen de poort zich zacht suizend opende En begeleid door fel wit licht Er een nieuwe dode verscheen Zaten zij die al op hem wachtten Genoeglijk aan de grote tafel bijeen Nieuwsgierig naar zijn verslag Onder applaus en hard gelach Neemt hij dan plaats aan de dis En zien zij dat hij incompleet is Weddenschappen worden aangegaan Een ongeval…

Besmeurde kinderhanden Nagels zwart omrandt Diep in straten daar verzonken Niemand die om hen rouwt Flakkerend kaarslicht Verwarmen ogen koesterend Gesprongen koude handen Tot disk ontvouwde krant Glinsterend getooid Belemmerd het zicht Met ijzige witte parels In het schamele licht De kou dreigt te winnen De appel zeven parten…

Besmeurde kinderhanden Nagels zwart omrandt Diep in straten daar verzonken Niemand die om hen rouwt Flakkerend kaarslicht Verwarmen ogen koesterend Gesprongen koude handen Tot disk ontvouwde krant Glinsterend getooid Belemmerd het zicht Met ijzige witte parels In het schamele licht De kou dreigt te winnen De appel zeven parten…

Besmeurde kinderhanden Nagels zwart omrand Diep in straten daar verzonken Niemand die om hen rouwt Flakkerend kaarslicht Verwarmen ogen koesterend Gesprongen koude handen Tot disk ontvouwde krant Glinsterend getooid Belemmerd het zicht Met ijzige witte parels In het schamele licht De kou dreigt te winnen De appel zeven parten gedeeld…

de zilveren vlek in het hemeldek bij nacht, lacht en doet haar naam weer alle eer aan al zit er geen mannetje in te vissen achter het riet het blijft toch ieder kind dat hem wel degelijk ziet wijl iedereen al slaapt met afgestroopt beddegoed door het raam naar boven staart waar het witte licht is net genoeg kracht verschaft om veel…

straat opgeven spreekt boekdelen en het overgeven aan gewoontes brengt troosteloos diepgezonken tranendallen vervallend in Uitzichtloos blijven klampen aan het idee van haat op alle fransen bepaalt het hangen in overbodig voelen in deze stervende stad zegt een toevallige passant of infiltrant sloffend nagalmend Lange rijen koud-wit-licht…

Daar, in dat landschap van wit licht, een oord van zeven eeuwen herinneren geleden, overkwam me het déja-vu dat er geen was. In die einder herkende ik enkel mijn duizendvoudige lege ikken, die te wachten stonden om gevuld te worden met branie.…

Ik lees haar silhouet, duivels spel in avontuur, hierin werd ik overklast, recht door zee en puur in mijn zaligheid gekrast, schaduwen kleuren mijn graven wit, licht komt helder dichterbij, ze boetseert mijn de ruimte op een bont pallet van onschendbare eerbaarheid.…

Maar dat is mij niet gegeven Het enige wat ik je kan bieden is een plekje in mijn hart, omringd met prachtige bloemen en helder wit licht Ik heb deze plaats speciaal voor jou ingericht. De bloemen vertegenwoordigen hoop. Hoop op genezing en verlichting Het licht is pure kracht, mijn wens is dat het pijn en verdriet verzacht.…

Als er ergens Zomer en winter, maar een ster Brandde die een fel wit licht gaf. Ik zeg een ster, maar het Mag alles zijn. Als het maar brandt en Woorden warmte geeft. Maar ik geloof Niet, 's winters nog minder, aan Zo'n ster. In woorden moet ik geloven. Maar wie kan dat?…

licht zal baden in het oog dat werd gekweld Maar de hongerige muilen van de wolven in het veld zij kenden geen genade in de nacht dat werd gesteld dat een wens pas echt gaat leven als zij ter aarde wordt besteld toen trok de priester schade zoals het maanlicht had voorspeld…

Vanuit de donkerte straalt het Licht je tegemoet vanuit de stilte komt de mooiste muziek je ten gehore vanuit het stille hart komt de zoete liefde vanuit onwetendheid bereikte mij elk inzicht vanuit de verlatenheid kwam ik jou tegen jij, die me dit alles gaf jij, Ster aan de Hemel, die mij de juiste weg wijst.…

Kultuurvreten: ketch-up yoga op hot-dog karma, Bahavadgita lezen bij licht van wierook terwijl de wensdroom Witte Licht op lage pit in de gaarkeuken van het moderne denken verpietert.…

Grauwe flarden hangen in duister, Weerkaatsen pulserend, wit licht. ’T glijdt af van de gele Welving van haar truitje, buik, Zwart leer, haar benen, gezicht. Diepe klanken verkennen haar vormen, Gevangen in geel, gedempt door zwart. Haar buik, strak, een naakt membraan, Wordt alleen openlijk betast.…

Die dat gestaag bepeinst, kan 'm 's nachts zien gaan, Uit neevlen tredend tègen 't donker aan, Plechtig en hoog in 't witte licht der maan. Zo een zit stil dan in vergetenheid, Verdroomt zijn uren, terwijl almaar schrijdt, Eenzelvig gaand', de nooit-neerziende Tijd.…

Waarin jij wandelt in het witte licht Ooit, op een morgen zal jij weer mijn zonsopkomst zijn. Samen hijsen we de vlag aan de poorten van onze nieuwe stad. Jij zult mij binnenhalen. En ik, ik zal mijn ogen niet kunnen geloven.…

Wit licht waarop hij wil schrijven, woorden die versneeuwen. Het is een waan, misschien een leugen om bestwil. Hier wankelen nu gekunsteld blokken metaal, vervormd, gedeukt. Hier wachten rustbanken om de kracht van golven te breken met gekloven handen. Er is nog tijd om te wandelen op de dammen, nog duizend jaar.…

De wolken drijven van donker naar donker langs 't zonnelicht voorbij; 't witte licht spreidt breder baan in 't aardse donker opgegaan in stergefonkel 't zoete licht waarvan haar ogen stralen; beminnen al tesaam Och warm geluk dat straalt uit woningen der liefde gesmaad door wereldse oppervlakkige onbestendigheid dat als een donkere schaduw…

Kom, Socialisme, draag het witte licht, Dat in de harten brandt der lichtvertederden, Boven de hoofden van de diepvernederden, Dat zij het zien en worden opgericht. Kom, Socialisme, steek opvlammend aan De lampen in de hoofden der arbeiders, En in de harten van de kleine lijders, Die als vergetelheden ondergaan.…

De wereld is geboren in een eindig aantal vruchten Uiteindelijk zullen we verstenen in een filosofische schoolslag terwijl alles wegdraait in het blauw en onze beenderen te bleken liggen in het witte licht van de geschiedenis Zie ze daar liggen met hun honderdduizend jaren van zichzelf herhalen in de waan van een nieuw licht…

het wit licht stierf en zweefde stil in ’t tijdloos Tezamen met het stille alleen van haar gezicht ze voelde zich bedroefd alleen en zo wezenloos…