Bevrijdingslied

De wolken drijven van donker naar donker
langs 't zonnelicht voorbij; 't witte licht spreidt breder baan
in 't aardse donker opgegaan in stergefonkel
't zoete licht waarvan haar ogen stralen; beminnen al tesaam

Och warm geluk dat straalt uit woningen der liefde
gesmaad door wereldse oppervlakkige onbestendigheid
dat als een donkere schaduw in haar borst haar griefde
o afgesneden lijn kom te voorschijn met beleid

Mens van gerechtigheid met Waarheid omhult
ook al verheft de vijand zich steeds weer, ze komen
tevoorschijn met kralen gevlochten uit liefde en geduld

Het liefdevuur diep in de ziel overwint de eenzaamheid
van 't triest gemoed in vederlicht verblijden; de milde wind
wiegt, een moeder haar kind, bevrijd van tweedracht en van nijd

Biografie van deze schrijver

Moeder Wiegt

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 58