weldra wiegt weemoed de bomen
wanneer faal je
in het heengaan
wanneer vertelt iemand mij
over de bloemen of de dromen
die doen vergeten
als een minnaar, dichtbij
want meer, veel meer
verdwijn ik in de dagen erna
in een dag nooit gemaakt
een achtste of een negende
waar het antwoord
slechts bevrucht wordt met verte
en nimmer uit mijn zwijgen glijdt
alsof ik vergeet
wie ik ben
wie de vreemdeling is
die de rivier volgt en de tijd nodig
tussen boom en wind
wanneer faal je
het water wijd open
als enkel armen van verlatenheid
volgen
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 14 juli 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie
ook als die tijdelijk is, creëert een intiem
moment van eenzaamheid. Mooi neergezet.
Laat de takken tot ons wuiven...