Alle inzendingen over Wiegt

haar borst haar griefde o afgesneden lijn kom te voorschijn met beleid Mens van gerechtigheid met Waarheid omhult ook al verheft de vijand zich steeds weer, ze komen tevoorschijn met kralen gevlochten uit liefde en geduld Het liefdevuur diep in de ziel overwint de eenzaamheid van 't triest gemoed in vederlicht verblijden; de milde wind wiegt…

terwijl mijn moeder me wiegt neemt ze voor mijn komst afscheid van het dode kind met dezelfde naam wie is het kind in haar armen? terwijl mijn moeder me wiegt wacht het kind in haar buik om me uit haar armen te verdringen wie is het kind dat zij wiegt?…

het eiland drijft door mijn venster wiegt de zee koperen lijven geuren bloemen hoog de stad in oude steen leven doorgloeit de straten haar adem gonst verlangen drijft door mijn venster wiegt de zee…

de top van de berg wiegt als een slaperige reus van noord naar zuid van oost naar west wiegt hij een halve slingerbeweging per seconde heen en weer de trillingen zingen een lied van een schaatser in de verte op het ijs nee de reus snurkt niet…

wanneer faal je in het heengaan wanneer vertelt iemand mij over de bloemen of de dromen die doen vergeten als een minnaar, dichtbij want meer, veel meer verdwijn ik in de dagen erna in een dag nooit gemaakt een achtste of een negende waar het antwoord slechts bevrucht wordt met verte en nimmer uit mijn zwijgen glijdt alsof…

Ze wiegt zo hoog op haar heupen maar nee het zijn haar hoge hakken…

Slapen is het wiegen van het water, het water wiegt en wiegt. voel de warmte van de zon in dromen, voel de dons van teed’re bomen. Een tenger zaadje ontkiemt in aarde, de aarde voedt en ziet. In zijn wortels zul je later wonen, daar waar de dood niet kan komen.…

(Senryu) Een vogel op een tak klemt zich vast en wiegt in de wind....…

zachte zomerbries tussen raam en kozijn wiegt versleten spinrag…

Witte berenklauw wiegt zacht in avondkoelte, bloeit vol kevertjesliefde.…

Genietend van het leven Zoals een vlinder vliegt Het landschap heeft haar bloemen gekregen En zij die er fladderend wiegt Deinend langs de graanvelden De wind bloemkronen wiegt Waar korenbloemen zich al opstelden En zij voor je uit vliegt Lieflijk voelt het landschap Als veldkrekels jouw timbre bepalen Genieten bij iedere voetstap En…

zij bloeit glas wiegt kristal op zonnewind kaatst stil het prille in ontluiken breekbaar opent zij fragiel naar buiten de eersteling doorzichtig in bestaan kondigt heel voorzichtig lente aan…

Hoe zachtjes wiegt mij in zijn armen De sterrenrijke zomernacht; Zij die het lot mij heeft gebracht, Heeft als de nacht met mij erbarmen. Ze noopt mij aan haar hart te rusten, Het hart, dat mij zo vurig mint, Terwijl haar wezen glimt van lusten Als ‘t sterrenlicht zo puur en blind. Zij heeft me nog van niets gesproken.…

je was een knop die lente nodig had de winter al ontloken de groene bladeren nog niet gebroken wachtend op de zon ik zie je opengaan voor het eerst spontaan jezelf gevend in wat al die tijd verborgen is gebleven het wordt hoogzomer in de geur van eigen leven je wiegt in wind van warme woorden schrikt van het gevoel dat je ook anderen…

In het hoge gras blijft dat verkruimelde wit opeengedrongen, wiegt losjes, toch standvastig. Fluitenkruid verwondert steeds.…

vogel ontwaakt die haar neemt wild en onstuimig die onrust uit haar hart jaagt haar wiegt als het kind dat zij is en hij…

de wind wiegt het riet licht raakt ze het boomblad aan het water draagt me bespeeld door wind en water word ik opnieuw geboren…

de wind wiegt het riet licht raakt ze het boomblad aan het water draagt me bespeeld door wind en water word ik opnieuw bezield…

de eindeloze melancholie van een maand die sterven gaat, verloren in de vage glorie van wat losgelaten blad een dorre bloem buigt mee met oostenwind ze wiegt haar tranen naar de zee ze wiegt de dagen naar de overgang van meer dan schelpen strooien op een oeverpad met gras en lege ogen waar de winter duizend vlokken weeft besef ik, dat…

hoe het kind wiegt en gloeit dag na dag verschuift het koper in kristal stolt mijn adem lomer en lomer dieper doorzichtig diep…

Ze wiegt haar slanke taille de hoog gedragen hals de golven van haar heupen. Manestralen slaan als de bliksem in! DE DANS Hier wiegt de dans. Een regisseur speurt alle zalen af op zoek naar haar. (Zoals de schilder almaar zoekt, die éne toets niet vindt) Hier deint ze DE DANS Ik ben de enige die haar nu ziet.…

is het gehuil dat onmiddellijk haar moedergevoel raakt 't brengt haar terug naar toen de hare ontroostbaar leek ze loopt toe, en wiegt het onbekende kind totdat het sust ~*~…

De dans van de lente is begonnen langzaam ontvouwt zich haar ontluikend kleed in een prachtig kleurenpalet dat zacht wiegt in de wind wat een weldaad is om te beleven als het aanschouwen van een pasgeboren kind…

Het licht op de Kolk wiegt langzaam naar rechts op golfjes van wind over water. Er hangt wel een wolk maar toch zie ik slechts dat wandelend licht steeds wat verder en later.…

De nacht wiegt me zacht Door het duister heen Waarheen? De nacht dekt me stil Met witte lakens toe Moe? De nacht dooft me uit Het licht van de dag Ach!…

de pen het kleinood wiegt weemoedig in broze schrijvershanden in het witte dichtershuis vindt dun gezaaide taal haar plek daar weerkaatsen poëten al het licht op de drempel van de dood…

de wei lijkt wel een symfonie van kleur de wind een dirigent die bloemen wiegt in geur het gras subtiel gevat als zachtgroene omlijsting de zon licht warmte bij op dit zomerschilderij…

de rivier weet van lopen de weemoed kent ze niet het verlangen weet van stromen zichzelf bevatten kan ze niet het water draagt de weemoed wat ze wiegt weet ze niet het verlangen herhaalt zich in het stromen voor wie het ziet…

De wierookwalmen stijgen, De kerkzang sleept haar mee, En wiegt haar zacht in dromen Van rust en hemelvreê. En wiegt haar zacht in dromen, Allengskens, onbewust; - Gezang en orgel zwijgen, En de kerke ligt in rust. Gezang en orgel zwijgen, De laatste stap galmt heen… Zij zit nog stil te dromen, In ’t schemeruur alleen.…

doe je ogen dicht een pluisje is zo licht het zweeft en geeft zich over het wiegt en vliegt steeds hoger op de adem van de wind gaat het waaien laat je zaaien op de adem van de wind ga maar kind…